Hoewel het overdag heerlijk warm is, koelen de avonden in september snel af. Het was dan ook best fris op onze maandelijkse Harley-avond. Ik ging er daarom vanuit dat we binnen zouden zitten, maar tot onze verbazing zat iedereen gezellig buiten onder de parasols; niet tegen de zon, maar tegen de regen. En ik had geen vest of jas bij me.
Mijn blote armen deden hun uiterste best om alle warmte vast te houden, maar tegen elf uur hielden de rillingen niet meer op en was mijn kippenvel uitgerekt. Huiverend kroop ik in V-man’s (ook blote) armen en besloot het gezelschap achter te laten om binnen op te warmen. Ineens werd een vest om mijn schouders geslagen. Hemels! Ik koesterde me in de verse warmte en bedankt deze barmhartige Samaritaan.
Zijn vrouw riep me toe: “Kom gauw hier, kom op de bank zitten. Het is hier lekker!” Ze zat daar al de hele avond in een dun shirt, korte rok en blote benen. Ik verwonderde me er al de hele avond over hoe ze het uit hield. Ik keek naar binnen, naar de knusse bar met zijn gouden licht, gaf het vest terug en stapte toen weer het het terras op. Naar de bank. Ze maakten ruimte voor me en ik zeeg rillend neer.
En toen zette ik grote ogen op. Tot mijn opperste verbazing en genot, verspreidde een weldadige warmte zich onder en achter mij. De kussens hadden verwarming! Wat gaaf! Dat was heerlijk zeg: warme billen. We zaten daar nog lang te kletsen en te lachen, keken naar beelden van een Spaans vrijgezellenfeest in Utrecht en een Nederlandse bruiloft in Spanje. En we lachten veel; de kou kon mij niet meer deren.
Thuis namen we een Schotse whisky als afzakkertje. Want de inwendige mens wil tenslotte ook wat warmte.
Foto: Sit & Heat
DOLDRIEST 