Zijn rug jeukte. Onrustig schoof hij op zijn stoel heen weer en schurkte langs de oneffen leuning. Zijn schouders zaten muurvast – helemaal niet zo gek na weer een nacht doorzakken. Leerde hij het nou nooit?
De monotone stem van de professor verdween steeds verder naar de achtergrond. Met een schok kwam hij weer bij zijn positieven: dit college was verplicht! Gelukkig zat hij achteraan. Hij reikte naar het onafscheidelijke blikje en dronk het met diepe teugen leeg. Even later stroomde wat nieuwe energie door zijn lijf, maar hiermee keerde ook het gekriebel in alle hevigheid terug. Gelukkig was de les bijna afgelopen.
Op weg naar buiten trok hij zijn colbertje aan. Zat dat vanmorgen ook al zo ongemakkelijk en strak? Dat kon hij zich eigenlijk niet herinneren. Hij haalde zijn pijnlijke schouders op, mikte het verfrommelde blikje in de afvalbak en trok een nieuwe Red Bull open.
—
Schrijfuitdaging (maximaal 150 woorden) met als thema ‘Vleugels‘, van Schaap Schrijft
DOLDRIEST 