Impressies van Ierland – 3

Woensdag 25 juli 2018

Scones! Onze lieve landlady Jane van de Heather Lodge heeft scones voor me gebakken! Combineer deze met zelfgemaakte jam, en je likt –net als ik– je vingers erbij af. Ze heeft me later het recept toegestuurd; dat vind je helemaal onderaan.

Na het uitgebreide ontbijt vertrekken we in de stromende regen naar Connamara National Park. We wachten een kwartiertje in de auto tot de ergste nattigheid voorbij is, trekken onze regenjassen aan en gaan op pad. Omgeven door prachtige vergezichten volgen we de wandelroute en klauteren helling na helling op. Victor wil eigenlijk nog helemaal naar de bergtop klimmen die gehuld is in wolken, windvlagen en slagregens, maar dat red ik niet; ik loop nou al te hijgen.

Halverwege staat een grote menhir waar we even schuilen. Ik stel voor in mijn eentje naar het bezoekerscentrum terug te lopen om daar op hem te wachten, maar daar wil hij niets van horen.

Daarna rijden we de Sky Road, een smalle weg langs het water op het schiereiland met dezelfde naam. De weg is circa 11 kilometer lang, en je kunt kiezen uit de Lower Skyroad of de Upper Skyroad. Vanaf de Upper Skyroad heb je een prachtig uitzicht over de zee. Victor moet goed manoevreren om auto’s van de andere kant erlangs te laten!

We maken een tussenstop bij Clifden Castle, een kasteel uit 1818. Het zonovergoten pad meandert schuin naar beneden, en in de verte schittert de zee.

 

Er wordt gezegd dat voor iedere ster die God in de hemel plaatste, hij een miljoen stenen in Connemara neerlegde. En die stenen – door de zwartkopschapen in de grond getreden of juist opgestuwd in de prachtige bergketen Twelve Bens – komen samen in een wonderbaarlijk mozaïek.

En dan zijn daar eindelijk de Connemarapony’s! Al dagen speur ik de omgeving af. Eeuwenlang leefden de pony’s in halfwilde staat. Connemara is een onherbergzaam, heuvelachtig gebied, met moerassen, kale rotsen en weinig begroeiing. Twee grote meren sluiten het gebied bijna geheel af van de rest van Ierland. Door de barre omstandigheden in hun leefgebied hebben de pony’s eigenschappen ontwikkeld waar ze nu nog steeds bekend om staan: hun uithoudingsvermogen, soepelheid, springvermogen, tredzekerheid en een betrouwbaar karakter. De pony combineert de hardheid van een echte bergpony met typische rijpony-eigenschappen. Daarnaast werden ze door het geringe voedselaanbod zeer sober. De meest voorkomende kleur is tegenwoordig schimmel. Ook zijn ze zeer fotogeniek, dus ieder paard moet op de foto. Er wordt een zwaar beroep gedaan op V-man’s geduld die middag. 😉 Hier een selectie:

De late lunch in Clifden, aan een houten picknicktafel op een terras in de zon, is voortreffelijk. Ik kies voor een groene salade met gerookte zalm, en thee. Deze maaltijd smaakt veel beter dan de fish and chips die we als avondeten eten. Grote logge waterige stukken vis. Met live muziek en een Jameson whiskey in een pub sluiten de dag toch weer mooi af, en lopen in het half duister terug naar onze B&B.

Donderdag 26 juli 2018

Het is midden in de nacht. Zoals zo vaak lig ik wakker en luister naar de wind die rond Heather Lodge waait. Maar is het wel de wind? Ik hoor hoe zachtjes een deurtje open gaat en even later stapt een klein mannetje onze slaapkamer binnen. Hij draagt een lange groene jas, heeft een rode baard en een ouderwetse hoed op zijn hoofd. Een echte Ierse leprechaun! Na een rondje door onze slaapkamer –waarschijnlijk om te inspecteren of we netjes genoeg zijn — licht hij zijn hoed, knikt naar me, en gaat dan weer naar zijn eigen vertrek in de kruipruimte achter het knieschot. Waarschijnlijk heeft de wind hem ook gewekt. Het deurtje sluit zich weer, en met een glimlach om mijn mond val ik even later eindelijk in slaap.

