Geplaatst in Columns, Korte verhalen

Hier wordt niet gefraudeerd!

Tot diep in de nacht heb je zitten blokken. Je loopt over van parate kennis en hebt nachtmerries over black-outs. Roodomrande kleine ogen zijn het doorgeefluik van je overvolle brein. Je bent er klaar voor, het is nu of nooit!

Een kwartier voor het tentamen ben je bij het lokaal. Samen met je klasgenoten drom je naar binnen. Het ruikt er bedompt, de zuurstof opgebruikt door voorgangers. Gauw blader je nog door je aantekeningen, terwijl de zenuwen toeslaan. Het geroezemoes wordt gelukkig snel de kop ingedrukt door de surveillant.

Jassen en tassen voor in het lokaal, mensen, ID’s op tafel.

Wel of geen open boek tentamen, kladpapier toegestaan of niet, het staat allemaal in de aanwijzingen. En die worden nauwgezet opgevolgd.

Wat? Heb je geen geldig ID bij je? Niets met een pasfoto erop? Dan mag je helaas niet meedoen.

De ID-loze vertrekt, terneergeslagen. Dan moet je buurman zijn mouwen opstropen.

Wat moet dat voorstellen?
Dat is een tatoeage.
Niks tatoeage, aantekeningen zijn niet toegestaan. Jij kunt ook gaan. Zijn er nog meer mensen met tattoos? Volgt u hem maar.

Drie kandidaten verlaten het lokaal. Op de gang wordt het voorval vol ongeloof besproken.

Ik hoor een gsm. Van wie is die?
Eh, van mij geloof ik.
Mobiele telefoons moeten uit voordat het tentamen begint, pak je spullen maar.

De surveillant loopt tussen de rijen door. Dan stopt hij vlak achter je.

Waarom heb jij zo’n lange pony? Die heb je zeker laten groeien zodat je vanachter dat flexibele scherm ongestoord naar rechts of links kunt kijken, hè? Daar is de deur.

Het wordt druk op de gang.

Wil jij ook even je mouw omhoog doen? Wat is dat voor een vreemd ding, is dat zo’n smartwatch?
Eh nee, het is gewoon een digitaal horloge.
Hmmm, ik weet het niet. Voor de zekerheid verwijder ik je van het tentamen. Trouwens, iedereen met een horloge kan gaan.

De felbegeerde toets komt dichterbij. Je bent inmiddels totaal van de kook door de strenge anti-fraude aanpak.

Die bril ziet er wel erg futuristisch uit. Zeker een Google bril hè?  Eruit!

De surveillant kijkt zwijgend naar de andere brildragers. Ze pakken hun boeltje en sloffen naar buiten. Het wordt een waar opstootje.

Heb jij contactlenzen? Volgens mij was daar ook iets mee, iets met beeldschermen… Contactlenzendragers, verlaat het lokaal.

Daar zit je dan, als enige met ID en korte haren, zonder tatoeage, zonder bril, horloge of lenzen. Je start de secure browser, die moet voorkomen dat je illegale digitale informatiewegen bewandelt. Klikken op CITO. Je bent er bijna, als…

POEF.

Het programma slaat vast. Hulptroepen worden ingeschakeld en dan blijkt dat het netwerk plat ligt.

Sabotage. Eruit! Hier wordt niet gefraudeerd!

140129gadgets

Geplaatst in Algemeen, Columns

A little drunk

Het is donderdagavond en mijn Avans-shift zit er eindelijk op. Op de radio Lady Antabellum’s Need You Now en zoals altijd zing ik luidkeels mee: ‘It’s a quarter after one, I’m a little drunk and I…’ rijd recht een alcohol controle in!

Ik lig in een stuip als ik het raam naar beneden laat glijden. Niet uitleggen Mar, denk ik nog, gewoon blazen en wegwezen, maar natuurlijk maakt mijn mond weer opmerkingen als ‘Goh, als dit een theecontrole was, hing ik!’. De vriendelijke dame blijft echter onverstoorbaar en duwt het apparaat in mijn mond. Blazen – piep – blazen – piep – blazen – geen piep meer. Haar gespannen en mijn ontspannen blik vallen samen op het kleine schermpje. Geen idee wat er staat maar blijkbaar is het goed: ik mag doorrijden. Met een ‘Ik zei toch dat ik alleen maar thee op heb!’ maak ik me uit de voeten.

Heerlijk toch om met een gerust hart zo’n fuik in te rijden? Dit was geloof ik de derde keer dat ik in mijn leven op alcohol gecontroleerd ben. De allereerste keer was in Rijen. Mijn eerste opwelling was dat er een malloot midden op de weg stond te zwaaien, gedachten aan een overval flitsten door mijn hoofd. Maar al snel bleek de malloot een blauw uniform te dragen.

Eigenlijk heb ik best zin in een borrel! CITO toetsen die bij een hele groep niet werken. Een op hol geslagen Test Manager zodat niemand iets kan controleren. Docenten die naar binnen hollen en me met trouwe maar paniekerige hondenogen aanstaren. Argh, ik kan er toch ook niets aan doen?! Problemen met de MS Officetoetsen? Wel ja joh, kan er ook nog wel bij. De spanning heeft zich lekker in mijn hoofd genesteld en is stijgende.

Dan stormt in de avond een groepje studenten naar binnen, voorop de blonde woordvoerster die helemaal over de rooie is. ‘Ik pik het niet! Dit is te absurd voor woorden! We zijn één minuut te laat en mogen niet meer binnen bij het tentamen en dat is echt BELACHELIJK want vorige week werden anderen nog wel binnengelaten en… en… DIT PIK IK VERDORIE NIET!!!’ Toon en volume stijgen in volmaakte harmonie met mijn hoofdpijn naar ongekende hoogten. Juist ja.

Ik kijk op en loop naar de balie. Pik jij dit niet? PIK JIJ DIT NIET? Weet je wat ik niet pik? Dat jullie gewoon TE LAAT zijn en dan hier stennis komen schoppen terwijl jullie daar helemaal geen RECHT toe hebben! Ik ben deze hele toetsweek SPUUGZAT! Ik ga flippen, ik voel het…

Tien tellen later hoor ik mijn kalme stem begrijpend reageren en regel een andere oplossing. Deeltijdstudenten hebben het immers niet makkelijk.

Alweer komt iemand binnenlopen! Mijn hersenen knijpen dreigend samen, de adrenaline draait overuren. Maar dan zie ik een big smile, een doos chocoladereepjes, en word ik omarmd door een dankbare studente die ik de dag ervoor ‘gered’ heb met een MS Officetoets. En dan, beste mensen, dan is je dag weer helemaal goed!

Thuis. HIER die fles Chardonnay. I’ll be a little drunk but I need it now!