Zacht roept de Herfst, pretentieloos, zonder snoeverij. Zijn stem ritselt onder bladeren, rimpelt het water. En de zwammen geven massaal gehoor; de een na de ander steekt zijn hoofd boven de grond, stuwt dan zijn lijf verder omhoog. Aardse geuren vermengen zich in kruidige geboorte. Dicht tegen elkaar aan gedrongen blijven ze staan, op een kluitje. Maar ze laten zich niet het riet in sturen, daar is het bos veel te mooi voor.
Zich lavend aan de vochtige ochtendlucht zijn zij in hun element. Er heerst verwondering. En herkenning. Al snel weerkaatsen hun stemmen tussen de bomen. Daar is opa. En oma! Het is een gemêleerde groep, daar in het bos. In stille uitbundigheid eren zij het najaar; de een gekleed in rood-met-witte polkadots, de ander in bescheiden witgedekte tinten. Onopvallend, weggekropen in de beschutting van een boom, genieten zij van hun korte leven. Maar onuitwisbaar laten allen hun sporen na…
klik voor details
DOLDRIEST 