Lezen

devouring pages
my thoughts are lost in a dream
the hours pass by

Geplaatst in Korte verhalen

Schrikmoment

Het is donderdagochtend. De vrouw zit op de bank, verdiept in haar boek. Even ontspannen voordat ze aan het werk gaat tot ’s avonds laat. Het verhaal voert haar mee naar het Schotland van 1766, naar stoere mannen in wollen kilts en dappere vrouwen. Naar hartstocht en passie, avontuur en historie. De minuten tikken onaangeroerd voorbij.

Ergens in het heden bimbamt de klok van de buren en onbewust telt ze mee. Een, twee, drie… Dan begint ergens in haar brein nóg een klok te slaan, maar dit keer is het een alarmklok, en ze wordt wreed uit haar verhaal gesleurd. What the heck?! Ze komt te laat!

Verschrikt springt ze op, grijpt haar tas en werpt nog een laatste blik op de klok. Dan beseft ze ineens dat de buren nog op zomertijd leven. Ze heeft nog een vol uur! En haar Schot wacht…

Geplaatst in Zeswoordverhalen

Avontuur op Papier

Mijn verhaal over BOEKEN in zes woorden:


LAATSTE BLADZIJDE…

ZE KNIPPERDE. WEER THUIS.

170701boekuit

afbeelding: Pixabay


schrijfuitdaging

 

<<  Wil je ook de andere zeswoordverhalen lezen en/of meedoen? Klik op de button hiernaast! 😀

Geplaatst in Zeswoordverhaal-uitdaging

Zeswoordverhaal: Boeken

Ik houd van boeken. Ik sta ermee op en ga ermee naar bed. Een wereld zonder boeken is als een leven zonder fantasie, zonder avonturen van heinde en verre. Zelden ga ik de deur uit zonder e-reader en er staan twee lees-apps op mijn mobiele telefoon.

Deze passie begon al toen ik nog jong was. Twee jaren voordat het eigenlijk was toegestaan, mocht ik al naar de volwassen afdeling in de bibliotheek: ik had zowat alle kinderboeken uitgelezen. Het verplicht lezen voor de lijst op het VWO dreigde mijn drang naar verhalen destijds de das om te doen -het plezier was weg- tot ik op een dag in een tweedehands boekenzaak drie gammele pockets van ene J.R.R. Tolkien kocht. Ik liep net stage, verhuisde van de ene studentenkamer naar de andere, en sjeesde van hot naar her. Toch las ik deze trilogie in één week uit. Ademloos, geheel van de wereld. Zodra ik thuis kwam reisde ik naar Midden-aarde en las de nachten door. De liefde voor boeken bloeide op als nooit tevoren en is nooit meer overgegaan. Ik lees nu voornamelijk Engelstalige (high) fantasy, maar houd ook van thrillers, detectives, humor en ja, ook chicklits tussendoor.

Vandaag ben ik zelfs opnieuw lid geworden van de online bibliotheek, en na het downloaden van de luisterversie van het e-book, werd ik tijdens het roerbakken meegevoerd door Als het zaterdag wordt, van Nicci French. Nieuwe mogelijkheden voor autoritten en wandeltochten. Lezen met de ogen dicht en de oren open!

Een mooie gelegenheid om BOEKEN als thema van de schrijfuitdaging voor het zeswoordverhaal met beeld te benoemen.

170628Boeken

klik!

Lees verder “Zeswoordverhaal: Boeken”

Geplaatst in Fotogedicht

Japans Gedicht: Boekdrukkunst


zwart-op-witte print

rijgt beelden aaneen, ontluikt

kleurrijk tafereel

170318Japans

klik!
© doldriest.com

Lees verder “Japans Gedicht: Boekdrukkunst”

Geplaatst in Boeken

Vijftig Tinten Grijs mist alle Kleur

Gisteren begon ik in Vijftig Tinten Grijs, van E.L. James. Een vriendin stuurde me de drie e-books – zij was het boek ook net gaan lezen –  en ik wilde met eigen ogen ontdekken of de hype mij ook in haar grip kon krijgen.

Wat me als eerste opvalt is de schrijfstijl. Totaal niet boeiend, niet opbouwend, niet uitdagend. Ik sta op het punt het epub bestand te verwijderen als de eerste pikante scene komt. He, hier is dan eindelijk wat spanning. Toch maar even doorlezen. En wat verder lezen. Sjonge jonge zeg. Mijn ogen worden steeds groter. Bij het SM contract haak ik af, hier heb ik geen zin in.

Waarom zijn hier zoveel boeken van verkocht? Omdat het gelegaliseerde porno is? Een ziek spel van absolute dominantie en onderwerping? Ieder zijn voorkeur, maar in die scene zit ik niet en wil ik me ook niet begeven.

Ik weet niet wat jullie doen, maar ik kap ermee. Heb meer dan genoeg nuances van grijs gezien, geef mij maar wat kleur!

* delete *

140329grijs

Geplaatst in Zeswoordverhalen

Gevangen Gedachten

Mijn bijdrage aan 6WMB

 

~ PALET VAN WOORDEN, BUITEN ZINNEN GERAAKT ~

130328schrijven

zes-woorden
De komende twee weken is het thema SCHRIJVEN in de Zes woorden met beeld-uitdaging. Doe je ook mee? Kijk hier voor de spelregels.

