onder lage druk
spelen wolken tikkertje
‘buut vrij’ in grijze massa
die zich stort op Lage Landen
met hogedrukspuit
wordt hemel schoongeveegd
donkerblauw verbleekt
tot een laagje poedersuiker
kwik daalt, de hoop stijgt
schaatsen uit het vet
maar voor de eerste sneeuwvlok aardt
is de winter al voorbij
Schrijfuitdaging #10: schrijf een gedicht over winters weer in maximaal 100 woorden, bij Schaap Schrijft
een man
vermomd als jongen
kijkt naar me
aan de ontbijttafel
je hebt het over werk zoeken
wonen in een ander land
en ik knik
moedig aan
leef mee
maar mijn hart gilt
blijf hier
bij mij
waar ik kan zien
of het goed met je gaat
je gaat
en ik laat los
lege kamer
vol herinneringen
je bed onbeslapen
tot de dag
dat je terugkomt
een jongen
vermomd als man
en ik knik
moedig aan
leef mee
mijn zoon
je levenspad
ligt niet vast
zoek je weg
volg je hart
en vrees niet
mijn deur
blijft altijd open
❤
er komen wolkjes uit mijn mond
een stukje hemel rond mijn kin
de herfst bijt, en ik hap terug
hopelijk zit er geen engeltje in
afbeelding: Pixabay
Vandaag heb ik gespeeld
heel even maar
ik was er zo mee klaar,
ik flirtte met de gedachte
om de ramen te wassen
er met een spons op te jassen,
tot aan de ellebogen toe
in een emmer met bubbels
lekker soppen zonder trubbels,
bruisend als champagne
zie, een zeepbel verscheen
en zweeft dan luchtig heen,
dikke spetters spatten in het rond
een compleet waterballet
en ik kraai van de pret,
de grond is natter dan het glas
mijn kleren druipen
sta op het punt te verzuipen,
zeepsop in mijn mond
maar ik slik gewoon
nu ook van binnen schoon.
Echt, vandaag was ik van plan
-nee dat zijn geen grappen-
om de ramen te lappen,
vastbesloten aan de slag
en ik zou me niet vervelen
…
maar het bleef bij spelen.
Mam, je bent prachtig
Heerlijk eigen, wijs, een schat
Liefdevol tachtig
❤
Zou jij het durven
en willen
doen?
Zomaar op iemand af stappen
die in gedachten verzonken loopt,
die denkt
dat je wilt
dat hij iets koopt?
In plaats daarvan
geef je hem iets,
gratis en voor niets:
een wilde bloem,
een hand of lach.
Plant jij een zoen
spontaan op zijn wang?
Want ja, het mag!
Een lichte beroering,
het hoeft niet lang.
Een beetje aandacht
kleurt de aarde,
geeft waarde
aan eenieder’s dag.
Zou jij het durven
en willen…
zou jij het doen?
—
Een paar weken geleden bezocht ik Kasteel Bouvigne, waar een onbekende man me vroeg of hij me gedichten mocht voorlezen. Ja, graag.
Het bleek Olaf Douwes Dekker te zijn, voormalig stadsdichter van Breda! De zon vermengde zich met zijn prachtige woorden en ik was volmaakt gelukkig. Zo gelukkig dat ik onverwacht een zoen op zijn wang plantte. Hij was net zo verrast als ik hehehe.
Een heel bijzonder moment, dat mij inspireerde tot het schrijven van dit gedicht. Veel dank voor jullie reacties.
Mijn wereld stond stil
toen jij werd geboren
en kreeg pas echt glans
door jouw eerste lach
Weerloos sterk
nam je mijn hart in handen
ik was verloren
vanaf de eerste dag
Je tere oogopslag
zo open, onschuldig
een moeiteloos smelten
ik zag alleen jou
Dan het hoofdje schuin
in twinkelende blik
verstraalde je ondeugd
waar ik zoveel van hou
Weergaloos dapper
stap jij door je leven
kin eigenwijs
onnavolgbaar vlug
Maar soms, in een tel
is daar weer mijn kleintje
en zie ik net als vroeger
je kuifje terug
Je kleine handen
werden stoere knuisten,
tien teentjes
nu van groot formaat
Maar wat blijft
is wij samen
een moederliefde
die nooit meer overgaat
—
Voor Owen en Elin,
en natuurlijk ook voor mijn zonen Nick en Sean
❤
© MC Driessen
