Categorie: Humor

Geplaatst in Columns, Humor

Het iVirus

Gepost op door Doldriest

Iedereen denkt dat de grote populariteit van Apple – eens een Apple, altijd een Apple – te danken is aan de fantastische producten. Niets is minder waar! Het bedrijf floreert door de simpele gouden regel: neem twee stuks fruit per dag – al is het in dit geval erg duur fruit.

Zo hebben we de Mac. In de Mac is uitstekende kwaliteit gecombineerd met een aantrekkelijk uiterlijk. De naam Apple Mac is echter commercieel niet geschikt, omdat die teveel associaties oproept met een bekende snack. En dan ga je geen fruit kopen! Apple heeft besloten om deze all-in-one desktop de iMac te noemen. Wederom gebaseerd op een niet geheel correct toegepast spreekwoord van een appel en een i. Het blijkt de geboorte van een nieuw en uitermate succesvol virus te zijn: het iVirus.

Foto: Culinair Atelier

Een andere telg uit de familie is de Apple iPod, een draagbare muziek- en mediaspeler die werkt in combinatie met iTunes. De iPod vindt gretig aftrek bij muziekliefhebbers jong en oud, onder andere door het hippe uiterlijk.

Vorig jaar was ik in New York en ik heb toen natuurlijk een bezoek gebracht aan het futuristische Apple gebouw. De grote glazen kubus is het enige dat je ziet, de winkel zelf is ondergronds. Hier mochten we voor het eerst live kennismaken met de iPad. iGenlijk was die Apple toch wel heel erg verleidelijk. Maar goed dat ik geen Eva heet. De iPad is een tabloid die uitermate geschikt is om kranten en magazines te lezen, mail te checken, en heeft vele apps-mogelijkheden. Je kunt de iPad zelfs inzetten voor onderwijs.

Inmiddels verspreidt het virus zich steeds verder en gaan ook andere bedrijven de i-term gebruiken. Zo ontwikkelde Google een gepersonifieerde startpagina: iGoogle. En zelfs Avans lijkt nu besmet: met de lancering van iAvans treedt onze hogeschool in de voetsporen van Apple Inc.

Enkele weken geleden werd ik zelf ook slachtoffer van dit iVirus. Het was een zeer vreemde gewaarwording. Het leek wel of mijn haren ineens een eigen leven leidden en veranderden in voel-sprietjes! De achterwaartse aantrekkingskracht was niet meer te negeren. Hoewel het een ietwat ongelukkig moment was –  we zaten midden in een presentatie – wierp ik een achteloze blik naar achteren. Daar zat een collega met een geconcentreerde blik haar telefoon te bestuderen, om vervolgens met een vegende beweging over het scherm te strijken. Geïntrigeerd draaide ik me verder om en fluisterde

Hey, is dat een iPhone?

Bevestigend geknik.

Is die nou echt zo handig?

Er verscheen een extatische blik in haar ogen en vaardige vingers lieten een paar opties zien. Met één oor bij de spreker en mijn andere oor bij mijn achterbuurvrouw was het wat moeilijk concentreren, lyrisch als ik was toen ik de welbekende en o zo geliefde Google agenda zag verschijnen! Op dat moment was de beslissing iGenlijk al gevallen. Na de iCT presentatie aan de voorzijde van het lokaal volgde nog een uitgebreide iPhone demo in de coulissen. Om van te watertanden. Die avond bestelde ik een iPhone. En een andere collega ging ook al voor de bijl.

Sindsdien is zelfs mijn woordenschat aangetast. iGenwijs als ik ben, eet ik een i alleen nog maar uit een iErdop. Een krentenbol is niet meer goed genoeg, ik wil iErkoeken bij de lunch. En nu de lente naderbij sluipt, zie ik alleen nog maar iScreams. En die zijn bij Avans niet eens te koop. Deze zomer wordt een hel!

Hopelijk muteert het iVirus nog. Soms word ik namelijk een beetje eng van al die I‘s. How about You? Misschien wordt het toch eens tijd om de Wii te voorschijn te halen. Al is die niet van Apple.

Geplaatst in Columns, Humor

Zomaar een dagje Pabo

Gepost op door Doldriest

Het lijkt een gewone doorsnee donderdag die iedere week weer voorbij komt. Een beetje uitslapen, wat schrijven, rustig aan doen en ’s middags naar Avans tuffen om tot 21 uur te werken. Heerlijk relaxed.

