Een borrel is goed voor de gezondheid. Nou ja, in ieder geval goed voor de sociale contacten. Afgelopen donderdag een bonte verzameling in het Grand Café. Gebroederlijk heffen we het glas met de mannen van de ICT – onze steun en toeverlaat in barre digitale tijden.
De jongsten hangen op de bank, nog te moe voor een boe of bah. En dat is helemaal niet gek na de uitputtingsslag van de afgelopen weken. De helpdesk heeft vaak tot laat doorgewerkt – soms zelfs tot middernacht – om de volgende (zater)dag weer aan de slag te gaan. Ze zetten hun tanden in migratie na migratie. De vernieuwing van de telefonie hakt erin: de Servicedesk, 8888 en de mail, alles is in opperste paraatheid. Ze worden overspoeld met noodkreten en schieten te hulp. Sinds deze week zijn we over op Outlook en het bijbehorende MS Office 2013. Alweer is het een komen en gaan bij de Servicedesk. Helemaal vlekkeloos gaat het niet, maar onvermoeibaar staan ze voor ons klaar. En dat verdient een staande ovatie.
Met hun laatste energie weten zij zich donderdag nog naar buiten te slepen voor de foto. Kanjers! (Dit compliment geldt natuurlijk ook voor de geweldenaars die niet op deze foto staan.)
En met deze woorden is het de hoogste tijd. Niet alleen in het Grand Café, maar ook hier. De afgelopen drieënhalf jaar heb ik jullie om de week leesvoer voorgeschoteld in de vorm van de @Avans column. Heel wat onderwerpen zijn de revue gepasseerd. Zo waren daar een paar mijmeringen, absurditeiten en feiten – hoe onwaarschijnlijk ook. Ik denk aan het Pabo boekske en een witte wallaby. Aan ONZE hogeschool en perikelen van en naar het werk. Over vogels die het nest verlaten, voetbal en het eten van worteltjes.
Ga je even mee terug in de tijd?
- Met WIE??
- Zomerse Outfits
- Niet krijsen mam!
- CiEP calm
- Radio Hollandio
- De Uitdaging
- Het is toch ONZE school?
- De Stagiair
- Goedenavond!
- Hier wordt niet gefraudeerd
- De Baai
Wat heb ik veel plezier gehad in het steeds weer opnieuw bedenken van onderwerpen. De ene keer kon ik mijn gedachten haast niet bijhouden, de andere keer ging het wat moeizamer. Inspiratie laat zich immers dwingen noch beteugelen. Sinds de start van dit schooljaar moeten de columns echter onderwijs- of Avans gerelateerd zijn. En dit belemmert mijn creativiteit.
Tijd voor een nieuwe start. Voor jullie wordt het menu veranderd, zodat de smaakpapillen blijvend geprikkeld worden. Voor mij betekent het ook een nieuwe start. Meer tijd voor eigen onderwerpen. Meer vrijheid om te schrijven op mijn eigen websites. En meer tijd voor eigen projecten.
Aan mijn opvolger: heel veel succes en vooral plezier. Je krijgt een fantastisch publiek. En aan jullie: BEDANKT! Allemaal hartelijk dank voor jullie aandacht, voor de hartverwarmende reacties en medeleven. Ik heb van jullie genoten en hoop jullie nog vaak te mogen begroeten op Doldriest en Figments of a DuTchess. Ik mis jullie nu al.
Veel liefs,
Marion
—-
Dit was de laatste column die ik schreef voor Avans Hogeschool. Maar ik ga gewoon door met schrijven hier op Doldriest hoor. Als je mijn blogs op de voet wilt volgen, vul dan even je e-mailadres in aan de rechterkant. Dan hoef je niets te missen.
DOLDRIEST 