Geplaatst in Expressief, Humor, Poëzie

Briljant filosoferend

Vandaag las ik dit gedicht van Hanny Michaelis (1922-2007) uit De rots van Gibraltar, Amsterdam 1969.

~

Briljant filosoferend
over het leven liet ik
de aardappels verbranden.
Een onmiskenbaar bewijs
van emancipatie

~

Ik vind het echt briljant en humoristisch. Zie het mezelf ook zo doen… dat laten verbranden terwijl ik mijlenver ben met mijn gedachten. 😉

Wat vinden jullie van dit gedicht?

Auteur:

feelgood writer | avid reader | RPGamer | caretaker of lads and cats | no lady, but all woman

23 gedachten over “Briljant filosoferend

  1. Ik sta soms toe te kijken hoe m’n eten aan het verpieteren is, terwijl ik met m’n gedachten heel ergens anders ben, dus dat betekent dat ik niet vergeetachtig of dromerig ben, maar geëmancipeerd… ha, die nemen ze niet meer van me weg 😀 Ja, het gedicht is leuk 🙂

    Like

  2. Terug van AH.en in gedachten nog bij de file let je niet op de aardappelen tot dat je neus je
    waarschuwt dat AH. op je wacht om de voorraad weer aan te vullen.

    Like

      1. Toen ik het schreef besefte ik al dat het mss niet duidelijk over zou komen, met mooi simpel bedoelde ik niet dat het een simpel gedichtje was, maar wel ‘mooi van eenvoud met een diepere laag’, maar dat vond ik nogal een mondvol. 😉

        Like

  3. Werken onder haar niveau

    er spookte van alles door haar brein
    terwijl ze als serveerster werkte
    de reden dat ze niet merkte
    dat zij de wijnglazen vulde met azijn

    Lenjef ☺

    Like

Wil je reageren? Graag!