Geplaatst in Filosofie, Natuur

Knerpen

Gepost op door Marion Driessen

Hoe vaak gebruik jij het woord ‘knerpen’? Ook haast nooit? En toch is dat het woord dat meteen in je opkomt als je in de sneeuw loopt.

Dat unieke knarsen van maagdelijke kristallen die worden samengedrukt door je lichaamsgewicht. Het geluid dat je malle capriolen laat uithalen om het onberispelijke witte sneeuwdek te versieren met de afdrukken van je schoenen, soms achterstevoren lopend, terugstappend in je eigen voetstappen. Of ben ik de enige die dat doet?

Het verlangen naar winterwandelingen onder een blauwe hemel. De ijle wolkjes die ontsnappen aan je mond en laten zien dat je leeft. De stilte die als een deken over het landschap ligt en je intens bewust maakt van het pad dat voor je ligt. Sneeuw die begint als individuele vlokjes, maar die zich op de aarde samenvoegt tot een vernieuwend tapijt.

Knerpen. Ik krijg er geen genoeg van. Tenminste voorlopig. Tot het knerpen overgaat in soppen.

Auteur:

feelgood writer | avid reader | RPGamer | caretaker of lads and cats | no lady, but all woman

19 gedachten over “Knerpen”

  2. De hardloopschoenen gaan zo aan, met het plan een klein bosje hier in de buurt ook even te doorkruisen. Ik hoop dat er nog veel sneeuw op de paden ligt en het nog mooi onder de schoenen zal knerpen. Hier, in Apeldoorn, wordt dat woord volgens mij ook alleen bij sneeuw gebruikt. Alhoewel, wat denk je van een grindpad of als je per ongeluk met de schoenen over glas loopt?

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

      1. Zeuren ja maar dan de zware versie ervan. Snauwen is het meer.

        Te weinig helaas ..
        Vanochtend lag er veel meer maar ja toen kon ik niet weg blijven van huis omdat ik geen oppas voor manlief had

        Like

        Beantwoorden

Wil je reageren? Graag!