Hoe een kat een muis vangt. En weer loslaat.

Katten. Waarom zou een mens katten in huis nemen? Hun voornaamste bezigheid is slapen, met luieren op een goede tweede plek. Daarnaast is er nog ruimte voor eten, drinken en spelen. Had ik slapen al genoemd, al dan niet met de ogen open? Kijk Boris en Smokey nou eens relaxen, schattig toch?

Nou, voor deze vijf sterren service zou je toch wel iets kleins terug mogen verwachten hè? Gewoon iets heel kat(ach)tigs, zoals spinnen vangen, of muizen. En wat denk je? Smokey heeft dat in beginsel heel goed begrepen. Die ving vanmorgen een muis. Levend. In de achtertuin. Fantastisch gedaan, jochie! Ware het niet dat hij de vervolgstappen niet zo goed begreep.

Zoals iedere ochtend sta ik in de keuken mijn ontbijt te maken – de achterdeur open om de lentebries binnen te laten – als ik het gepiep van de speelgoedmuis hoor. Zo, de jongens zijn al vroeg actief. Ik draai me om, benieuwd naar de katten-capriolen van vandaag.

Smokey staart gebiologeerd naar de muis, een en al aandacht. Dan steekt hij zijn poot uit en geeft de muis flink op zijn kop. Piep piep, gaat het, piep. Pieieieieieieiep! Hmmm wat vreemd, dat klinkt niet helemaal normaal. En dan gaat de muis er vandoor. Al krijsend en scheldend in de muizentaal, met een enthousiaste en trotse kater op de hielen.

Het ontbijt ligt vergeten op het aanrecht, en ik been verder de woonkamer in. Allemachtig, wat gebeurt hier?! Intussen gaat het gepiep door, het snerpt door mijn hoofd en golft als een stortvloed van rillingen door mijn lijf. Het arme beestje is in de hoek gedrongen door een set klauwen en een kattenkop. Smokey’s staart zwiept heen en weer, en hij duikt onder de stoel, achter een mandje, de hoek bij de boekenkast in. Even is het stil, maar dan weerklinkt weer het muizen SOS. Nooit te beroerd om te helpen komt kater nummer twee aangesneld, terwijl oude Bandit niks in de gaten heeft – die ligt superieur te wezen in zijn mandje en negeert de jongelingen.

Handenwringend loop ik heen en weer. Wat te doen?! Dan ineens weer actie. De muis loopt door de kamer en duikt onder een andere kast, tussen de wijnflessen, terwijl Smokey en Boris het beest als volleerde herderskatten flankeren.

Aaaaargh, naar buiten met dat beest!

gil ik.

De rode, niet te flauw, gaat er enthousiast achteraan en wrikt zich ook onder de kast. De flessen proosten onderling en ik hoop dat ze heel blijven. Helaas belemmert Boris’ dikke gespierde achterwerk een verdere snoekduik. De ene poot na de andere wordt uitgestoken, maar de muis is veilig. Dan is Smokey het zat en baant zich verbeten een weg tussen tegels en hout. Wacht, denkt de muis, dat komt te dichtbij, ik verhuis naar de sidetable. Ik kan het niet meer aanzien en ga mijn tanden poetsen. Als ik weer beneden kom, tref ik dit tafereel aan.

Ah, daar is het verlengsnoer dat ik kwijt was. En het rode balletje. Echter geen spoor van de muis. De katten houden braaf de wacht, terwijl ik mijn nog slapende zonen een nood-whatsapp stuur en naar mijn werk ga.

Dan om half twaalf een bericht van mijn jongste.

Ik kan geen muis of bloed vinden hoor.

Tenzij ze manieren hebben geleerd en eerst een bord hebben gepakt.

Tja.

😀