Ik zoek een schoonmaakster

Als je Zoektocht naar schoonheid hebt gelezen, weet je dat ik naarstig op zoek ben naar een schoonmaakster. En dat drie keer scheepsrecht is!

De nieuwe –en derde– kandidaat liet even op zich wachten, maar na een paar dagen kreeg ik toch de gegevens van een nieuwe schoonmaakster. Ik greep mijn gsm en belde. Aan de andere kant een vrolijke, enthousiaste stem. Wat leuk dat ik belde! Een jonge studente die precies wilde wat ik zocht: eens per week twee uren poetsen. Van beide kanten prima! Het kon zelfs in de ochtend en de avond. Na een fijn gesprek deelde ik mijn blijdschap met mijn collega’s. A match made in heaven.

We spraken af voor de dinsdag erop, ‘s avonds om 20 uur. Enthousiast e-mailde ik de schoonmaakorganisatie, dit ging helemaal goed komen.

Wederom na het werk het huis aan kant gemaakt met hulp van mijn jongste zoon. Thee en koffie gezet en wachten maar. Vanaf kwart voor acht hield ik als een havik het paadje naar de voordeur in de gaten. Het werd 20 uur en de verwachtingen waren hoog gespannen. Het werd 20.10 uur en ík werd gespannen. Ik drentelde van voordeur naar keukenraam en mopperde.

Mijn oudste zoon was intussen thuis gekomen en hield me gezelschap.

Te laat komen op je kennismakingsgesprek, dat doe je toch niet? Hoe kan dat nou, ze klonk zo enthousiast aan de telefoon!

Rustig mam, misschien kan ze het huis niet vinden.

Ik sputterde tegen dat dit de derde keer was dat ik voor niks zat te wachten, maar werd onderbroken door mijn wijze spruit.

Voor jou is het de derde keer, maar voor haar pas de eerste keer hè.

Hij had gelijk en ik kalmeerde. Tien minuten later ging ik aan mezelf twijfelen. Misschien had ik half negen gezegd. Het wachten ging verder. Om 20.40 uur was ik laaiend. Voor de derde keer pieste ik naast het schoonmaakpotje.

foto: Pixabay

Misschien even bellen of appen, mam?

Nee, dat doe ik niet. Ik ben er klaar mee, dat hele bureau kan de pot op. Belachelijk, wat een slechte service.

Teleurgesteld en gefrustreerd greep ik links en rechts kookboeken uit mijn boekenkast en ging mijn buffetkast als kookinspiratie-eiland inrichten. Ongelooflijk. Belachelijk. Bizar. Ik haalde de vaatwasser leeg en smeet het bestek in de lade. Toen kroop ik achter mijn PC en staarde naar het gedeeltelijk ingevulde schoonmaakcontract. Psah. Weg ermee. Delete. Gmail open, ik zocht via hen geen schoonmaakster meer!

Dag,
Je zult het niet geloven, maar ook deze derde kandidaat is geen optie.
De eerste vertikte het om haar telefoon op te nemen en belde niet terug nadat ik twee keer haar voicemail had ingesproken.
De tweede kwam niet opdagen en loog daarop ook nog een keer dat hij ‘via de site’ een bericht had gestuurd.
De derde en wat mij betreft laatste is niet komen opdagen.
Ik heb er schoon genoeg van, dit vind ik niet normaal. Daar heb ik geen geld voor betaald. Ik heb verder geen contact meer gezocht met J, de maat is vol. Ik schrijf me uit en wens het inschrijfgeld terug te ontvangen.

De ochtend erna kreeg ik bericht:

Goedemorgen,
Erg vervelend om te horen. J is dus gisteravond niet op de afspraak gekomen? En zich ook niet bij u afgemeld? Wij kunnen de kosten retour zenden. Wij ontvangen graag uw bankgegevens, zodat wij de bemiddelingskosten terug kunnen storten.

Ik wacht nu op mijn geld. En misschien stiekem ook een beetje op een reactie van J.

‘Drie maal is scheepsrecht’ gaat dus helaas niet altijd op. Het goede nieuws is dat ik intussen via via waarschijnlijk iemand heb gevonden. Een ervaren en betrouwbare kracht! Na haar vakantie nemen we weer contact op voor een afspraak. En mijn zoektocht naar schoonheid wordt hopelijk niet meer vervolgd.