Hondsdagen? Kattendagen!

Afgelopen week las ik een boek van Appie Baantjer over De Cock, met ceeooceekaa, en Vledder, dat zich afspeelde tijdens de Hondsdagen. De hondsdagen is een aanduiding van de periode van ongeveer 20 juli tot 20 augustus. De naam is gerelateerd aan het sterrenbeeld Grote Hond. De heldere ster Sirius van dat sterrenbeeld komt dan gelijk met de Zon op, en is dan niet te zien. In Nederland en België is deze periode gemiddeld de warmste van het jaar. Als ik zo eens naar buiten kijk, dan klopt die naam perfect. En dan regent het vandaag ook nog eens ‘cats and dogs’, hetgeen een mooie bruggetje is naar de Kattendagen in huize Doldriest!

Aangezien mijn vakantie naar Schotland en Engeland helaas niet doorging wegens de verbroken relatie, was dit de aangewezen periode om iets aan het kattentekort te doen. Ninja was al vier jaren niet meer in ons midden, dus hoog tijd om een maatje voor Bandit te zoeken. Op naar het asiel!

Een lieve vriendin ging met me mee en samen doken we de kattenverblijven in. De ene na de andere pluizenbol kwam kopjes geven; groot, klein, fors, tenger. Andere katten miauwden van een afstandje of deden net alsof ze sliepen. Ongeïnteresseerd, maar wel met één oog op een kiertje. Ik wilde ze allemaal wel meenemen, maar hield me in en vroeg een medewerkster om advies. Wie o wie zou het beste bij de al oudere Bandit passen. Tja, en toen wees zij mij op een kater die rustig in zijn mandje alles lag te observeren. Die zo bedeesd was dat iedereen hem voorbij liep. Haar lieveling. En ze had gelijk. Na een blik in die rustige ogen smolt ik weg. Kopjes geven kon hij als de beste, hij wierp zich haast uit zijn hangmat. Lillo – zo heette hij – was twee jaar oud en wel erg schuw, vertelde ze. Het advies was om hem eerst een paar dagen in een aparte kamer te houden, zodat hij op zijn gemak kon socialiseren. Nou, toevallig had ik een kamertje vrij. En twee armen! Al gauw reden we naar huis, waar ik hem installeerde met nieuwe kattenbak, krabton en speeltjes.

De eerste drie dagen zat Smokey (zijn nieuwe naam) op de klerenkast, bovenop een grote lege computerdoos. Ik kon er niet bij komen, maar heb wel veel in die kamer zitten lezen. Ik heb zelfs voorgelezen. Aan een kat! Sporen van kattengrit en lege voederbakjes bewezen dat hij er wel van af kon komen. Toen, op een avond, zat ik weer bij hem en riep, maakte lokkende geluidjes en klopte op het bed naast me. Dat was het magische gebaar. Na wat gemiauw over en weer stond meneer op, rekte zich uit voor zover dat ging daar boven op die kast, en sprong met een noodsprong op het bed naast me. Wat toen gebeurde deed me hardop lachen. Hij wierp zich compleet tegen me aan, dook op mijn hand, spinde alsof hij wilde praten en rolde van genot heen en weer. Wat een schat! En dit gebeurde steeds vaker en langer, zodat ik de deur naar de overloop kon openzetten.

Uitgerekend de dag nadat ik Smokey had gehaald, ontving ik via Facebook de noodkreet of ik iemand wist die een lieve rode kater van twee jaar wilde hebben. Wegens omstandigheden moest hij helaas afstand van Boris doen. Nét te laat. Of toch niet? Na wat gewik en geweeg besloot ik de knoop door te hakken: Boris mocht ook komen. Waar plaats en eten voor twee is, is ook plek voor drie! ’s Avonds kon ik Boris in mijn armen sluiten sussend toespreken op mijn knieën op de mat voor de bank. Waar hij onder zat. Zijn territorium verplaatste zich al gauw naar de zolderetage. Ook Smokey vond dat een prima plek. Bandit bleef onverstoorbaar zichzelf en hield me gezelschap in de woonkamer.

Er is wat geblaas geweest maar geen gevechten. Nog steeds schrikken de nieuwkomers van onverwachte gebeurtenissen en schieten als een stel hazen de zoldertrap op, maar het gaat iedere dag beter. Net kwam Boris naar mijn werkkamer voor wat aandacht – die hij ruimschoots kreeg. En Smokey is zelfs al regelmatig beneden te vinden. Op de bank, bengelend in de krabpaal, dwaas rondspringend met een speelgoedmuis. Wat een kroeltrio!

Het is een gedenkwaardige zomer.