Een leprechaun is een mythisch wezen uit de Ierse folklore. Hij wordt beschreven als een kabouter die veelal met een klaver rondloopt in een groen (vroeger rood) kostuum met een lange, roodkleurige baard en vaak een driekantige steek draagt. Oorspronkelijk waren de leprechauns goede vrienden van de mens en ze hielpen hen om opdrachten uit te voeren. Wegens hun plagerige aard werden ze door de Gaelics verdreven. Leprechauns zijn solitaire wezens, ze doen niemand pijn, leven in harmonie, hebben normale namen en leven praktisch zoals wij, in rustige plaatsen met veel natuur, zoals een bos. 

Met tegenzin nemen we in de ochtend afscheid van de hartelijke staf. Ik geef drie klachten aan hen door:

1. ze hebben ons veel te veel verwend: ik wil niet meer weg uit de mooie Heather Lodge;
2. in een experiment om was te drogen op de verwarming heb ik aan de radiatorknop gedraaid, met als gevolg dat het ding nu lekt – sorry!
3. namens de leprechaun in onze kamer: zijn deur kleppert.

Ze moeten er hartelijk om lachen. Na een warme hug laden we de auto weer vol. Vandaag staan de beroemde Cliffs of Moher op ons programma! Grauwe wolken jagen langs de hemel, en het uitgedroogde land slurpt gretig de regen op. De Ieren slaken een zucht van verlichting, want het groen dreigt te verdrogen in tinten van geel en bruin. We rijden over de natte wegen naar Aughnanure Castle, in 1500 gebouwd door de O’Flaherty familie. Bij de parkeerplaats worden we begroet door een speelse kitten, die ons helemaal volgt naar de toegangspoort. Op de terugweg vinden we hem samen met zijn broertje in de berm, waar ze uitrusten van het spelen.

Bij het dorpje Kinvara rijden we langs dit juweeltje: Dunguaire Castle. Op de binnenplaats is een Middeleeuws banket in volle gang. We mogen snel een blik naar binnen werpen, en gaan dan weer verder. De Cliffs of Moher wachten!

Helaas valt dat bezoek letterlijk in het water. Het regent niet; het hoost! Een zwaar gordijn van regen teistert het asfalt. Groepjes toeristen sjokken drijfnat over de weg en verdwijnen langzaam achter de regenvlagen. Victor en ik kijken elkaar aan, en rijden dan achteruit bij de kassa vandaan. Die cliffs zullen er morgen vast ook nog zijn.

We rijden de kleine parkeerplaats van Station House in Ennistymon op, grijpen onze koffers en rennen naar binnen. Als het weer wat opklaart gaan we op zoek naar een restaurant. Laten we het eten ‘apart’ noemen. 😉 Eerst een groentensoep die beter groentenpuree had kunnen heten, gevolgd door een paddestoelenpaté. Tip: probeer het niet! Ik neem manmoedig wat hapjes, gecamoufleerd door toast en zoete geconfijte uien, maar zelfs die kunnen de nare smaak niet verbloemen. Dankbaar eet ik friszoete aardbeien als dessert. Good night!

---

 

Recept van de scones:

Thank you Marion , we’re glad you enjoyed your stay with us , the receipe is no secret , just a twist on the norm.

– 8 ounce self raising flour or plain with baking powder.
– 3 ounce caster sugar
– 4 ounce vegetable based margarine
– 2 ounce sultanas
– Soya milk to mix

Add all dry ingredients together except the sultanas
Add margarine and rub in to make fine breadcrumbs
Add sultanas
Add milk to make a fairly stiff dough
Roll out to 1 inch thick
Cut with cookie cutter brush top with milk
Bake in a very hot oven for 15-20 minutes

I’m sure they will turn out well
Jane
Heather Lodge B&B

---

 

Een overzicht van Impressies van Ierland vind je hier. Lees ook de mooie en informatieve reisblog van mijn partner:  Volg mijn reis, Ierland 2018.