Categorie: Cultuur

Geplaatst in Cultuur

Bizarre Heuvel der Kruisen

Gepost op door Marion Driessen

Een van de vreemdste, meest bizarre plaatsen waar ik ooit ben geweest, is Kryžių kalnas, een bedevaartsoord dat ongeveer 12 km ten noorden van Šiauliai in Litouwen ligt. Ik was sprakeloos, heen en weer geslingerd tussen verwondering en ongeloof, ontzag en onbehagen.

190804crosses1

Ontstaan

Het begint allemaal in de 14e eeuw, wanneer de lokale bevolking kruisen achterlaat bij het voormalige Domantai-heuvelfort als herinnering aan de ​​succesvolle strijd tegen de Duitse ridders. In de eeuwen erna wordt de heuvel een heiligdom voor vreedzame Litouwse katholieken.

Symbool van verzet

In de 19e eeuw, na de twee opstanden van 1831 en 1863, groeit de plaats uit tot een nationaal symbool van verzet. Families beginnen symbolische kruisen te plaatsen als herinnering aan de omgekomen rebellen. Het aantal kruisbeelden en andere religieuze iconen neemt snel toe, zelfs tijdens de jaren van de Sovjetoverheersing.

190804crosses3190804crosses6

Bulldozers

Drie keer besluiten de Sovjets Kryžių kalnas met de grond gelijk te maken. En iedere keer heeft de plaatselijke bevolking lak aan het strikte verbod op religie. In het holst van de nacht laten zij opnieuw hun religieuze iconen achter. Ze richten niet alleen nieuwe kruisen op, maar ook kruisbeelden, gravures van de Maagd Maria en van Litouwse patriotten. Het maken van kruisen is inmiddels onderdeel geworden van het culturele erfgoed van Litouwen, een ‘symbool van nationale en religieuze identiteit, waarmee de gemeenschap in tegenspoed wordt verenigd’.

Paus

In 1993 bezoekt paus Johannes Paulus II de kruisenheuvel en noemt het een plaats voor hoop, vrede, liefde en opoffering. In 2000 wordt in de buurt een Franciscaanse hermitage geopend.

190804crosses2

Aantal kruisen

1800 – meer dan 9.000
1900 – 130
1902 – 155
1922 – 50
1938 – meer dan 400
1961 – 5.000 vernietigd
1975 – 1.200 vernietigd
1990 – ongeveer 55.000
2006 – meer dan 100.000

En het plaatsen van de kruisen is nu niet meer te stoppen, hun aantal is overweldigend. Langzaamaan worden zelfs de omringende weilanden benut. Tourbussen lossen hun lading op de parkeerplaats, waar diverse kraampjes kruisen in alle soorten en maten verkopen aan de moderne pelgrims. Kant-en-klare symbolen van aanbidding wedijveren met enorme handgehouwen sculpturen.

190804crosses4190804crosses5

Filmpje

Ik liep weg van de stroom toeristen naar de buitenste rand van de heuvel. Weg van de massa. Weg van de overweldigende indrukken. En vooral weg van de geesten.

Kijk, luister, voel…

 

Wikipedia: Heuvel der Kruisen

Geplaatst in Cultuur, Filosofie, Ouder worden

Groen vanuit een ander perspectief

Gepost op door Marion Driessen

Vandaag stuurde een vriendin me deze tekst. Ik weet helaas niet wie het geschreven heeft, maar wil het wel met jullie delen. Van de ene generatie voor de andere. 

Yesterday after shopping at our local supermarket, I was in the queue at the checkout and heard the young cashier suggest to the much older lady that she should bring her own grocery bags, because plastic bags are not good for the environment. The woman apologized to the young girl and then sighed. “We didn’t have this ‘green thing’ back in my earlier days.”

The young clerk responded, “That’s our problem today. You folk didn’t do enough to save the environment for future generations.” The older lady said, “Ah, I see.” Then she continued.

