Je leest het goed. De Mergelier nam de afgelopen tien maanden deel aan een persoonlijk WW-programma. Het probleem was echter niet het gewicht, maar het aantal woorden.
Uitgeverij LOFT Books liet begin vorig jaar weten dat zij veel potentie zien in mijn roman, maar dat 100.000 woorden een tikkeltje te veel waren. Zij wilden graag een ingekorte versie van maximaal 70.000 woorden ontvangen om opnieuw te lezen. (Leuk weetje: De Mergelier bevatte oorspronkelijk 148.000 woorden: genoeg stof dus voor twee romans!)
Het werd een intensief traject. Iedere scène – hoe leuk ook – die de plot niet vooruit hielp, karakters verdiepte of sfeer creëerde, of die de vaart eruit haalde, moest weg. Elke zin werd opnieuw bekeken. De afgelopen maanden was het herlezen, schrappen, schrijven, schrappen, herschrijven en nog meer schrappen tot in de late uurtjes. Killing your darlings is niet leuk, maar maakt je verhaal wel sterker. Gelukkig kon ik de meeste laten leven.
En het is me gelukt! De Mergelier ging van 100.000 naar 68.500 woorden vol romantiek, humor en spanning, zodat ik op 8 januari jl. plechtig op de send-knop kon drukken.
Ik hoop met heel mijn hart dat deze afgeslankte versie de goedkeuring van LOFT Books kan wegdragen en dat je over een poosje kennismaakt met Noor en haar zoon. Dat ik je mag meevoeren naar mijn geliefde Zuid-Limburg. En bovenal: dat je blij wordt van deze feelgood.
Voorlopig is het dus afwachten. Mijn mailprogramma klaagt nu al over het vele verversen. Ook mag ik nieuwe scènes gaan verzinnen voor deel 2. Hopelijk houden de kennis en ervaringen van het schrijven van deel 1 deze keer het woordenaantal enigszins in bedwang.
Liefs,
Marion
DOLDRIEST 