Drie vluchten verder… Lilongwe!

Paris by night. Onder ons schuift de lichtstad met bonte kleuren het donker in. De Eiffeltoren ontlokt kreten van bewondering. Het vliegtuig is gevuld met vrolijke meidenstemmen, het mannelijk gebrom ver in de minderheid. Yanoula’s heldere lach klinkt boven alles uit. We zijn nu echt op weg naar Lilongwe!

De onderwijsexpeditie begint voorspoedig als Pim, onze taxichauffeur, zijn bus voorrijdt om de Bredase studenten naar België te vervoeren. De ouders zijn maar wat blij dat we erbij zijn. Het is niet niks om je dochter naar het verre Afrika te zien vertrekken.

De tijd in Brussel vliegt voorbij in de bonte melange van 42 Malawigangers, stoere vaders en soms betraande moeders. Nog even een hapje eten – de panini met omelet en bacon smaakt bijzonder goed – en dan naar de douane. Deze blijkt een lichtelijke hindernis te zijn voor Agnes. Boosdoener: haar haarspeld. Na achterlating van een flesje aceton en een bijna lege fles zonnebrand mag ook zij doorlopen.

In Parijs stapt een nieuwe lichting reizigers in, zoekend naar de juiste stoelnummers. Nog wat kerosine bijtanken en dan stijgt onze zilveren vogel weer op, de donkere nacht in. De muziek in het vliegtuig is… bijzonder. Zenuwslopend, van klarinet naar opzwepende Indiase klanken. Echt ontspannen word je er niet van. Onrustig val ik in een lichte slaap.

Rond middernacht gaan ineens alle lichten aan: dinner is served! Verbouwereerd kijken we de stewardessen aan, maar tasten dan toe. Het smaakt goed na zo’n lange reisdag. De nacht kabbelt voorbij, terwijl slaap wordt vermengd met waakzaamheid. Dan wordt het om 5 uur weer licht. Niet van de opkomende zon, maar van een licht ontbijt. Addis Ababa is nabij.

Ongeduldig wachten we tot de trap wordt gekoppeld aan het vliegtuig, we willen naar buiten! De lucht is warm, omarmt ons. Helaas moeten we naar binnen, de terminal in. De vakantiesfeer slaat met een klap toe. Bazaars, restaurants, en vooral kleurrijke Afrikaanse mensen. We kijken onze ogen uit. Al snel is het tijd om te boarden. De rij die eerst voor het toilet staat, heeft zich verhonderdvoudigd voor de gate. Wat een toevloed aan mensen, dit gaan we nooit op tijd redden. Gelukkig wacht de crew op ons.

Het nieuwe vliegtuig is een stuk jonger en dat is maar goed ook, want we moeten veel tijd inhalen. Ook hier worden we verwend met een heerlijke maaltijd. De uren vliegen voorbij en voor we het weten staan we weer op Afrikaanse bodem. Lilongwe! Het hartelijk onthaal tovert een blije lach op de vermoeide gezichten. De douane heeft zelfs tijd voor een praatje en grapje. Drie bussen vervoeren ons en onze bagage naar Msamba Catholic Center.

Aan de overkant van de drukke straat is een markt. Mensen kijken net zo naar ons als wij naar hen. Ze lachen en vragen hoe het met je gaat.

Naast ons complex is een sportterrein waar jongens fanatiek strijden om de bal. Onze bondscoach moet hier maar eens naar talent komen zoeken. Maar niet nu. Serene rust op de veranda waar ik zit te typen. Het is half zeven en aardedonker. De krekels gaan onvermoeibaar door met hun live concert. We hebben het gehaald.

—

Edukans Onderwijs Expeditie naar Malawi van 26 april tot 10 mei 2014. Klik hier voor meer informatie.