“Back then, we returned milk bottles, lemonade bottles and beer bottles to the shops. The shops then sent them back to the plant to be washed, sterilized and refilled, so those same bottles were used over and over, thus REALLY were recycled. But we didn’t have the ‘green thing’ back in our days. Lees verder “Groen vanuit een ander perspectief” →

Geplaatst in Cultuur, Verdriet

Welkom, Sint en Piet, in wat voor kleur of gedaante dan ook

Gepost op door Marion Driessen

Noodverordening, explosievendienst, protesten en dranghekken. Bussen vol demonstranten. Politiemensen in en uit uniform, ME en helicopters. Een man met een hakbijl…

Maar van harte welkom in Nederland, lieve Sinterklaas. Welkom, vrolijk rondbuitelende fratsenmakers in wat voor kleur dan ook. Kom en wees blij, Piet, Pedro, Klaas, Charles, Ali of welke naam dan ook. Zet het vuur van de ketels maar wat lager, Stookpiet, want de Stoomboot mag gerust hier aanmeren. Let maar niet op die nare boze grote mensen hoor. Kijk in plaats daarvan naar de glunderende kindersnoetjes in wat voor kleur dan ook, met welke naam dan ook, die vol verwachting naar jullie opgeheven zijn. Die al weken, zo niet maanden naar jullie komst toeleven.

Ziek word ik van het hele gedoe rondom dit kinderfeest. Voors en tegens botsen fel, vechten onder het oog van de kleintjes die er helemaal niets van begrijpen. Het zal de kinderen een biet zijn hoe zwartbruingroenroodwitblauwe Piet eruit ziet. Sinterklaas komt naar Nederland, met zijn boot, met zijn schimmel, en rijdt over de gladde bevroren daken om cadeautjes door niet-bestaande schoorstenen te mikken.

Wat vinden kinderen van de Pieten? Maken zij verschil tussen een zwarte en een blauwe Piet? Tussen een regenboog- en roetveeg Piet? Maken zij verschil of maken de volwassenen verschil? Tradities hoeven niet vast gemetseld te zijn. Tradities mogen best veranderen, als ze niet meer goed passen in de huidige samenleving. Als onze medelanders zich gekwetst voelen, moet zeker een discussie gevoerd worden. MAAR NIET NU. De volwassenen moeten nu gewoon even hun mond houden. Protesten, ME en mannen met hakbijlen. Gossamme zeg! KINDERFEEST, remember? Onze kinderen zijn nu het middelpunt, mogen zij even, ja?!

Misschien dat het boek ‘1000 jaar Sinterklaas‘ van Peter van Trigt eindelijk duidelijkheid schept en een einde maakt aan de verhitte discussie. Duizend jaar Sinterklaas! Van Trigt dook in de geschiedenis en schreef het ware verhaal van St. Nicolaas en zijn geheimzinnige knecht. Het Sinterklaasfeest kan grotendeels naar eigen inzicht worden ingevuld. Je hebt alleen een Sint en een of meer knechten nodig.

In Sint’s schaduw loerde steeds een demon, een duistere gezel.Tegenover de heilige was deze demon echter machteloos. Dat kon iedereen met eigen ogen zien. Want waar Sint optrad, werd hij namelijk begeleid door een of meerdere zwarte knechten met een roe en een ketting. Die ketting stond voor het geknechte, oftewel het: onderworpen kwaad. De roe was voor wie niet wilde luisteren naar zijn opvoeders.

Misschien moet de toekomstige Piet op een duivel gaan lijken, compleet met hoorntjes op zijn voorhoofd en bokkenpoten. Een geketende duivel. Misschien dat dát beter is voor onze kinderen, voor onze gemêleerde maatschappij…

Een rode Piet? Niet omdat dat de kleur van de duivel is, maar omdat rood de kleur van alle harten is. Of de buitenkant nu zwart, wit, geel, rood, blauw of groen, purpelpaars, gestippeld of gestreept is.

Geplaatst in Avans, Columns, Cultuur

KerstAttentie!

Gepost op door Marion Driessen

De donkere dagen voor kerst staan voor de deur. Ze verdringen zich voor het raam en willen naar binnen, de warmte in. Een plekje vinden bij de boom die schittert in het kaarslicht. In de stal slapen als het moet. En wij moeten ze trotseren. Het duister buiten houden en de deur gauw dicht doen om het licht niet te laten wegsijpelen.

