Tag: paard

Eerste rit na de zomer

Met paardengeur aan mijn handen

en een gelukzalige glimlach

neem ik morgen

de spierpijn voor lief.

Status• Gepost op door Marion Driessen
Geplaatst in Fotogedicht

Paardenmeisje

Gepost op door Marion Driessen

~

in zonlicht ontstaat

liefde op eerste gezicht

het paardenmeisje

~

 

190622

klik!

bloglogojg

 

Iedere zaterdag schrijf ik een Japans gedicht. Doe je mee?

← klik op de button voor meer informatie.

Mistig Brabant

de wereld is klein
mist druppelt in mijn gezicht
paardenhoef gedempt

Status• Gepost op door Marion Driessen
Geplaatst in Blikvanger

Cowgirl

Gepost op door Marion Driessen

190209blikvanger

klik!

 

Geplaatst in Blikvanger

Herfstrit

Gepost op door Marion Driessen

klik!

 

Geplaatst in Zeswoordverhaal-uitdaging

Zeswoordverhaal: Rust

Gepost op door Marion Driessen

De afgelopen drie weken was het rustig op Doldriest. Ik was in Ierland voor een heerlijke vakantie met cultuur en vooral veel natuur, waar de wind en de stilte alle jachtige gedachten met zich mee namen…

Het thema van de schrijfuitdaging voor het zeswoordverhaal van deze week is dan ook RUST.

Lees verder “Zeswoordverhaal: Rust” →

Geplaatst in Fotogedicht

Japans gedicht: Verschroeide aarde

Gepost op door Marion Driessen

 

gras verwordt tot hooi

in de zinderende zon

de paarden rusten

 

180707haiku

klik!

Iedere zaterdag schrijf ik een Japans gedicht. Doe je mee? Klik op de button voor meer informatie.

schrijfuitdaging

 

Geplaatst in Fotogedicht

Japans gedicht: Buiten

Gepost op door Marion Driessen

 

geduldig wachten

op vernieuwende warmte

wintervacht beschermt

 

180317haiku.jpg

klik!

Iedere zaterdag schrijf ik een Japans gedicht. Doe je mee? Klik op de button voor meer informatie.

schrijfuitdaging

 

Geplaatst in Blikvanger

Blikvanger

Gepost op door Marion Driessen

180304Blikvanger

klik!

Het winterse landschap is verleidelijk mooi. De sneeuw geeft aan alles een heldere glans. V-man en ik trokken er gisteren dan ook op uit voor een wandeling in de omgeving, waar we deze schoonheid tegenkwamen. Cameraschuw was zij allerminst. Mensenschuw ook niet, want ze kwam in volle galop op me af toen ik haar riep. Helaas had ik niets lekkers bij me, maar wel aaien, geknuffel en lieve woordjes. En dat bleek ook voldoende te zijn. Ik was verloren in haar grote bruine ogen. Toen ik op keek zag ik echter andere ogen, bruingroen dit keer, die me aankeken met het stille verzoek om eindelijk verder te lopen in de koude, straffe wind. En dat deed ik toen maar. Op naar het volgende dier. 😉