er komen wolkjes uit mijn mond
een stukje hemel rond mijn kin
de herfst bijt, en ik hap terug
hopelijk zit er geen engeltje in
afbeelding: Pixabay
Tag: kindergedicht
Kinderspel
Vandaag heb ik gespeeld
heel even maar
ik was er zo mee klaar,
ik flirtte met de gedachte
om de ramen te wassen
er met een spons op te jassen,
tot aan de ellebogen toe
in een emmer met bubbels
lekker soppen zonder trubbels,
bruisend als champagne
zie, een zeepbel verscheen
en zweeft dan luchtig heen,
dikke spetters spatten in het rond
een compleet waterballet
en ik kraai van de pret,
de grond is natter dan het glas
mijn kleren druipen
sta op het punt te verzuipen,
zeepsop in mijn mond
maar ik slik gewoon
nu ook van binnen schoon.
Echt, vandaag was ik van plan
-nee dat zijn geen grappen-
om de ramen te lappen,
vastbesloten aan de slag
en ik zou me niet vervelen
…
maar het bleef bij spelen.
Halve Maan
.
Hé, heb jij het al gezien?
Iemand heeft aan de maan gezeten!
Zij is dwars doormidden,
de helft ineens vergeten.
.
Misschien is ze wel weg gegumd
of met een mes in twee,
een hele hete bliksemstraal
van boven naar benee.
.
Het is onbegonnen werk
om ernaar te gissen,
maar daar aan de onderkant
zag ik het nog sissen.
.
We wachten nu maar even af
of de maan nog opbloeit
en haar bollebozentoet
mogelijk weer aangroeit.
.
De Jacht
Ze snuft, ze snuift
poot hoog geheven
haar staart wuift
naar gras en halm
walm
met ogen dicht beleven
Waar leidt die geur
haar heen
vol beeld en kleur
slaat brein op tilt
wild
tot jachtig geween
Konijn en ree
zijn hier geweest
zij mag niet mee
door struik en bos
los
komt plots het beest
Kop in de nek
schalt haar roep
ze lijkt wel gek
puur instinct
dwingt
ze daagt de groep
Uit, op avontuur
maar nu naar huis
het is veel te guur
om buiten te zijn
fijn
natuur op de buis
De Maan en de Evenaar
~
Wat is er met de maan gebeurd
ik staar omhoog en verwonder mij
ze is zo ineens maar omgevallen
kijkt niet meer eigenwijs opzij
~
De maan is onderuit gezakt
en ligt lekker op haar rug
wachtend tot de zon haar brengt
in originele staat terug
~
De hele nacht waak ik in het gras
en sta klaar haar op te vangen
misschien moet ik wel helpen
haar aan een touwtje hangen
~
Dan wordt het licht, de zon komt op
ze wordt doorschijnend, voelt zo raar
ik knipper kort en weg is mijn droom
ach, denk ik, het is maar evenaar
~
De maan in Malawi inspireerde me tot het schrijven van dit kindergedicht. Denk er een twinkelende sterrenhemel en nachtelijk tsjirpen bij en het beeld is compleet. Prachtig.
DOLDRIEST 