De brievenbus heeft het hele jaar geoefend voor deze maand en de gespierde klepper zorgt ervoor dat iedere kerstkaart een zachte landing maakt op de deurmat. Een groet, iemand denkt aan je. Fijn is dat! Of groeit daarmee ook de verplichting om iets terug te sturen? In feite is het weggegooid geld, die kaarten over en weer. Omgehakte bomen. Een berg aan papier. Allemaal waar, maar toch… toch worden de donkere dagen door dit alles lichter.

Er zijn diverse mogelijkheden om kerstkaarten te versturen. Het bijzonderst vind ik de kaarten die met veel zorg zelf zijn gemaakt. Prachtig vind ik ze, mooi of niet. Winkel, online maken of geheel digitaal. Welke optie je ook kiest, het gaat erom dat je de geest van kerst uitstraalt. En waarom niet even bellen in plaats van een kaartje, of spontaan op bezoek gaan? Zoveel feestelijke mogelijkheden om familie en vrienden attent te verrassen.

131218

De hogeschool heeft ook altijd een verrassing in petto. Zo was daar een paar jaren geleden een Avans kookboek met persoonlijke recepten van medewerkers. Bijzonder leuk om uit te proberen. En lekker! De bijbehorende schort is niet weg te slaan uit mijn keuken. Of een ouderwets kerstpakket met Italiaanse lekkernijen, mmm.

Vorig jaar was het helemaal spannend. Er werd een grote kartonnen verpakking binnengereden, dichtgeplakt en erg zwaar; goed gevuld dus! De nieuwsgierigheid was erg moeilijk te beteugelen: wat zat daar in?! Het bleek een kunstige verrassing te zijn: een keramieken gloeilamp. Of was het een vogelhuisje? Een plantenbak aan een dik koord? Je kon werkelijk alle kanten op met dit kerstcadeau. Bewonderd, verguisd, prachtig, belachelijk. Het riep in ieder geval vele reacties op. Mijn schutting wordt nog steeds vereerd met het ding, al heeft nog nooit een vogel gewaagd er zijn kop in te steken.

Wat zou er dit jaar op het programma staan? Weer zoiets spraakmakends? We hebben nog geen verdachte pakketjes gesignaleerd maar daar gaat vast snel verandering in komen.

Geplaatst in Cultuur, Zeswoordverhaal-uitdaging

Verhaal in zes woorden met beeld: Kunst

Gepost op door Marion Driessen

Deze week gaat de Zes Woorden met Beeld uitdaging – 6WMB – over KUNST.

Onder kunst wordt in het algemeen verstaan: het product van creatieve menselijke uitingen zoals schilderen, tekenen, beeldhouwen, fotografie, film, interactieve media, literatuur, poëzie, theater, muziek, zang, dans, of bouwkunde.

Elke definitie van kunst is cultuurspecifiek en tijdgebonden. Van vrijwel elke cultuur zijn voorwerpen bekend die zich onderscheiden van ‘gewone’ objecten doordat er in het algemeen een hogere esthetische waarde aan wordt toegeschreven. Dergelijke objecten hebben soms niet-esthetische – ceremoniële of religieuze of propagandistische – functies, en soms niet. Ook binnen eenzelfde cultuur kunnen opvattingen over kunst evolueren: er ontstaan nieuwe genres en er ontwikkelen zich andere kunstvormen, waardoor het idee over de functie en de aard van kunst verandert.

131127kunst

klik op de foto voor een groter formaat

De uitdaging voor jou:

Schrijf een verhaal over KUNST in slechts zes woorden. Laat je inspireren door een foto of afbeelding en schrijf daar je verhaal bij. Of bedenk eerst zes woorden en maak/zoek dan een foto.

Hier een voorbeeld van een Zes Woorden verhaal, geschreven door Ernest Hemingway.

SixWordStory

Wat een impact hebben deze luttele zes woorden.

Publiceer jouw Zes woorden-verhaal met bijpassende foto of afbeelding op je eigen website/blog en plaats de link naar jouw post in een reactie hieronder. Ik vermeld je vervolgens in dit bericht.

Veel plezier bij het schrijven, ik zie uit naar je verhaal.
Marion

vulpen

LEES DE VERHALEN OVER KUNST VAN:

Wie volgt? :)

De volgende schrijfuitdaging wordt gepubliceerd op woensdag 11 december. Klik hier voor meer uitleg over Verbeeld een verhaal in zes woorden. Would you rather participate in English, please go to Six Word Story Challenge: Art.

