Tijd vliegt, zegt men. Maar soms kruipt de tijd traag als een slak voorbij, zodat je het arme beestje wel een handje vooruit zou willen helpen. Andere keren – op heel speciale momenten – ontstaat juist de wens om de tijd helemaal stil te zetten.
Een vluchtig en relatief begrip, dat ‘tijd’. Heb jij ooit tijd gezien? Een flits in je ooghoeken, of een wazige plek die naast je zweeft? Iets dat je nog net kunt waarnemen als je je snel omdraait? Waar gaat de tijd naar toe en hoe neemt hij onze ervaringen mee? Eigenlijk bestaat ‘tijd’ helemaal niet. Het is gewoon een aaneenschakeling van gebeurtenissen met een regelmaat die afgeleid is uit de natuur.
Wat we er ook van vinden, de tijd wacht op niemand… en we naderen alweer het einde van het jaar. December, een donkere gure maand. Sneeuw bedekt de tuinen, ijzel en kou teisteren ons dagelijks. Maar binnen wacht de warmte. Binnen wachten gezin, familie en vrienden, heerlijk eten en lekkere drankjes.
Er is tijd en aandacht voor elkaar, om stil te staan bij de afgelopen twaalf maanden en vooruit te zien naar de volgende. Om te beseffen dat geluk niet groot hoeft te zijn. Dat we ieder jaar, iedere week en zelfs iedere dag bewust keuzes kunnen maken. Een tijd om stil te staan bij alles dat we hebben en dat we samen kunnen delen.
Het nieuwe jaar is een nieuw begin, een schone lei. Maar daaronder zie je nog vage afdrukken. Al deze ervaringen en belevenissen – vrolijke, gelukkige, maar ook verdrietige en misschien betreurenswaardige – hebben je gevormd tot de persoon die je nu bent. Laten we in deze feestmaand niet piekeren maar genieten, niet vergeten maar vergeven! Onszelf en anderen.
Fijne kerstdagen en een gelukkig 2011!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Blanke sneeuw als een onbeschreven blad
Weerloos ontvankelijk voor nieuwe waarden
IJskristallen schitteren in de vrieskou
Schetsen een witte sterrenhemel op aarde
Vroege vogel ontwaakt in ochtendgloren
In donzige verentooi trekt er op uit
Hopt gevorkte krassen in het wit
Afdrukken van queeste naar wat buit
Diepere voetstappen verschijnen aan de rand
Vormen een nieuw pad kris door de krassen
Een voetbal rolt tussen kinderschoenen
Die uitgelaten rennen met grote passen
Doorploegd aan het einde van de dag
Blad volgeschreven zonder spijt
Het leven laat immers sporen na
Vervagende herinnering aan sereniteit
Dan ‘s nachts onder volmaakte stilte
Sluipen dreigende wolken naderbij
Een gordijn van sneeuw dwarrelt
Sluit zich aaneen tot een schone lei
Vind-ik-leuk Aan het laden...
DOLDRIEST 