Teer is het leven, oneindig
waardevol
tot de laatste adem vervlogen
de lichtjes op reis
in je ogen, je ziel
opnieuw genesteld
in dierbaren
waar je liefde koestert
leeft
voor altijd
—
Rust nu zacht, het mag.
Voor V-man’s pa, die gisteren op 95-jarige leeftijd overleed.
Vanmorgen hebben we het vreselijke besluit moeten nemen om Boris te laten inslapen. Binnen een week veranderde hij van een grote sterke kater in een zielig hoopje pijn en ongemak. Zijn nieren hadden het opgegeven, en hij werd van binnenuit vergiftigd.
Na een lang gesprek met de dierenarts, waarin wanhopig naar positieve punten is gezocht –maar er weinig werden gevonden– hebben mijn oudste zoon en ik besloten dat het voor Boris het beste zou zijn als hij lekker mocht gaan slapen. De dierenarts had geen enkele twijfel dat dit de beste keuze was om hem verder lijden te besparen.
Rust nu zacht, lieve Boris, jij grappige stoere trouwe rode kater. Dank voor je liefde, voor je grappige capriolen, je warmte en je liefde. Groet je Spike, Lotus, Ninja en Bandit van ons allemaal? Ook van Smokey?
echo’s van je lach
dwalen stil door de ruimte
een vleugje parfum
ik volg ze, jouw plek
je ziel op netvlies gebrand
blijf schoorvoetend staan
het leven gaat door
een vacuüm dat vol stroomt
maar altijd met jou
al dat ons rest zijn
mooie herinneringen
knagende leegte
—
Voor Mirza, voor altijd bij ons. ❤️
en de zon komt op
alsof er niets is gebeurd
alsof het leven doorgaat
maar voor ons
staat alles even stil
—
rust zacht, lieve Mirza
❤
Ter nagedachtenis aan onze lieve collega Mirza van Tilburg, die zondag 25 februari jl. onverwachts overleed. We missen haar vreselijk.
Het klopt niet. Er klopt helemaal niks van. Geen bal, geen jota. Het einde van afgelopen schooljaar klopte niet, en het begin is onwerkelijk. Het kan niet waar zijn.
De dreiging sluipt naderbij, vermomd in anonimiteit. De boeman is echt, niet langer een boos sprookje. Hij manifesteert zich in ieder onbekend gezicht. Hij lacht in zijn vuistje en voedt zich met onze wanhoop.
De boeman is verdorven, in en in slecht. Hij verschuilt zich achter valse idealen en is trots in en op zijn waanzin. De grootste daad van zijn leven: het vermoorden van onschuldige kinderen. Trots! Hij misbruikt de naam van zijn god. Hoe durft hij dit te zeggen, te denken, te schreeuwen?
Je bent een moordenaar, geen martelaar. Een lafaard, gekleed in waanideeën. Je bent een schaduw die ons het zonlicht tracht te ontnemen. En de schaduw groeit, de duisternis wint terrein.
Laat daarom onze liefde stralen, als een baken in de nacht – hoe moeilijk het ook is. Laat compassie en begrip overwinnen als haat je vuisten balt. Als wantrouwen blind maakt. Samen sterk tegen de boeman. Samen voor elkaar. Voor Manchester. Voor onze wereld. Voor de mensheid.
Noodverordening, explosievendienst, protesten en dranghekken. Bussen vol demonstranten. Politiemensen in en uit uniform, ME en helicopters. Een man met een hakbijl…
Maar van harte welkom in Nederland, lieve Sinterklaas. Welkom, vrolijk rondbuitelende fratsenmakers in wat voor kleur dan ook. Kom en wees blij, Piet, Pedro, Klaas, Charles, Ali of welke naam dan ook. Zet het vuur van de ketels maar wat lager, Stookpiet, want de Stoomboot mag gerust hier aanmeren. Let maar niet op die nare boze grote mensen hoor. Kijk in plaats daarvan naar de glunderende kindersnoetjes in wat voor kleur dan ook, met welke naam dan ook, die vol verwachting naar jullie opgeheven zijn. Die al weken, zo niet maanden naar jullie komst toeleven.