—

Eerdere thema’s: 
130216 – Armoede 
130227 – Onderwijs
130313 –  Lente
130327 – Schrijven
130410 – Licht
130424 – Muziek
130515 – Vervoer
130529 – Huisdieren
130612 – Spijt
130626 – Inspiratie
130703 – Reclame
130814 – Vakantie
130829 – Geheugen
130911 – Terrorisme
130925 – Jeugd
131011 – Dialect
131030 – Het Weer
131113 – Film

zes-woorden

Geplaatst in Compassie, Cultuur, Dieren, Nieuws

Stierengevechten cultureel erfgoed?!

Gepost op door Marion Driessen

Tot mijn verbazing en afschuw lees ik net dat een meerderheid van het Spaanse parlement een voorstel heeft goedgekeurd om stierengevechten culturele status te geven. Ongeveer 60.000 Spanjaarden hadden hiertoe een petitie ingediend, waarop 180 volksvertegenwoordigers voor en 40 tegen stemden.

De provincie Catalonië stelde in 2011 een verbod op stierengevechten in, in navolging van de Canarische eilanden (1991).

Spaans nationaal erfgoed. Tweeduizend stierengevechten per jaar, waarbij de stier voor zijn leven moet vechten… en het altijd verliest. De koe bij de horens vatten. Van mij mogen deze prachtige beesten die mannetjesputterende toreadors OP de horens vatten. Getuigt het van ‘cultuur’ om massaal te juichen als er weer een banderilla zijn doel vindt. Moet die mythische kracht van de stier op deze manier de nek om worden gedraaid voor volks vermaak? Afschuwelijk!

DSC_2719

Wat vind jij hiervan? Ben je ooit gaan kijken naar zo’n stierengevecht?

Geplaatst in Columns, Cultuur, Gezondheid

Comazuipen

Gepost op door Marion Driessen

Lang, lang geleden, toen ik nog piepjong was, was alcohol hoofdzakelijk iets voor (jong) volwassenen. Mijn oma nam wel eens een advocaatje, met slagroom. Of een glaasje wijn. Mannen dronken bier, cognac, jenever of whisky. Onderin de kast van mijn ouders stonden flessen met alcoholische dranken – die daar trouwens nog steeds staan. Stiekem proeven bracht niet veel plezier: het spul was veel te sterk. Toen ik ging stappen, dronk de groep waarmee ik uit ging wel eens Ballantines, maar dat was toch wel uitzonderlijk. Tegenwoordig is het drinken van sterke drank veel normaler. Vooral mix-drankjes zijn erg populair. De jeugd gaat eerst indrinken bij iemand thuis, en dan blijft het niet bij een biertje.

Drinken is iets dat door de eeuwen heen gebeurde. Bij de Grieken begon een drinkgelag na een feestmaal. Zo’n drinkgelag was een samenkomst van meerdere personen, die gepaard ging met een grote of overmatige alcoholconsumptie. Wie de meeste (aangelengde) wijn dronk en wakker bleef, won een taart. Hierbij waren trouwens alleen mannen aanwezig. De Romeinen namen dit gebruik over, maar voegden er vrouwen aan toe. Perzen waren al helemaal jolige mensen: zij vergaderden twee keer over een besluit: één maal dronken en één maal nuchter! De in dronkenschap genomen besluiten konden in nuchtere toestand worden herzien. In het Germaanse Walhalla dronken de goden trouwens ook stevig door. En ook in de Middeleeuwen daagde men elkaar uit om geheel beschonken onder de tafel te belanden. Je mocht blij zijn als je deze wedstrijden overleefde.

Drankmisbruik is dus blijkbaar niets nieuws. Er bestaan verschillende vormen van excessieve alcoholconsumptie. Zo zijn daar bijvoorbeeld de flatrate-parties, waar een drankje niet veel of zelfs helemaal niets kost, maar waar de entree duur is. Of de bekende drankspelletjes, waarbij de verliezer (of de winnaar) een glas achterover moet slaan, soms in één keer. Wat wel redelijk nieuw is, is het comazuipen onder jongeren, meiden en jongens eender. We hebben het hier over kinderen tussen de 12 en 17 jaar! Ze drinken wodka, tequila en whisky, breezers en shotjes – vaak door elkaar – tot ze er letterlijk bij omvallen.