FOUT!

Het is namelijk de donderdag van de toetsweek! Wat dit betekent? Ik heb het een beetje voor je bijgehouden:

  • Die ochtend word ik drie maal thuis gebeld over toetsproblemen. Verwarring over lokalen! De surveillant is zoek! Een toets kwijt! Marion HELP!! Gelukkig blijkt niet veel aan de hand te zijn. CiEP cool remember?
  • Intussen lees ik ontroerende en hartverwarmende reacties op ‘Salute to part-time students!‘, een blogpost die ik heb opgedragen aan onze dappere deeltijdstudenten. Ze verdienen het!
  • Commotie over een student die haar ID vergeten heeft bij een tentamen, een ander die te laat is. Ik sla het Avans mailverkeer gade en werp me er in als het nodig is. Hmm misschien handig als ik toch maar iets vroeger naar Avans rijd.
  • Daar aangekomen is het bedrieglijk rustig en tref ik een buggy aan zonder kind. ‘Sorry, ik moet je nog iets vertellen,’ komt Monique grijnzend om de hoek. Gelukkig is het Constance, die op bezoek is met haar prachtig zoon Sam.
  • Ik reik Carla een beterschapkaart aan met de woorden ‘Voor Thieuke’ – die aan zijn neusbeen is geopereerd. IJverig gaat ze schrijven en geeft de kaart door aan Hans. Als ik een minuut later met een kaart voor Karen – die net bevallen is – voor Carla’s neus sta, trekt ze eerst wit weg en krijst het dan uit van het lachen. Met moeite weet ik uit haar te krijgen wat er aan de hand is. Carla heeft op Mathieu’s kaart geschreven: ‘Wat een lieverdje, geniet van dit wonder!’. We hangen met buikpijn te snikken tegen de kast, tranen van het lachen. Wat zal Mathieu denken als hij dit leest?!
  • Inmiddels is de spoorloze toets toch weer gevonden, hoera!
  • Maartje (van RET) komt op bezoek in haar prachtige, door de jaren ’60 geïnspireerde kleurrijke kleding. Jolanda vraagt ‘Hoi, wat is er bij jullie aan de hand, hebben jullie ook een feest?’, helemaal met haar gedachten bij de Pabo Eighties-party. Met een grijns verzekert Maartje Jolanda dat er niets aan de hand is. Als Hanneke vervolgens ook nog langs loopt met de woorden ‘Hey al helemaal geïnspireerd door de jaren ’80?’, doen we er maar het zwijgen toe.
  • Een dubbele boeking van een lokaal. Guus weigert eruit te gaan en de andere docent ook – met Maartje gevangen in het midden! Ik duik in mijn mail en CiEP-er na enig gezoek zowaar mijn aanvraag op tafel. Aanvraag klopt, lokaal klopt… maar RET datum klopt niet. Guus mag blijven zitten, de andere docent wordt omgeboekt.
  • Melanie komt vertellen dat de student, met wie zij in gesprek was, met krukje en al achterover is geCiEPerd. Erg sneu maar ook wel een beetje grappig.
  • Karen zoekt wanhopig naar een manier om een bijlage toe te voegen aan een Blackboard mail. Waar is die USB drive? Die blijkt ‘Floppy disk’ te heten. Back to the past.
  • Dan lees ik het volgende in een mail van een docent: ‘Mogelijk zit dat in een string in het systeem…?’ Hahaha veel stof om te schrijven vandaag. Eh ik bedoel, weinig stof.
  • Ineens komt er een Kippetje uit een (muur)kast bij de Pabo.  Wat een vreemde dag!
  • Uit eten bij de catering zoals iedere donderdag. Op het scherm staat nog steeds ‘Prettige Feestdagen’ te lezen.
  • Docent vertelt over een mail van een student: ze had net een toets gemaakt en wil achteraf toch nog even een foutief antwoord corrigeren. Of dat mogelijk is? Hilariteit alom. Dan vertelt hij ook nog dat een andere student bij een herkansing alleen de foute opgaven opnieuw wil maken. Goh, dat hij dat niet toestaat, verbazingwekkend!

