Verbijstering. Ongeloof. Verslagenheid. Al deze emoties schieten in een razend tempo door mij heen. Maar het nieuws is en blijft onverbiddelijk: Ab Bobbink is vanmiddag plotseling overleden. Collega-columnist van Avans, collega van de Academie voor Gezondheidszorg, collega e-learning coach. Collega… nee, niet meer.
Nee, niet jij!
Waarom jij?
Mooi en betrokken mens
Waar ben jij naar toe?
Waarom ging je nu,
net nu het zo goed met je ging?
Je had nog zoveel te vertellen
Je woorden laten een leegte achter
die niemand kan opvullen
Nooit meer even stilstaan
van gedachten wisselen
over het leven, over schrijven
Nooit meer genieten
van je bescheidenheid
je interesse
je bevlogenheid
je passie
Herinneringen blokkeren mijn keel
en mijn ogen worden mistig
Ik mis je Ab
en zal aan je blijven denken
Op 20 november schreef hij nog: Verder gaat het goed
Het was zo’n week dat ik weer eens extra geconfronteerd werd met mijn levensfase en de sterfelijkheid van de mens, met de sterfelijkheid van vrienden en bekenden. Met mijn sterfelijkheid. Op mijn leeftijd maak je steeds vaker mee dat leeftijdsgenoten om je heen ziek worden en de eindigheid daardoor een vorm krijgt. Confronterend die zoektocht naar betekenisgeving en nieuw evenwicht. Ik ontspring die dans en prijs mij gelukkig. Mijn kwalen zijn hanteerbar en gelukkig geldt dat voor nog veel meer mensen.
Zevenenzestig is natuurlijk ook niet gering. Hij voelt zich nog goed en energiek, maar om hem heen gaan er langzaamaan meer mensen dood. En de serie pillen die hij moet innemen – „tegen diabetes, hoge bloeddruk en prostaatklachten” – herinnert hem dagelijks genadeloos aan het onontkoombare verval en de vergankelijkheid. „Maar verder gaat het goed, hoor”, zegt hij, op die ondoorgrondelijk-ironische Bromettoon. Ik wil niks weten als de camera niet loopt, Frans Bromet, NRC Handelsblad, 19 november 2011
Maar verder gaat het goed. Dat geldt zeker voor mij. Ondanks de kwalen die bij het verval horen, voel ik me beter dan ooit. Stabieler, rustiger, genuanceerder dan voorheen. Ouder worden brengt verval, maar mij meer innerlijke onafhankelijk. Oud worden is mooi. Mijn lichaam mag me langzaam in de steek laten, maar mijn geest is evenwichter dan ooit.
Maar ik heb makkelijk praten, ik heb voor zover ik weet, geen kanker.
En ineens is hij weg. Hij had inderdaad geen kanker. Alleen hield zijn hart op met kloppen. Maar verder gaat het goed…
Hier is zijn laatste column voor Punt: Kwartje. Lees meer fascinerende, rake en moedige stukken op Ab’s website. En zijn opmerkingen op Twitter.
Rest In Peace dear Ab, be happy up there.
~Marion
Zie ook:
Voor Ab Bobbink, het kan zomaar… door Rudi Clause
In memoriam: Ab Bobbink en Met grote passen door het gebouw in Punt, onafhankelijke krant van Avans
Fatale Pauze door Tiemen
Death, Harsh Master (Engels) door mij
DOLDRIEST 
My most heartfelt condolences, Marion. I shed tears for a person I did not know. And I shed tears for someone who I did know: my father, who died at the age of 69 after 10 years of battling with prostate cancer. He was always winning, but eventually Death, the harsh master (as you named him in your touching poem) was victorious. Then it was silent without him. I brought home his suitcase, with his things in it, and his name on it, and the thought that this suitcase now belongs to a person who does not exist any more was unbearable. Now he no longer suffers, and exists peacefully and beautifully in my heart and in my mind. I feel compassion for you, Marion. Q x
LikeLike
Such a struggle for your dad Quirina, I’m so sorry. Thanks you for sharing this with us.
He must have been a very strong and special man. A special father. I can feel the silence, and the gratitude he’s no longer suffering. Treasure the memories dear one.
xx
LikeLike
Tjeetje hier schrik ik echt van! Vorig jaar ben ik vertrokken uit Breda,maar kom nog regelmatig in die fijne stad! En ik zat samen met mijn vriendin Anita op een terras in breda, waar achteraf Bob boven woonde, want hij kwam achter ons langs naar zijn appartement, en we maakte nog een babbeltje met hem. Zoals dat altijd ging als ik hem zag, ik ken bob nog van de Verbeetenstraat.
Wat ik in die tijd vaker deed met hem, op school als we wel eens een sigaretje rookte, of bij de Appie waar ik hem ook vaak zag..
Ongeloof dat het zo maar eindigt, ik denk aan alle mensen die verdriet om hem hebben en de kracht dit grote verlies te dragen…..
LikeLike
Volslagen verbijsterend is het Anne-Marie. Dank voor je reactie.
LikeLike
Bedankt allemaal voor jullie medeleven. Laten we er met zijn allen voor zorgen dat we Ab nooit vergeten. En mogen de reacties een troost zijn voor familie en vrienden.
LikeLike
Hoi Marion,
Via Facebook zag ik dit bericht. Ik ken hem niet persoonlijk, wel van zien, een karakteristieke man.
Je beschrijft hem ook ontzettend mooi en uit alles blijkt dat je hem erg gaat missen.
Liefs Jolanda Koenraadt
LikeLike
ik wens de nabestaanden en allen die om hem gaven veel sterkte toe.
LikeLike
Sterkte om dit met z’n allen te dragen, zo’n verlies…
Mooie laatste column van hem (waar je naar verwees) en precies ‘to the point’.
Het blijft vreselijk maar wat mij altijd helpt in dit soort situaties ( als er iemand gaat die hier eigenlijk nog niet gemist kan worden) is dat ik me altijd maar probeer voor te houden dat er ‘daarboven’ een hele speciale “Guardian Angel” nodig is….wie weet…misschien wel speciaal voor jullie allemaal.
xxx
LikeLike
gecondoleerd marion
LikeLike
Heel veel sterkte.
Mooi geschreven, hij moet heel trots zijn als hij jou woorden leest.
Ik wens hem een veilige vlucht!
Liefs JuneAnn
LikeLike
Heel veel sterkte en kracht toegewenst,
Ik zag hem vanmorgen op mijn weg naar school nog fietsen,
Ik heb weinig contact met hem gehad, maar het was onmiskenbaar een zeer sympathieke man.
Heel veel sterkte aan iedereen die hij heeft achter gelaten.
LikeLike
Marion, juist hij geeft je nu stem;
in de stilte van de pracht van de bewondering
die in je eerste woorden over komt.
Warme groet
LikeLike
Veel sterkte gewenst,
ik kende Ab niet,
maar zo (lief en goed) als jij hem beschrijft,
is dat een heel erg groot gemis.
LikeLike
Het is een diep, diep trieste dag vandaag. Ik ben er kapot van. Zo’n aimabele, vriendelijke, inspirerende en lieve collega…. Ongelooflijk…..
LikeLike