Afrika – Pagina 2

In de stoel een stilleven van verzorgings- en schoonmaakproducten. Van stekkers, wc-papier, lange rokken en afgekloven vingerkootjes. De naam ‘expeditie’ is goed gekozen.

Het is een hele voorbereiding, je moet aan alles denken. De omstandigheden zijn heel anders dan in Nederland. Onze verwende lijven zullen erg moeten wennen aan de vaak ontbrekende hygiëne van Malawi. Niets eten dat niet gepeld of gekookt is, alleen water uit verzegelde flesjes. En dat 2 à 3 liter per dag.

Ik ben alert. Je zou het ook als ‘zenuwachtig’ mogen omschrijven. Spannend hoe alles zal gaan, wat we gaan beleven. Hoe we met elkaar om zullen gaan, en met de Malawiaanse bevolking, de Pabo, de twin-studenten en de kinderen. De hitte, die allesoverheersend zal zijn. Het andere tempo. De cultuurverschillen – ook de verschillen tussen man en vrouw.

Dan is daar ook het ‘samen’ zijn. Met een groep van meer dan 40 man op pad met vliegtuig, bus, te voet. Wat zal er een energie zijn! En die hebben we ook hard nodig, want van slapen zal niet veel terecht komen als ik de verhalen van de leiding mag geloven. Leren aan en leren van. Lief en leed delen. Samen.

Twee weken later zal een uitgeputte gebruinde jolige bende terugkeren, tot aan de nok toe gevuld met onuitwisbare levenservaringen. Met een stukje Afrika in onze harten.

Dan heb ik nog deze pluim, een pluim vol bewondering en respect. En die wil ik geven aan de staf van de Edukans Onderwijsexpeditie, aan de enthousiaste mensen die dit alles op vrijwillige basis begeleiden. Petje af, jullie doen het geweldig.

Nog maar een week!

Lees ook: Alle olifanten op het dak

Zon, zangerige kinderstemmen door het open raam van het klaslokaal. In de verte de schittering van Lake Malawi. Het wordt weer stil als het silhouet van een blonde jonge vrouw in de opening verschijnt. Haar aandacht is naar binnen gericht. Naar de kinderen, die met grote bruine ogen naar haar opkijken. Zestig gezichten in opperste concentratie. Wat praat die juf vreemd, zelfs een beetje gek! Een idyllisch plaatje.

De harde waarheid: Malawi is één van de armste landen van Afrika. Scholen zijn overvol en slechts een klein percentage van de kinderen behaalt een diploma van de basisschool. Maar er zijn mensen die hier iets aan willen doen. Iets doen! Ieder jaar gaan Edukans-onderwijsexpedities naar Malawi, Oeganda, Ethiopië en Kenia om te onderzoeken hoe het onderwijs daar in elkaar steekt.

Over twee maanden vertrekt een groep van ruim dertig aankomende leerkrachten – waaronder zeven pabostudenten van Avans – vanuit heel Nederland naar Malawi. Twee weken lang gaan zij, gekoppeld aan lokale pabostudenten, lesgeven aan Afrikaanse kinderen. In ons land vinden we dertig studenten in een klas al veel; daar zitten ze soms met tachtig leerlingen in een klas. Als ze al een klas hebben; soms vinden de lessen buiten plaats. Volle tassen met leermiddelen zijn er niet. Het is juist de kunst is om met niets iets te creëren. Je enthousiasme en kennis in te zetten om het leren leuker en begrijpelijker te maken door het introduceren van actieve werkvormen. Gebruik te maken van hetgeen voorhanden is, zoals steentjes om de tafels aan te leren, of lege toiletrolletjes.

Maar voordat je als pabostudent zoiets kunt doen, moet je eerst op training. Afgelopen week het eerste voorbereidingsweekend, met een vol programma: filmpjes, projectinformatie, een workshop Afrikaanse dans, eten, een kennisquiz, een ren- en denkspel, instructies in lesgeven. Er werden ook instructies gegeven over kleding – zo moet je als vrouw knie-bedekkende rokken dragen – gedrag, zelfs over toiletgebruik!

Samen met een collega was ik zaterdag aanwezig om kennis te maken met deze prachtige jonge mensen die zich met hart en ziel inzetten voor waar zij in geloven: gelijke rechten voor ieder kind. Het recht om te mogen leren, voor jongens én meisjes. Maanden, zo niet jaren, hebben deze studenten gespaard om de reissom bij elkaar te krijgen. En na de expeditie houden ze ook nog inzamelacties: geld voor het onderwijs in Malawi.

En ik mag mee! Zo trots als een aap ben ik dat ik deel mag uitmaken van deze bijzondere groep. Of zo trots als een olifant. Nog steeds galmt het ‘Alle olifanten op het dak… KRAK!’ door mijn hoofd. Een slogan waarmee de unieke en enthousiaste staf ons bij de les hield als de vermoeidheid toesloeg. Dwaas, maar bezielend. Serieus, maar leuk. Studiereis, maar nog veel meer een onvergetelijke levenservaring.

We gaan op onderwijsexpeditie!