Bewusteloosheid door drankmisbruik. Een avondje stappen dat eindigt in het ziekenhuis. In 2012 loopt het aantal jeugdigen met alcoholvergiftiging dat behandeld wordt door een kinderarts tegen de duizend. In werkelijkheid zijn er waarschijnlijk nog meer comazuipers. En het aantal is stijgende. Ze zijn gemiddeld drie uren buiten bewustzijn, sommigen twee volle dagen. De jongste comazuiper in Nederland was pas 10 jaar…

Tieners die laveloos en compleet van de wereld op de grond liggen, draden speeksel en braaksel langs hun kin. Hoe lang het woord comazuipen bestaat weet ik niet, noch wanneer het fenomeen voor het eerst opdook, maar deze manier van drinken raakt kant noch wal. Je vol laten lopen binnen een zeer korte tijd om stoer te doen, terwijl je lichaam dit niet aan kan. Wedstrijdjes houden. Ik vind het afschuwelijk. Ze genieten er niet eens van, zijn zo ziek als een hond. Als een ambulance moet komen omdat je geen maat weet te houden, waar ben je dan mee bezig?! Ambulances zijn voor mensen in levensgevaar. Voor ongelukken en aandoeningen. Niet voor jongeren die zich laveloos vol laten lopen en niet meer weten dat ze op de wereld zijn.

Nog heel even en dan barst het carnaval los in de zuidelijke helft van Nederland. Hossen en lachen op muziek en drank. Voor de liefhebbers is het één groot gezellig feest. Laten we het vooral zo houden en onze jeugd niet laten verdrinken in een poel van bier en shotjes. Want het wordt veel te koud voor drenkelingen.

Geplaatst in Columns, Cultuur, Korte verhalen, Natuur, Nieuws

Het Maya 2012 fenomeen. Hype of…?

Gepost op door Marion Driessen

Helaas mensen, over twee weken gaan we eraan! De hele boel gaat naar de bliksem, en wel op 21 december, hooguit twee dagen later. We hebben ons lang genoeg hierop kunnen voorbereiden, want de Maya’s hebben dit al duizenden jaren geleden voorspeld! Tenminste, dat is wat je zóu kunnen afleiden uit hun oude inscripties. De laatste jaren is er een regelrechte hype ontstaan over december 2012.

De oude Maya kalender bestaat uit perioden van 394 jaren, de zogenaamde baktuns. De Maya’s stelden de schepping van de wereld op 13.0.0.0.0 (13 b’ak’tun, 0 k’atun, 0 tun, 0 winal, 0 dagen), 11 augustus 3114 voor Christus volgens onze jaartelling. Het getal 13 had een speciale betekenis voor dit oude volk, en de 13e b’ak’tun loopt af op 21 december 2012; dan staat de kalender weer op 13.0.0.0.0.

Betekent dit het einde van de wereld? De aarde, zon en maan zullen die dag op één lijn staan, waardoor het heelal een zwart gat zou kunnen vormen waarin de aarde zal verdwijnen. Of wordt het een keerpunt in het leven zoals we het nu kennen, een nieuw tijdperk van menselijke groei en bewustzijn? Misschien is de kalender gewoon op en wordt het tijd voor een nieuwe? De Maya’s spraken zich hier niet duidelijk over uit. Zelfs de datum 21 december is niet ‘hard’ en kan op meerdere manieren berekend worden. Volgens andere wetenschappers ligt het einde van de Maya kalender in 2220, of zelfs op 1 oktober 4772!

Toch zijn veel mensen ervan overtuigd dat eind december iets vreselijks zal gebeuren. Het magnetisch veld van de aarde draait om; er zullen zonnestormen losbreken die uiteindelijk leiden tot het einde der mensheid. Anderen denken eerder aan desastreuse natuurrampen dichter bij huis, zoals droogte of het uitbreken van een ziekte.

