Woensdag 26 oktober
Vanmiddag rijden we de langste route van onze vakantie in het wonderschone New Forest National Park . De smalle Engelse straatjes zijn heerlijk onoverzichtelijk en lijken op elkaar. Drie hellingen van 25% binnen tien minuten lijkt ons echter sterk. Wanneer we ook nog voor de derde keer dezelfde fietsers inhalen, ruiken we onraad. We zitten gevangen in een Garmin-looping binnen een Engels Bermuda driehoekje! Er zit niets anders op dan de bestemming rechtstreeks in te toetsen en de route voorlopig te laten voor wat het is.
Op zoek naar wild speur ik de weg af en spring dan bijna uit de rijdende auto. STOP, V-man, rem dan toch! Trappelend van enthousiasme en ongeduld grijp ik mijn camera en duik naar buiten. Wat een beauty:
klik!
Hiervoor zijn we naar het national park gekomen! Als ik weer wat gekalmeerd ben, rijden we verder naar de oostkant. We willen een kijkje nemen in het amusementspark bij Beaulieu, maar de entree blijkt 24 pond per persoon te zijn. Een beetje aan de hoge kant, zeker gezien het toch al late tijdstip.
We wandelen door de hoofdstraat van het dorp en eten een hapje. Dan trekken we gauw New Forest weer in. Het wordt een dag van bijzondere ontmoetingen. Zo zien we paarden en pony’s,
scharrelvarkens en koeien,
dwalen over heidevelden en duiken geheimzinnige bossen in. Modder en kiezel, zwijgende boomreuzen en schaduwwezens. Kraaien en torren, vennen en een hond.
We maken van dichtbij kennis met een kleine kudde wilde paarden,
met als absoluut hoogtepunt:
© V-man
Zijn ze niet prachtig? ❤
De middag vliegt voorbij en na een korte boodschappen-stop in Fordingbridge rijden we weer naar huis. Op het menu staat chili con carne. De pan is zo klein dat ik alle ingrediënten apart moet bakken, maar het eindresultaat is prima.
Dan een klop op de deur. Jeremy, onze redder in nood, brengt een paar elektrische radiatoren naar de cottage omdat de antieke verwarmingselementen niet werken. In de keuken krabt hij zich op het hoofd en tot onze verwondering gooit hij een handvol ponden door een meter in de keuken – steeds dezelfde ponden, want het verzamelbakje heeft hij verwijderd. Het systeem is voor Jeremy zelf ook een raadsel; hij heeft het geërfd van de vorige eigenaar. Morgenvroeg weten we pas of zijn donatie effect zal hebben, maar voor nu werken de radiatoren prima: het is voor het eerst echt behaaglijk.
Wat een bijzonder mooie dag. Welterusten!
Lees ook:
Mooi verslag en foto’s, wat zal jij genoten hebben
LikeGeliked door 1 persoon
Zeker, en iedere keer weer als ik de foto’s bekijk. Mijn favoriete vakantieland, en ooit mijn droom-woonland. Al zal dat met na de Brexit haast onmogelijk worden.
LikeGeliked door 1 persoon
Schitterende foto’s van onvergetelijke ontmoetingen. Ik heb genoten.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat maakt het voor mij nog mooier, Marja.
LikeLike
Oh die huisjes! Zo English 😍 Die Schotse Hooglanders zijn, ondanks grover gebouwd, wonderbaarlijk elegant. Zie ze toch eens over dat asfalt trippelen. Heerijke foto’s!
LikeGeliked door 1 persoon
Die schoorstenen zijn mooi hè? ❤
En ja, Beatle koeien noem ik ze, vanwege hun pony. Zo ruig en statig, en toch vertederend.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat Engelse sfeertje is eigenlijk niet te evenaren. Of het nu om de taal (zegt iemand die Frans als 2e taal heeft 😉), de huisjes of die koeien gaat. Lovely.
LikeGeliked door 1 persoon
x
LikeGeliked door 1 persoon
Prachtige foto’s en reisverslag van een streek waar ik mooie herinneringen aan bewaar!
LikeGeliked door 2 people
Ik had de verslagen liever achter elkaar verwerkt, maar dat lukt me helaas niet. Ik heb het ontzettend druk en werk veel over. Maar wat in het vat zit… 😉
Dank voor je lieve reactie. x
LikeGeliked door 1 persoon
Begrijp het… alles op z’n tijd…
LikeGeliked door 1 persoon