“Ik moet naar school, Krokie, de vakantie is over.” Tess diept de kleine voorzichtig uit haar schooltas op en zet hem terug op de grond. “Je kunt niet mee.”
Krokie geeft zich echter niet zomaar gewonnen en bijt zich vast in de zoom van haar jurk. Ze giechelt. “Zo kan ik toch niet lopen, gekkie. Oké, ik weet wat. Zie je mijn knuffels daar zitten?” Ze houdt het beestje omhoog. “Zie je hoe stil ze zitten? Zo stil moet jij ook zijn, anders krijg ik problemen. Begrepen?”
Tess pakt haar vriendje op en hangt hem als een paraplu aan haar arm. Met de schooltas in de andere hand stapt ze de gang op.
“Dag mama, ik ben naar school.”
“Niet zo snel, jongedame. Laat eens zien wat je daar hebt?”
O jee.
“Krokie wil mee naar school, hij moet ook leren!”
“Je kunt geen krokodil mee naar school nemen, ook al is hij nog klein. Dat kan echt niet.”
“Echt wel.”
“Nee, echt niet, lieverd.”
“ECHT WEL!”
Als twee kemphanen staan ze tegenover elkaar, de armen stijf over elkaar geslagen, het meisje het evenbeeld van de moeder. Krokie zegt niets, maar klemt zich stijf met zijn staart aan haar arm vast.
De moeder kijkt naar haar vastberaden dochter. De rode krullen plakken tegen het verhitte gezichtje. Niemand in de dierentuin had verwacht dat het krokodillenjong het zou overleven, maar Tess heeft het vertroeteld en met kleine hapjes weten te redden. De twee zijn de afgelopen maanden onafscheidelijk geweest.
“Weet je wat? We vragen aan de juf of je hem mee mag nemen op Werelddierendag. En als je een spreekbeurt hebt. Dan kunnen al je klasgenootjes hem bewonderen. Deal?”
De krokodil kijkt naar Tess en zij kijkt terug. Ze knikt zwijgend. Terug in zijn terrarium krijgt Krokie een extra insectenhapje. “Voor je het weet ben ik alweer thuis. Ga maar lekker slapen.” Een teddybeer houdt hem onder de warmtelamp gezelschap. Als surrogaat-surrogaatmoeder.
De okapi is een zoogdier uit de familie Giraffidae en de nauwste nog levende verwant van de giraffe. De prachtexemplaren op de foto’s hebben hun thuis in de Beekse Bergen. Het dier komt in het wild voor in de regenwouden van het Kongogebied. Ze worden daarom ook wel ‘bosgiraffes’ genoemd.
Het kleintje is een Chinese muntyak – dankjewel, Melody! x
Graag wil ik vandaag een nieuwe opzet introduceren van Haiku Zaterdag. In mijn zoektocht naar verdieping belandde ik op Haiku.nl en vond daar een duidelijk overzicht van Japanse dichtvormen.
Zo kun je bijvoorbeeld kiezen voor de vertrouwde haiku, de speelsere senryu of een verhalende haibun. En tot mijn (maar misschien niet tot jullie) verrassing blijken wij zonder het te weten de haiga te hebben beoefend, dus met afbeelding. We hebben ook nog de tanka en de kyoka in de aanbieding. Tot slot de renga, die je met meerdere personen schrijft.
In het kort:
haiku: natuur | drie regels | 5-7-5
senryu: grappig tweelingzusje van haiku
tanka: vijf regels | 5-7-5-7-7 | persoonlijker en lyrischer dan haiku
kyoka: grappig tweelingbroertje van tanka
haiga: haiku of tanka met afbeelding
haibun: poëzie en proza vermengd
Inspiratie! Doe je mee?
Schrijf dan een Japans gedicht en plaats het -al dan niet met afbeelding- op je blog, website of Facebook. Geef het de titel Japans Gedicht (of een andere titel) en link terug naar deze uitdaging. Plaats vervolgens de url naar je eigen post in een reactie hier op Doldriest.
We kunnen hier ook een renga starten, dat lijkt me ook leuk om uit te proberen. Een renga is een kettinggedicht dat steeds bestaat uit 3 regels > 2 regels > 3 regels etc., waarbij het laatste vers voortborduurt op het vorige.
DOLDRIEST 