Japans Gedicht: Globetrotter

gepantserde schil

beschermt kwetsbaar innerlijk

buikpotige slijmbal

klik!
© doldriest.com

Normaal gesproken zet mijn oudste zoon de kliko in het weekend aan de straat en brengt mijn jongste het ding weer terug. Op deze zonnige maandagavond besluit ik hem te matsen en ga zelf de container halen. Ik sleep het ding achter me aan en been met grote stappen de achtertuin in. Op het paadje wijk ik instinctief uit: ik heb iets gezien.

Als de kliko op zijn vertrouwde plek staat ga ik kijken. De wielen van de container hebben een diertje op een haar na gemist, maar onbevreesd kruipt de hoofdrolspeler van deze zaterdagse haiku verder: een kleine slak. Wat een schoonheid! Zijn huisje is in prachtige kleuren geschilderd.

Hoog in de lucht zie ik de witte streep van een vliegtuig na-ijlen. In de verte de geluiden van het voortrazend verkeer op de snelweg. En hier snelt dit kleine wezen in een voor ons tergend traag tempo voort.  Ik haal mijn camera en ga bij hem zitten, mijn jachtige wereld even op pauze.

Onverstoorbaar vervolgt hij zijn weg; deze kleinbehuisde globetrotter komt er wel. De slak geeft me een gevoel van rust, van kwetsbaarheid en kracht. Ik bezie zijn perspectief en fluister “als je niet zo snel bent, moet je gewoon je doelen aanpassen”. De ogen-op-steeltjes kijken me even goedkeurend aan.

Op de achtergrond houdt Smokey de vreemde snuiter argwanend in de gaten. Zo’n raar plakkerig wezen dat zich tot een harde bal oprolt als je wat wilt dollen, daar heb je als speelse kater niets aan.

Iedere zaterdag schrijf ik een Japans gedicht. Doe je ook mee? Klik op de button voor meer informatie.