Gebeurt dit bij jullie nou ook? Of zijn wij echt de enige academie met dit soort zotte voorvallen? Vertel, vertel, we zijn erg benieuwd!

Geplaatst in Columns, Expressief, Humor

Historie der Communicatie

Gepost op door Doldriest

Oogcontact

Stel je een steppe voor waar mammoeten zij aan zij lopen met dinosauriërs. Waar wolkenmassa’s aan de hemel drijven en de mens nog een speelbal is van de elementen. Opstaan met de zon, naar bed gaan met de maan. Nou ja ‘bed’, wat takken en bladeren in een grot. Maar zelfs zo’n koud hol kan een thuis worden als je hem deelt met iemand van wie je houdt. Of met wie je op jacht gaat. Om dit samenwonen en -werken plezierig te laten verlopen, zal enige vorm van communicatie moeten bestaan. En iedereen weet dat ogen spreken. Maar al gauw hadden we hier niet meer genoeg aan.

Gebarentaal

De expressieve mogelijkheden van onze kijkers zijn redelijk veelzijdig: je kunt vrolijk kijken, boos, smekend, verliefd of verveeld. Je kunt ze laten rollen, sluiten, knipogen en wijd opensperren, maar daarmee houdt het dan ook op. De communicatie bleef beperkt, dus al snel betrok de oermens zijn handen bij het contact met zijn medemens. Hij merkte op dat anderen in dezelfde richting keken als hij ergens naar wees. Dat ze stopten als hij zijn hand ophief. Dat ze begonnen te lachen als hij zijn duim opstak. Zelfs de sabeltandtijgers knielden gedwee voor hem neer als hij zijn duim naar opzij stak. Nog steeds gebruiken wij dit lift-signaal.

Spraak

Op zekere dag liet de oermens een rotsblok op zijn voet vallen. Hij sperde zijn mond ver open en een machtige gil kwam tot leven. De overburen kwamen op zijn geroep af om te zien wat dat voor vreemd geluid was. Hmmm, de man streek nadenkend over zijn kin (en voet). De dag erna werden zijn tenen niet belaagd, maar was het toiletpapier op. Weer gilde de man en weer kwam de buurman aansnellen. Geluid maken bleek toch wel handig te zijn. Al snel verzonnen ze de gekste woorden en zinnen. Spreken was een prima manier om te communiceren, zelfs op redelijke afstand.

Rooksignalen

Al snel verspreidde de mens zich verder en verder, klauterend, jagend, landbouwend. Toen, het was op een dinsdag geloof ik, gebeurde er iets opmerkelijks. Een Native American, S. Quaw genaamd, liet een sappige bison-lendebiefstuk aanbranden. Volledig nutteloze actie zou je denken, maar niets is minder waar! Al gauw walmde de rook en met een gil van schrik gooide de vrouw een doek over de braadpan. Even later haalde ze hem er weer af, benieuwd of het vlees gered was. Maar nee, de vlammen laaiden weer op. Hup, weer die doek eroverheen. Een paar minuten later hoorde ze hoefgetrappel en zag ze haar man in razende vaart op haar af galopperen. ‘Wat is er aan de hand?’, vroeg hij, terwijl hij zich van zijn mustang liet glijden. Hmmm dacht ze. De rooksignalen waren geboren.

Brieven

Vanuit Egypte kwamen de hiërogliefen en papyrus over water en land. Sierlijke tekens, prachtige symbolen. Voor het eerst konden boodschappen vastgelegd en over grote afstand vervoerd worden. Ook al vlogen je kinderen uit, je kon toch met hen in contact blijven door een brief te sturen. Deze werden eerst per Pony Express vervoerd, en na uitvinding van het wiel ook per postkoets, auto, trein, vliegtuig. Brieven vertelden een geheel eigen verhaal, een persoonlijke boodschap over oneindige afstand.

Telefoon, GSM, internet, SMS, email, MSN, Skype, Irc, Hyves, Facebook, iPad, Blackboard 9.0…

De afgelopen decennia is communicatie in een stroomversnelling geraakt. Soms lijkt het wel een natuurramp, het is haast niet bij te houden. Deze geschiedenis is recent en ik hoef dan ook niets meer uit te leggen. Maar wees niet bang: je verdrinkt niet in deze stroom! Laat je ontspannen meevoeren en kom aan land als het nodig is. Gewoon alles uitzetten en met je partner een glas wijn drinken op de bank. Dan is de cirkel weer rond: oogcontact…



Geplaatst in Columns, Humor

CiEP calm!

