Blikvanger

klik!

Het winterse landschap is verleidelijk mooi. De sneeuw geeft aan alles een heldere glans. V-man en ik trokken er gisteren dan ook op uit voor een wandeling in de omgeving, waar we deze schoonheid tegenkwamen. Cameraschuw was zij allerminst. Mensenschuw ook niet, want ze kwam in volle galop op me af toen ik haar riep. Helaas had ik niets lekkers bij me, maar wel aaien, geknuffel en lieve woordjes. En dat bleek ook voldoende te zijn. Ik was verloren in haar grote bruine ogen. Toen ik op keek zag ik echter andere ogen, bruingroen dit keer, die me aankeken met het stille verzoek om eindelijk verder te lopen in de koude, straffe wind. En dat deed ik toen maar. Op naar het volgende dier. 😉