Vanmorgen moest ik al om 8 uur bij de garage zijn, omdat een of andere eierdop zijn autodeur niet kon bedwingen. Resultaat: twee ingedeukte groeven in het rechterportier van mijn auto. Hoewel ik nog onder mijn bolide heb gelegen om het excuusbriefje te zoeken dat er vast onder gefladderd zal zijn, heb ik het niet kunnen achterhalen. Ik heb zelfs in een honderd meter radius rondom de plek des onheils gezocht. Wat jammer. Ik weet dat de onverlaat met heel zijn hart portemonnee de schade had willen vergoeden. Nu moet ik dat zelf doen.
De autodokter was er al, en de eigenaar van de garage bood aan me even naar huis te brengen. Maar dat kon niet. De Lente stond lachend op me te wachten en strekte haar hand naar me uit, terwijl de zon mijn gezicht verwarmde. Vogels floten me toe, als kwajongens. Mijn voeten gingen als vanzelf aan de wandel. En wat een prachtbegin.
klik voor een groter formaat
Als die vandaal niet zo’n innig contact met mijn auto had gehad, dan was ik al dit moois misgelopen. Ik houd van mijn dorp. En straks mag ik de andere kant weer op. Om mijn eigen witte (stalen) ros weer op te halen. 🙂
DOLDRIEST 