Gepost op door Doldriest

Stress. Hollen. Vertwijfeld naar het beeldscherm staren – alweer tien emails erbij?! De telefoon vervloeken – helpt niet, dat ding rinkelt gewoon door. Noodgeval. Wachten. Ad hoc oplossingen. Drukte. Dagelijks wordt ons werk voor een deel door dit soort termen gekenmerkt. Terwijl we liever ontspannen zijn, plannen, overzicht en controle houden, actie – geen reactie – nemen.

Een maand geleden ging ons team dan ook aan de slag met een systeem dat gouden bergen, indamming van de maillawine en zeeën van extra tijd beloofde. Wat een intrigerend landschap! Dit beloofde land heette ‘CiEP‘. Wat zou het betekenen? Centrum Intern Elearning Potentieel? Criminele Ideologie En Partnerschap? Content in Educatieve Pabo? We gingen het ontdekken.

Het gemêleerde gezelschap, bestaande uit een flinke brok ondersteuning, twee snufjes management en een vleugje studieadvies, werd om 9 uur verwacht aan de Lovensdijkstraat. We maakten meteen al een uitstekende indruk door acht minuten te laat, verhit en buiten adem het lokaal binnen te rennen. Niet erg CiEP dus, want met CiEP maak je bewuste keuzes en plan je afspraken, aldus onze trainer.

Mijn haren gingen direct beter zitten door een beetje overeind te gaan staan. Brave sprietjes! De eerste keer van diverse momenten waarop de CiEP gedachte botste met mijn eigen-aldanniet-wijze gedachten. Een student in paniek aan de telefoon gaat bij mij vóór iedere training. Maar natuurlijk kwamen wij niet echt te laat hoor, wij wilden de CiEPers gewoon het gevoel geven dat zij nog iets te sleutelen hadden aan ons team. Ahum.

Een ochtend volgde met interessante theorie en graven in eigen achtertuin van gewoonten en werkwijzen. ‘s Middags op de werkplek alle overtollige ballast wegCiEPeren. ‘Nee geen vragen stellen, we zijn nog steeds in training, CiEP quiet, thank you!’ Felrode konen waren stille getuigen van een zeer intensieve dag. Twee weken later een tweede trainingsdag, waarin onze mailbox onder handen werd genomen en we vier archiefbakjes moesten adopteren. Excuse me? Digitaal tijdperk?! Wég met die bakjes!

‘Het prinCiEPe: een praktische waardengestuurde werkfilosofie die uitgaat van de mens met al zijn resultaatbevorderende én -remmende gewoonten. Het werken volgens CiEP laat mensen in een kantooromgeving 10%-20% effectiever functioneren’.

Pardon? Vier tot acht uren op een volledige werkweek? Wat zijn wij, CiEPen zonder kop? Dacht het toch niet! Ik kan niet ontkennen dat het systeem op termijn zeker positieve kanten heeft: werkprocessen gaan gestroomlijnder lopen, informatie wordt toegankelijker, de mail wordt overzichtelijk – gewoon af te handelen mails in een mapje stoppen, dan zie je ze niet meer – maar het vertrouwen in dit systeem moet nog behoorlijk groeien. Bewijs hiervan is de mail die ik kreeg van een collega:

‘Heb vreselijk gedroomd vannacht. Alles wat in mijn hoofd zat moest van CiEP in de digitale agenda. Vervolgens kregen we van Nicole geen PC’s meer, dus ik kon helemaal niks meer ook niet meer nadenken, niks, nieuwe werkplekken waren een tafel en stoel in een soort moeras en daar zaten we dan met het hoofd leeg… badend in het zweet werd ik wakker…’

Wat zei ik ook alweer? Ontspanning en overzicht? CiEPer het allemaal maar in het rond archief als het deze uitwerking heeft. CiEP calm meiden, we gebruiken wat handig is maar gaan niet als zotten ieder punt opvolgen. CiEP is een fantastisch middel maar geen doel. Nog twee dagen te gaan voor we de totale balans kunnen opmaken.

I’ll CiEP you informed!