Op mijn tweede vakantiedag zit ik buiten te chillen met een boek. De zon schijnt en in de schaduw is het heerlijk koel. Geen gejaag, geen gestress. Hoe meer ik de spanning loslaat, hoe spannender het boek wordt. Het einde nadert en ik kijk even de tuin in.
Daar heerst bedrijvigheid: vogels vliegen af en aan en doen zich tegoed aan een zomermix met onder andere gedroogde wormpjes. Een tortelduif loopt over de kiezels en pikt de korrels op die de slordige mussen en meesjes op de grond gooien. Een vogelsymbiose in het klein.
Helaas hebben de vlinders hun weg nog niet gevonden naar de pas aangeschafte bananenhouder. Het nieuws heeft zich blijkbaar nog niet verspreid.
Weer strijkt een musje neer in de voederbol en zit te smullen van het feestmaal. Een idyllisch plaatje. Ik zucht, content in het hier en nu.
Ineens verschijnt vanuit het niets een vrouwelijke sperwer ten tonele! Zij duikt af op de huismus en probeert hem met uitgestrekte klauwen door de tralies te pakken te krijgen. 🦅 Fladder, fladder, vogelpaniek. What the heck?!
Gelukkig slaagt zij hier niet in en met grote ogen kijk ik toe hoe de roofvogel in de sering aan de rechterkant verdwijnt. De mus blijft zitten waar hij zit, roerloos. Ook ik verstijf, bang dat de mus wegvliegt uit zijn veilige haven als ik beweeg. Samen wachten we op wat komen gaat. Zou de sperwer toch zijn doorgevlogen?
Net als ik denk dat het gevaar is geweken volgt een tweede duikvlucht. De mus schrikt en verlaat de betraliede voederbal. Had hij niet moeten doen! De sperwer slaat genadeloos toe. 😩
Ik spring op en ren erheen, probeer de roofvogel te laten schrikken zodat zij de mus loslaat. De sperwer vliegt van me weg, stuit op de schuurdeur en valt terug op de grond, haar vleugels beschermend over haar diner gespreid. En ze laat niet los! Ik klap in mijn handen en weer probeert ze weg te komen. Dit keer wint de vogel wel genoeg hoogte en het lukt haar om over de schutting te vliegen. Ik zie hoe ze in de verte verdwijnt, haar prooi zegevierend in haar vlijmscherpe klauwen geklemd. 😳 Jeetje!
Vanmorgen vroeg Melodyk me of ik afgelopen juni nog foto’s had gemaakt van de Beekse Bergen olifanten. Ja, tuurlijk! En of ik die ter beschikking wilde stellen aan haar vriendin Petra Prager uit Berlijn voor diens website Elefanten-Fotolexikon Ja, tuurlijk!
En die foto’s wil ik jullie natuurlijk niet onthouden.
De verzwakte indringer hapt en klauwt verleidt en daagt uit, probeert te ontsnappen uit het minuscule gaatje dat de strijd heeft bezegeld tussen virus en afweer, voor de tweede keer. Mijn benen lui uitgestrekt, linkerarm beurs van het knokken. Twee injecties met een brandend goedje — of is het een slechtje — in gevecht met een bolletje stekels dat de naam van een biertje voorgoed heeft verziekt. Wil ik nog terug naar handen schudden, drie keer kussen of blijft het bij een knuffel… De laatste optie wint met afstand van anderhalve meter.
Vandaag was de dag aangebroken waar ik al maanden naar uitkijk. Ik mocht weer op safari! Op reis dus, te voet, om alle bewoners van Safaripark Beekse Bergen in alle rust te kunnen bekijken. Aangezien het vorige week vrijdag te warm en benauwd was, had ik mijn reservering omgezet naar vandaag. En dat bleek een schot in de roos. Zon, wat wolken, lekker warm en toch fris genoeg. En vooral: niet druk!
Het begon al goed: na vijf minuten zag ik een meisje in ranger-kleding staan achter een ijscokar. En al een jaar verlang ik naar een ijsje dat ik alleen op deze plek had gezien en geproefd: een vegan Magnum. En ze stelde me niet teleur! Met een brede glimlach liep ik even later verder, terwijl mijn tanden door het krakende laagje chocolade braken. Hemels!
Op het Afrika-plein zag ik heel veel frietjes op twee benen voorbij komen. Punten, dacht ik, heel veel punten. Ik kocht een fruit-smoothie en kreeg een WW-schouderklopje. Terwijl ik bedacht hoe jammer ik het vond dat de smoothie in een plastic beker zat, viel mijn oog op de tekst.
Het rietje was van karton. En dat liet het rietje me duidelijk weten tegen het einde. 😉 Op aanraden van Melody heb ik net herbruikbare stalen rietjes besteld. Tip van de dag!
Wie kijkt nu naar wie?
Hopelijk kan ik snel weer wat foto’s delen. Maar voor nu een fijn weekend! x
DOLDRIEST 