Zomaar wat voorspellingen over 2012:

  • Er zal een stijging zijn in het aantal natuurrampen zoals aardbevingen, vulkaanuitbarstingen, overstromingen etc. > Niet echt iets nieuws dus, natuurrampen zijn onderhand aan de orde van de dag. Maar of ze echt vaker voorkomen dan vroeger durf ik niet te zeggen. Kent iemand de statistieken?
  • Er zal in de komende jaren een enorme machtsstrijd komen tussen het leger, overheden etc. > Ook dit zien we dagelijks om ons heen: overal waar je kijkt zijn oorlogen, op grote of kleinere schaal. 
  • Het bankensysteem zoals we het kennen zal instorten. > De wereldwijde crisis? 
  • Alle nieuw geboren kinderen zullen waarschijnlijk telepathisch begaafd zijn vanaf de geboorte. Ze zullen hoogst intelligent zijn, enorm intuïtief en de spirituele leiders van de toekomst zijn. > Ik ben benieuwd of die laatste opmerking ook waar zal blijken te zijn. Nieuwe ouders, bereid je maar voor op je telepathisch kroost en geloof met heel je hart in Sinterklaas en de Kerstman. Anders zal het inderdaad het einde betekenen… van deze mooie tradities.

Zoals je ziet is een aantal van deze voorspellingen zeer aannemelijk, en dat zou betekenen dat het einde der wereld al in volle gang is. Een groep mensen is inmiddels echt verhuisd vanwege deze voorspelling, naar Tsjechië of naar Afrika, in ieder geval naar een hooggelegen stuk land. Op de vlucht geslagen? Anderen maken hun spaargeld op ‘omdat je er na 2012 toch niets meer aan hebt’. En dit alles vanwege een hype? Komt u maar!

Wat precies gaat gebeuren op 21 december weet ik ook niet. De Maya’s hebben zeker voorspellingen gedaan van geschiedkundige cyclische aard, vastgelegd op vele oude monumenten. Ze keken vanuit het verleden vooruit naar de toekomst. Maar die toekomst hield voor hen niet op in 2012, die liep nog veel verder door. Ik hoop dus echt dat we naar een ander tijdperk gaan, eentje waarin we bewuster en met meer respect met elkaar en met de aarde omgaan.

Je nu vreselijk druk maken heeft geen enkele zin meer, als die datum echt het einde van de wereld betekent. Dan kunnen we er maar beter nog twee weken lang het beste van maken. Bovendien: de huidige Maya’s weten zelf niets van het einde der wereld! En als iemand het zou moeten weten, zijn zij het. Toch?

Geloof jij al die onheilspellende berichten? En ga je de komende twee weken iets extra’s doen?

Geplaatst in Cultuur, Foto

Prinsessen

Gepost op door Marion Driessen

Ieder jaar staat er zo’n aandoenlijk snoetje voor mijn deur met de vraag of ik kinderpostzegels wil kopen. En wie kan dan nee zeggen; ik niet. Postzegels zijn altijd handig, en de extra toeslag betaal ik graag als er mooie dingen mee worden gedaan voor de jeugd.

De eerste kinderpostzegel werd in Zwitserland uitgegeven in 1912. Die zegels bestaan dus al honderd jaar. Een eeuw! Nederland was in 1924 het tweede land dat ze ging uitgeven. Met uitzondering van de oorlogsjaren 1942-1944 zijn elk jaar kinderpostzegels verschenen.

Altijd ben ik weer benieuwd naar het nieuwe thema. Zijn het kleurrijke kikkers? Een kerstthema? Kinderen? En dit keer is het… of zijn het, moet ik zeggen… de koninklijke spruiten! Amalia, Alexia en Ariane prijken met hun vrolijke gezichten op vele brieven de komende tijd. De foto’s zijn gemaakt door Z.K.H. de Prins van Oranje. Willem-Alexander himself. Prachtige blonde meiden in een ongedwongen sfeer. En dan vind ik het koningshuis toch wel weer leuk.

Geplaatst in Columns, Cultuur

Het is toch ONZE school?

Gepost op door Marion Driessen

Het is nog geen acht uur als ik de hogeschool binnen loop. Tafels, stoelen en banken staan nog uit te puffen van de vermoeienissen van gisteren. Een team van schoonmakers is druk bezig om het gebouw klaar te maken voor een nieuwe dag. Het ziet er dan ook netjes uit, op een Twix wikkel na – helaas zonder inhoud. Iemands zoet ontbijt.