Ziek word ik van het hele gedoe rondom dit kinderfeest. Voors en tegens botsen fel, vechten onder het oog van de kleintjes die er helemaal niets van begrijpen. Het zal de kinderen een biet zijn hoe zwartbruingroenroodwitblauwe Piet eruit ziet. Sinterklaas komt naar Nederland, met zijn boot, met zijn schimmel, en rijdt over de gladde bevroren daken om cadeautjes door niet-bestaande schoorstenen te mikken.
Wat vinden kinderen van de Pieten? Maken zij verschil tussen een zwarte en een blauwe Piet? Tussen een regenboog- en roetveeg Piet? Maken zij verschil of maken de volwassenen verschil? Tradities hoeven niet vast gemetseld te zijn. Tradities mogen best veranderen, als ze niet meer goed passen in de huidige samenleving. Als onze medelanders zich gekwetst voelen, moet zeker een discussie gevoerd worden. MAAR NIET NU. De volwassenen moeten nu gewoon even hun mond houden. Protesten, ME en mannen met hakbijlen. Gossamme zeg! KINDERFEEST, remember? Onze kinderen zijn nu het middelpunt, mogen zij even, ja?!
Misschien dat het boek ‘1000 jaar Sinterklaas‘ van Peter van Trigt eindelijk duidelijkheid schept en een einde maakt aan de verhitte discussie. Duizend jaar Sinterklaas! Van Trigt dook in de geschiedenis en schreef het ware verhaal van St. Nicolaas en zijn geheimzinnige knecht. Het Sinterklaasfeest kan grotendeels naar eigen inzicht worden ingevuld. Je hebt alleen een Sint en een of meer knechten nodig.
In Sint’s schaduw loerde steeds een demon, een duistere gezel.Tegenover de heilige was deze demon echter machteloos. Dat kon iedereen met eigen ogen zien. Want waar Sint optrad, werd hij namelijk begeleid door een of meerdere zwarte knechten met een roe en een ketting. Die ketting stond voor het geknechte, oftewel het: onderworpen kwaad. De roe was voor wie niet wilde luisteren naar zijn opvoeders.
Misschien moet de toekomstige Piet op een duivel gaan lijken, compleet met hoorntjes op zijn voorhoofd en bokkenpoten. Een geketende duivel. Misschien dat dát beter is voor onze kinderen, voor onze gemêleerde maatschappij…
Een rode Piet? Niet omdat dat de kleur van de duivel is, maar omdat rood de kleur van alle harten is. Of de buitenkant nu zwart, wit, geel, rood, blauw of groen, purpelpaars, gestippeld of gestreept is.
Vandaag, donderdag 25 februari 2016, is onze toffe, stoere kater Bandit ingeslapen.
Dank voor al het moois dat je ons hebt gegeven, lieve schat. We houden voor altijd van je ❤
Nick, Sean en Marion
De lente kwam, de zomer ging
net als jij.
Herinneringen vervagen
worden meegevoerd
als pluizen op de wind
en met jou vervloog mijn jeugd
mijn dochter-zijn
het zusterschap.
In omgedraaide rol
acteer ik, zorg ik nu
daar waar eerst
geborgenheid was.
Ik mis je steun
broer
en grijp naar de draden
die ons gezin omstrengelden
maar ze zijn slechts flarden
echo’s van houvast.
Ineens ben ik de rots
maar broos en breekbaar
zonder jou.
De herfst komt
en rukt staccato
onbewogen aangedaan
bloedbanden uiteen.
Ze aan elkaar knopen
lukt niet meer
we zijn
los
Voor mijn hartszusje Nancy, die een half jaar geleden haar broer verloor.
DOLDRIEST 