Stil zit ik te luisteren, te kijken. Te genieten. Om mij heen dalen zonnestralen richting aarde en wekken de natuur uit haar winterslaap. Insecten doorkruisen het luchtruim op zoek naar voedsel, het licht kortstondig gereflecteerd door hun ragfijne vleugels. Een hommel onderzoekt mijn arm en vliegt haastig verder naar nectarrijke oorden.
Ver onder mij trekken de vreemde bewegingen van een mierenpaar mijn aandacht. Ze lijken pirouetten te draaien. Zouden zij ook lentekolder in hun kleine speldenknopperige kopjes hebben?
Diep adem ik de verse lucht in. Een verdwaalde wolk zeilt door het blauwe hemelwater en ik huiver, maar al gauw keert de prille zonnewarmte terug en baadt mij in haar gouden licht. Het danst, kietelt, en wordt gretig geabsorbeerd door mijn nog witte huid. De eerste keer met blote benen luidt altijd een feestelijk moment in: de Lente met haar vederlichte liefkozingen is terug!
DOLDRIEST 