Een paar uur later kom ik weer beneden en blijf stil in de deuropening staan. Het is een drukte van belang. Grote en kleine groepen studenten zitten geanimeerd met elkaar te praten, lachen, of turen op hun smartphone. Of doen alle drie tegelijk. Het stemgeluid weerkaatst veelvuldig tegen de gekartelde overkapping. Een enkeling zit in een hoekje en concentreert zich op het scherm van zijn laptop. Broodjes van de catering liggen gebroederlijk naast van thuis meegebrachte boterhammen. Terwijl de een komkommer eet, hapt de ander in een kroket, weggespoeld met koffie en energiedrank. Populaire pepmiddelen om de middag te doorstaan.

Als het einde van de pauze nadert, staan de studenten op en gaan gehaast op weg naar hun les. Wat achterblijft is een puinhoop. Wat net nog een knapperig broodje, belegd met kaas, sla en tomaten was, is nu een afgeknaagd en afgedankt overblijfsel. Ernaast ligt een lege PET fles. Vegen mayonaise en een waas van kruimels maken de tafel voor anderen onbruikbaar. Op de buurtafel ligt een vettig kartonnen bordje, een blikje Red Bull en natte servetten. Het is een grote bende.

Welkom in het na-de-lunch-atrium van Avans.

Op weg naar boven struikel ik bijna over een papieren beker waar nog koffie in zit. Zomaar op de trap achtergelaten. Zomaar neergezet. Ik hoef niet meer, weg ermee, ben ik er mooi van af. De anderen zoeken het maar lekker uit! Dat is toch niet normaal?! Ik buk me op de beker op te pakken. Oh maar dat hoef je niet te doen hoor, dat doen de schoonmakers wel… Met opgetrokken wenkbrauwen kijk ik de spreker aan en grijp het bekertje in het nekvel.

En dan kom je bij je eigen academie, waar een vrolijke sfeer hangt: er zijn jarigen. Vlaaien, slagroomsoesjes, het is feest. Geweest. Wat rest is een aanrecht met stapels bordjes, vorken en bekers. En een verdwaalde soepresten-kom van de vorige dag. Ik probeer het te negeren, echt waar. Negeren die hap. Je wast toch altijd netjes je eigen dingen en nog veel meer af? Nou, nu is het tijd voor iemand anders.

Maar als de troep er de volgende dag nog staat houd ik het niet meer uit en begin driftig vaatwerk in heet sop te gooien. Troep nodigt immers uit om er nog meer troep bij te zetten. Ik ga niet echt zachtjes te werk, ze mogen horen dat ik het er niet mee eens ben. En nee, dit is geen werkje voor de dames van de catering, die hebben genoeg aan hun eigen werk. Ook via de directie heb ik al vaker aandacht gevraagd voor het opruimen van de pantry. Het helpt even, maar dan sluipt het nalatige gedrag er weer in. ‘Opruimen doet een ander wel.’

Ditzelfde geldt trouwens ook voor de klaslokalen. En dan heb ik het niet alleen over afval, maar ook over de populaire lokalen make-overs. Regelmatig wordt het meubilair op een creatieve wijze herschikt, zodat degenen die erna les hebben, eerst vijf minuten bezig zijn met de verbouwing weer terug te draaien.

Is dit het gedrag dat we willen zien in Nederland? Moeten we deze gewoonten tolereren? Moeten andere mensen ONZE troep achter onze eigen kont opruimen? Is dat de maatschappij waarin wij willen leven? Nou, ik niet! Dit moet toch anders kunnen. Laten we er nou gewoon met zijn allen op letten. Als we gegeten hebben, kunnen we best ons eigen afval even opruimen – of je nou student, docent of decaan bent. Afvalbakken zijn er genoeg. En onze vaat afwassen of op de juiste plek deponeren. Spreek elkaar aan op vervuilend gedrag en geef het goede voorbeeld.

Het is toch ONZE hogeschool?!

~ klik op het plaatje voor het Amstel reclamefilmpje ~

________________________________________________________________

Wat kunnen wij er aan doen om dit te verbeteren? Als groep, als individu? Het lijkt me erg interessant om jouw mening, ideeën en eventuele suggesties en opmerkingen te horen!