Geplaatst in Persoonlijk

Ogen als schoteltjes

Inmiddels is de medische draaimolen weer een paar keer rondgegaan. De neuroloog hoorde afgelopen dinsdag mijn verhaal voor de derde keer aan, schudde zijn (hopelijk) wijze hoofd en kon de klachten nog steeds niet plaatsen. Hij greep zijn toetsenbord en begon er driftig op te tikken, intussen fragmenten van de uitslagen van eerdere onderzoeken van KNO- en oogarts prevelend. Ik onderbrak hem en zei dat ik die uitslagen nog nooit gezien had. Toen hij daarna een emmer vol medische termen over me uitstortte, begreep ik waarom. Koeterwaals!

Ik nestelde me dieper in de stoel en straalde de boodschap uit dat ik niet zou weggaan voordat hij iets anders verzon. Nou, dat deed hij! Morgenavond een nieuwe MRI-scan, nu specifiek van de nek. En een EEG met lichtimpulsen plus een hyperventilatie-test medio februari. En begin maart gaat hij me de resultaten vertellen. Als dit allemaal niets oplevert, kan hij niets meer voor me doen. Maar dat zien we dan wel weer.

De allereerste stap om tot een oplossing te komen, zette ik in oktober zelf richting opticien. Aangezien mijn eigen optiek er in juli de brui aan had gegeven, was ik naar een zaak hier in het dorp gegaan. Zij vertelde me toen dat mijn bril niet meer helemaal klopt, maar dat dit absoluut de oorzaak niet kon zijn van de klachten.

Vanmorgen liep ik toevallig langs de plek waar mijn oude opticien gevestigd was, en tot mijn verrassing zat daar ineens een andere: Optiek BOAV!STA. Een Optometrist! Aangezien ik online een artikel over optometrie had gelezen, waarbij ik 90% van de daar opgenoemde oogklachten herkende, dook ik als een haas naar binnen. De man, Peter, luisterde aandachtig naar mijn verhaal en sleurde me de onderzoeksruimte in. Daar bleek al snel dat de bril die ik nu draag helemaal niet meer geschikt is, en zeer zeker niet achter de PC. Blijkbaar moet ik constant mijn ogen overmatig inspannen. Bovendien ben ik van – naar + gegaan. Zegt me niet zoveel, maar ik voel het des te meer.

De optometrist vermoedt dat mijn ogen door het dragen van de nieuwe bril veel meer tot rust zullen komen bij beeldschermwerk en dat de klachten gegarandeerd deels zullen afnemen. Ik voelde de spanning van me afglijden. Een uur later stapte ik weer opgelucht naar buiten, met ogen als schoteltjes. Over een week is mijn nieuwe bril klaar, speciaal voor computerwerk. En er zit ook nog een blue light protect overheen. En als dat goed helpt, dan laat ik mijn gewone bril ook vervangen door glazen met de nieuwe sterkte. Of is het nu zwakte?

Auteur:

feelgood writer | avid reader | RPGamer | caretaker of lads and cats | no lady, but all woman

13 gedachten over “Ogen als schoteltjes

  1. Ik ben inmiddels met mijn klachten, vlekken voor m’n ogen, duizeligheid en misselijkheid – opeens ontstaan na intensief correctiewerk achter de pc en als ik dat niet doe gaat het een stuk beter – langsgegaan bij een opticien. Normaal heb ik een bril met -glazen voor tv, fietsen etc., alleen achter de pc sinds een paar jaar niet meer. M’n bril is te sterk geworden voor die afstand, m’n ogen zijn veranderd. 😉 Volgens de opticien kwam het doordat ik daarna veel te dicht (ca. 30-40 cm) op m’n beeldscherm ben gaan zitten. Hij raadde aan om net als jij een nieuwe bril te laten maken met minder sterke glazen afgestemd op de juiste afstand ogen > monitor en dan zouden die symptomen verdwijnen. Ik ga dat dus nu ook uitproberen.
    Jij ook succes met alles, ik las in je laatste blog dat het iig al een stuk beter gaat gelukkig.

    Like

    1. Marjelle, ik hoop dat een nieuwe bril jou ook heel veel gaat helpen. We hebben onze ogen veel te hard nodig, maar ze zijn van nature niet afgestemd op het intensieve beeldschermgebruik. Ik duim voor je! x

      Like

  2. natuurlijk heb je humoristische foto gemaakt bij dit bericht 😉 maar het is alles behalve humoristisch… Ik hoop dat de nieuwe computerbril gaat helpen en je al voor een deel van de klachten af kan helpen!

    Like

Wil je reageren? Graag!