Ze zwierde, belaarsde voeten hoog boven de aarde, haar lange haar een gouden waterval. De smalle houten plank ondersteunde haar fragiele lijfje, terwijl ze de metalen schakels van de kettingen losjes omklemde met de zorgeloze zekerheid van een kind. Lees verder “Windstilte”
De eerste zachte lentedag van het jaar. Hoe kun je hier beter van genieten, dan schommelend op een bankje in de achtertuin met een zeer spannend boek van Tess Gerritsen en een onderzoekende kat aan je voeten. O ja, en een bakje chips en een dubbele trappist.
~ veel liefs van een lentekind…
DOLDRIEST 