Geplaatst in Columns, Korte verhalen

Passie

Je bent jong en je wilt wat. Wat dat ‘wat’ precies is, weet je nog niet. Wat met dieren. Of iets met boeken. Lekker oplossingen bedenken. Een scheutje archeologie. En wat kies je dan als studie? Het Nederlands Wetenschappelijk Instituut voor Toerisme en Recreatie (nu NHTV geheten) natuurlijk! Waar de link ligt naar de boeken en archeologie? Helemaal nergens.

Mijn studiekeuze had werkelijk niets met mijn wensen voor de toekomst te maken. Wel alles met een uitloting voor de opleiding Ergotherapie. Met een gebrek aan financiële middelen om archeologie succesvol te kunnen inzetten na de studie (verborgen piramides blootleggen en zo). En vooral met spontane besluiten, gezelschap, jong en onbezonnen zijn en niet te vergeten de aantrekkingskracht van Breda. Decanen zijn overbodig: open een vestiging van het V.V.V. in middelbare scholen en promoot je stad. Succes verzekerd.

Bij een nieuwe studie hoort een introductieweek. Is er iets mis met de kleur groen? Tegenwoordig zijn pittige ontgroeningen in, ze halen de gekste dingen met de greenhorns uit. En gekke dingen zijn prima, dat bevordert het groepsgevoel. Je krijgt banden met je medestudenten – vaak voor het leven. Maar als deze streken ontaarden in het bizarre, in belachelijk maken, in voor gek zetten, in het geestelijk door het slijk laten kruipen, in respectloze behandeling van deze jonge mensen, in soms zelfs gevaarlijke praktijken, dan zeg ik DOE EENS NORMAAL! Is dat de manier waarop je met elkaar omgaat in deze maatschappij? Ben je dan stoer? In mijn ogen niet. Durf NEE te zeggen; karakter vorm  je met karakter. Kuch, maar dit terzijde.

Studeren betekent vaak afscheid nemen van je leventje bij paps en/of mams. En dan zou het zo maar kunnen zijn dat je gaat samenwonen met iemand van je middelbare school, die je niet goed kent en die je uiteindelijk beter leert kennen dan je ooit zou willen. Dan kan het best wel eens gebeuren dat je regelmatig een grijze massa lillende lever boven een braadpan ziet uitstijgen, met daarboven weer het verheerlijkte gelaat van je huisgenote, terwijl je eigen van afgrijzen vertrokken gezicht vastberaden de toegang tot je mond blokkeert. Uit diezelfde pan worden twee dagen later misschien wel kipschnitzels opgediept, die aan weerszijden van de vork hun flanken laten hangen… Een slappe kipschnitzel, voormalig krokante schijf met knapperige korst! Metamorfoseert dat ding tussen wanden van staal of zo? Niet weg te krijgen! Ik leerde in ieder geval in een rap tempo lekkere dingen koken.

Je doorloopt de studie en voelt je als een vis in het water. Die studie is jouw ding, het pad dat naar je toekomst leidt ligt aan je voeten. Goede keuze! Maar soms voel je je als een vis op het droge, wanhopig naar adem happend. En na gesprekken met je medestudenten, met docenten, met de decaan, besluit je te stoppen om eens goed te gaan nadenken over wat je nu eigenlijk wilt. Wederom een goede keuze! Soms hap je echter onder water naar adem, zodat je het wel een tijdje op het land kunt uithouden. Je rolt door de studie heen, je niet bewust afvragend waar je mee bezig bent. En dat is een minder goede keuze, want daarna is het alweer tijd voor een baan. Komt er een partner op je pad, in zijn kielzog een paar kleine apenkoppen die je buiten werkuren van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat bezighouden, waarna je vervolgens uitgeput om negen uur op de bank valt. Zit je vast aan hypotheek en het aflossen van je studieschuld, terwijl de jaren voorbij kabbelen in de waas van alledag.

En dan ineens gaat het kriebelen. Je passie gaat knagen. Je echte interesse, je talent en bevlogenheid spannen samen om je eens flink te kietelen, zodat je het niet meer kunt negeren: je MOET er nu iets mee gaan doen! Als je een van de gelukkigen bent grijp je deze kans op omscholing op wat latere leeftijd en stort je je met de moed der wanhoop – wellicht met de wanhoop der moed – op een nieuwe studie. Een studie die bloed, zweet en tranen kost, maar waarmee je je leven de juiste kant op kunt sturen. RESPECT voor deze doorzetters. Maar soms heb je deze optie niet en moet je andere wegen bewandelen.

Enthousiasme, doorzettingsvermogen en talent hebben helaas niet hetzelfde gewicht als een diploma. Voor sommige banen heb je nou eenmaal een specifiek papiertje nodig. Wat een voorsprong heb je als je meteen al de juiste studiekeuze maakt. Maar er zijn nog veel meer wegen die naar Rome leiden! Die ene baan is niet alles. Jaag je dromen na. Vang, tem en koester ze op een manier die bij JOU past. Wees creatief en vind nieuwe opties en oplossingen. Vecht voor je PASSIE!

En ik? Mijn passie voor boeken is altijd door mijn aderen blijven vloeien. Ik blijf schrijven, op diverse fronten. Niets of niemand zal mij stoppen! Jongleren hoef je immers niet jong te leren.