~
Mam,
Mag ik nog een keertje kind zijn?
Buiten spelen
en stiekem mijn muts af doen?
Uit school komen,
wetende dat je op me wacht
met een kop thee?
Aan tafel schuiven
voor aardappelen
met echte jus?
~
Mam,
Mag ik nog een keertje kind zijn?
Samen op bezoek bij oom en tante
om te spelen met mijn nichtjes?
Naar België rijden
de bossen in
om te gaan paardrijden
en eraf te vallen?
~
Mam,
Mag ik nog een keertje ziek zijn,
zodat ik in jullie bed mag liggen
en verwend word met hapjes
eindeloos lezend
wetende dat ik veilig ben?
~
Mam,
mag ik je knuffelen
en je zeggen
dat ik zo blij
zo heel erg blij ben
met jou?
~
Over twee weken komt mijn familie weer samen met Pasen, bij mijn zusje. En mijn vader en moeder zullen daar ook bij zijn.
Ben zo ontzettend blij met jullie!
~ Mar
DOLDRIEST 
Ontroerend stuk. Ik kijk naar de foto en zie mijn moeder er doorheen.
Op haar laatste ziekbed bekeek ze haar leven en zei verwonderd: ‘goh, was dit het nu?’
Ja, dat was het en ze was de beste moeder die ik me had kunnen wensen.
Heerlijk dat jij je moeder nog steeds hebt en dat je er zo prachtig beknopt, maar sfeerrijk over kunt schrijven.
LikeLike
En jij geeft mij kippenvel. ‘Was dit het nu?’ Hopelijk was ze blij met het leven waar ze op terug keek, Platoon. Fijn te horen dat je zo’n lieve moeder had.
Ik ben ook ontzettend blij met mijn ouders, altijd geweest. Ze zijn zo grappig, lief en ook gek, nuchter en fantasievol. Ik houd van dat stel.
LikeLike
Heerlijk om te lezen veel plezier
kan je wel vertellen ik mis mijn ouders zusters en broer (overleden )
en mijn Zusjes en broertje die in buitenland wonen te ver weg om even heen te gaan
maar is wel mijn grote wens zij hier of wij naar hun .
LikeLike
Dat kan ik me zo goed voorstellen, Smijling. Je kunt ze wel e-mailen of bellen, maar ze in het echt zien, kunnen omhelzen, is heel anders! Ik duim voor je dat je je zujes en broertjes in het buitenland over niet al te lange tijd mag zien, daar of hier.
LikeLike
Wederom…prachtige woorden. Wat zul jij een trotse moeder en familie hebben 🙂
LikeLike
We zijn een warm stel mafkezen samen, want we lachen ook heel wat af, Karin. Die dierbare verhalen, heerlijk. x
LikeLike
Een prachtig gedicht van iemand die uit een warm nest komt Marion. 🙂
Mijn moeder leeft ook nog en ik zoek haar wekelijks op. Nu kan het nog!
LikeLike
Zo is dat! Ik heb ook een paar keer per week telefonisch contact met mijn moeder, en stuur mails met foto’s. Al moet mijn vader dan de laptop aanslingeren, want daar houdt ze helemaal niet van haha.
En het is extra fijn als ik hun dan in persoon zie als we naar Zuid-Limburg rijden 🙂
Fijne zondag!
LikeLike
kippenvel bij dit bericht…
hoe vaak heb ik dit de afgelopen jaren niet gedacht, toen het allemaal niet zo lekker ging en ik zo graag bij mijn moeder op schoot wou klimmen.
haar armen om me heen, kusjes in het haar. ‘stil maar meisje…..’
mijn ouders zijn allang overleden, maar soms mis je ze gewoon.
bedankt voor dit prachtige gedicht.
LikeLike
Kind zijn, geliefd zijn. Altijd bij iemand terecht kunnen, met wat dan ook. Ik kan me voorstellen dat je dat soms ontzettend mist, Hanneke.
Warme groet, graag gedaan.
LikeLike
Oh I do like this although I wonder why I had to find it on FB and not in my inbox from wordpress… what a lovely heart warming photo…
LikeLike
Just got off the phone with my Mom, Rob, and she still remembers the color of the suit she was wearing. We just returned from the fair.
Doesn’t she look gorgeous? My dad told her so this morning hehehe 😀
LikeLike
Geweldig! Zo vertederend..Heb deze gepost in het postvak van de hemel. 😉
Vele moeders zullen ervan genieten, inclusief de mijne. Deze wordt hem voor moederdag!
LikeLike
Ach, wat mooi gezegd, Miran, ‘gepost in het postvak van de hemel’.
Blij dat je mijn gedicht mooi vindt x
LikeLike
* bloos* Dank 🙂
LikeLike
Moeders zijn geweldig. Dat kopje thee herinner ik me ook, net als in mijn basisschooltijd elke dag thuis lunchen.
LikeLike
Heerlijk hè, Marijn. Onze basisschool stond aan de overkant van de straat, dus dat was helemaal makkelijk. Als de bel ging, kon ik nog rennen.
Dat kopje thee is goud waard.
LikeLike
Wij woonden ook tegenover de basisschool. Een paar stappen en ik was er. En dat in tegenstelling tot de helft van de kinderen in de klas die een lang stuk naar het dorp moesten fietsen.
LikeLike
Fijne foto, wat deden de mensen vroeger toch best om er netjes uit te zien.
En heerlijk dat je ouders nog leven!
Denk je eens in dat je moeder ook wel eens kind zou willen zijn?
Moeder zijn is zo’n zware, onomkeerbare plicht.
LikeLike
Selma, mijn moeder vertelde net aan de telefoon dat ze een roze pakje droeg, met een zwarte tas. En dat we terugkwamen van de kermis in ons dorp.
Ik denk dat alles verandert als je zelf de oudste generatie wordt, dan slaat de sterfelijkheid toe.
LikeLike
Wat een lief meisje was je? Foto komt uit de seventies?
Een moederhart een gouden hart zeg ik altijd tot mijn Mara
en onze beide zoons zullen dat volmondig beamen.
Vanuit Los Boliches aan de Costa del Sol waar het
al volop lente is, ga ik je groeten en een fijn weekend
toewensen. Adios Marion. Saludos de Albert
LikeLike
Deze foto is denk ik in 1965 gemaakt, Albert.
Lieve maar ijzige lentegroeten terug, Nederland klampt zich vast aan de winter.
~Marion
LikeLike