~
Wat is er met de maan gebeurd
ik staar omhoog en verwonder mij
ze is zo ineens maar omgevallen
kijkt niet meer eigenwijs opzij
~
De maan is onderuit gezakt
en ligt lekker op haar rug
wachtend tot de zon haar brengt
in originele staat terug
~
De hele nacht waak ik in het gras
en sta klaar haar op te vangen
misschien moet ik wel helpen
haar aan een touwtje hangen
~
Dan wordt het licht, de zon komt op
ze wordt doorschijnend, voelt zo raar
ik knipper kort en weg is mijn droom
ach, denk ik, het is maar evenaar
~
De maan in Malawi inspireerde me tot het schrijven van dit kindergedicht. Denk er een twinkelende sterrenhemel en nachtelijk tsjirpen bij en het beeld is compleet. Prachtig.
DOLDRIEST 
Prachtig, met plezier gelezen.
Vriendelijke groet,
LikeLike
Fijn dat je het mooi vindt, Rob.
LikeLike
Superleuk gedichtje, zeker met dat grappige einde! Ben ook heel benieuwd naar foto’s en verhalen over Malawi!!
LikeLike
En het eerste verhaal staat online, Noortje. 🙂 Je vindt ook foto’s op Figments.
LikeLike
Hey Marion,
Wat prachtig en ontroerend om te lezen wat de Edukans onderwijsexpeditie je heeft gebracht. …daar komt vast en zeker een vervolg op!
groetjes paul verbraak
LikeLike
Het was onvergetelijk, Paul, ik ben nog steeds niet helemaal geland. Deel 1 staat nu online hier op DOLDRIEST. En nog bedankt voor het hartelijke welkom bij terugkomst in Brussel!
LikeLike
Ik zie het helemaal voor me, en het bijbehorende geluid….. De zachte avonden….
En elke dag stipt .. klik.. het licht aan, en zo ook ’s avonds weer .. Klak… Uit.
Geniet maar heerlijk van de onderstebovenste sterrenhemel, het is je gegund…
LikeLike
Heel erg bedankt, Peter. Je zult nog wel meer gaan zien over Afrika, over Malawi.
LikeLike