Geplaatst in Gezondheid, Persoonlijk

Als ogen konden vloeken

Gepost op door Marion Driessen

Als ogen konden vloeken, dan waren die van mij luidkeels aanwezig. Ze zouden het uitgillen van frustratie en onmacht. Als ogen konden rennen, dan hadden ze hun route tussen het kastje en de muur allang verlaten, op zoek naar nieuwe paden. Gelukkig kunnen ze wel zien, al gaat het niet van harte.

Vandaag is weer een stukje hoop vervlogen. Na vier maanden zou vandaag eindelijk iemand weten wat er aan de hand is. Diverse bezoeken aan neuroloog, KNO-arts en oogarts hebben immers geen verklaring opgeleverd. Alleen bij de helende handen van een fysiotherapeut heb ik baat gehad. En bij rust. Maar vanmorgen zou de orthoptist raad weten. Rode en groene glazen, lenzen en licht. Ik kan het felle lampje haast nog zien branden, volgens mij heb ik een schroeiplek op mijn oogzenuw. Een half uur later liep ik weer naar buiten, met fitness-oogoefeningen en een nieuwe afspraak voor over zeven weken. Dan wil ze mijn nieuwe spieroogballen van dichtbij zien. Mijn klachten waren haar echter onbekend.

Aan de andere kant is door al die onderzoeken ook zekerheid ontstaan. Mijn ogen werken blijkbaar best goed (samen), ik kan me aardig in evenwicht houden en mijn brein is fotogeniek. Als die drie deugnieten hun acties nou ook nog eens zouden willen coördineren, zou het veel beter gaan. Maar daar hebben ze nog niet echt zin in; ze zijn nog steeds allergisch voor beeldschermen. Wie de dwarsligger is weet ik niet, maar ik zal erachter komen!

Jammer dat ogen niet kunnen vloeken. Nu moet ik het zelf doen.

Auteur:

feelgood writer | avid reader | RPGamer | caretaker of lads and cats | no lady, but all woman

17 gedachten over “Als ogen konden vloeken”

  1. Pingback: Dans met medici | Doldriest

  2. Onzeker tussen licht en schaduw

    sinds
    de eerste sterveling
    zijn ogen de spiegels van de ziel

    op sommige helaas
    komt er soms een waas

    bron van donkere gedachten
    alsof
    de toekomst in een heldiep dal viel

    Ik wens je heel veel sterke, Marion!
    Lenjef

    Like

    Beantwoorden

  3. Die ogen krijgen al genoeg te verduren volgens mij, dus laat die verder in stilte lijden. En dan zelf maar af en toe een paar flinke krachttermen eruit gooien. En ik hoop van harte voor je dat ze de dwarsligger nu gauw vinden… en er dan onmiddellijk korte metten mee maken!

    Like

    Beantwoorden

  6. Aaaaaaargh, maar ook, wat kun je toch leuk schrijven.
    Hopelijk werkt het therapeutisch om het (op humorvolle wijze) van je af te schrijven. 🙂
    En sterkte maar weer…

    Like

    Beantwoorden

Wil je reageren? Graag!