Geplaatst in Poëzie

Gaatjes in de telefoon

 

Vroeger zaten er gaatjes in de telefoon

en toch was hij niet kapot

met je vinger draaide je helemaal door

tot je niet meer verder kon, het slot

 

Je kende alle nummers uit je hoofd

had tijd genoeg om het op te slaan

als de schijf terug snorde naar het begin

en je naar het volgende cijfer kon gaan

 

Het snoer zat altijd gedraaid

zodat je iets had om mee te spelen

werd het gesprek dan een beetje saai

kon je altijd je aandacht verdelen

 

De telefoon rinkelde vroeger echt

heel anders dan het geschel van nu

een vol geluid, heel het huis op zijn kop

ringtones zijn slechts een residu

 

Was je boos, smeet je de hoorn op de haak

dát was pas ophangen met flair

driftig tikken op mobiel glas

doet toch veel minder zeer

 

Je kon er niet mee bellen in de trein of op de fiets

en internet was al helemaal onbereikbaar

maar met je ogen stijf dicht, gedachten diep

zag je de persoon aan de andere kant zonneklaar

 

Vroeger zaten er gaatjes in de telefoon

nu zijn ze kleurrijk en smart

het maakt niet uit, als het maar werkt

maak contact, oor tot hart

 

140717

 

Auteur:

feelgood writer | avid reader | RPGamer | caretaker of lads and cats | no lady, but all woman

9 gedachten over “Gaatjes in de telefoon

  1. Vroeger waren de telefoonnummers ook heel veel korter, die van mijn ouders bestond uit 3, dus dat kon je best onthouden.

    Like

  2. Heerlijk stukje ook wel verfoeide nostalgie; wat was het een toer om zo’n zakelijk telfoonnummer in het buitenland “in-gesprek” te treffen: nulnulviernegenvijftweenegenvijfviereentweezeven of was het nu nulnulvierzeven…. Grrrrr

    Like

Wil je reageren? Graag!