De afgelopen drie weken zijn een vaart over een onstuimige zee geweest. Van onrustige golven (in mijn hoofd), schuimkoppen (onder de douche), stormen en windstiltes. Van schepen die nieuwe klotsende golven veroorzaken en gelukkig ook rustigere vaarwaters.
Zo goed en zo kwaad als het kon werkte ik vanuit thuis, mijn bed geruststellend dichtbij. En de afgelopen week, na weer een visueel verdraaide autorit maandag, werd ik door een taxi vervoerd naar en van het werk. Om half acht ’s ochtends gleed een grijze Mercedes voor, en om vier uur werd ik weer opgehaald. Wat een luxe, maar nog veel belangrijker: veilig. Gisteren, na een bezoek aan de opticien in de ochtend, toog ik weer naar Avans, maar na een uur werken kon alleen fysiek contact met een stabiel oppervlak me nog geaard houden. Een telefoontje later was ik weer op weg naar huis.
De schepen die aan mijn neus voorbij voeren waren een afgezegd Dungeons & Dragons rollenspel-weekend, een etentje, een feestavond (maar goed ook, van de groene lichtflitsen die ik op de foto’s zag, zou ik ter plekke gestrekt zijn gaan), een bezoek aan vrienden, en last but not least, mijn jaarlijkse Thanksgiving familiedag. Deze heb ik gisteren gecanceld: het water is te instabiel om op te kunnen bouwen. Intussen staar ik naar het schuim van het kielzog, dat langzaam verdwijnt.
Daar tegenover staan nieuwe en opwindende afspraken met de huisarts en hopelijk vervolgens de oogarts of neuroloog. Maar dat hoor ik vanmiddag. Intussen ziet mijn wereld er regelmatig zo uit:
Je wilt niet weten wat deze fotobewerking met mijn hoofd doet. Ik typ dit met mijn ogen dicht en druk nu gauw op ‘Publiceren’.
Allemaal een fijn weekend en (indien van toepassing) een geweldige herfstvakantie! Het weer belooft een behouden en aangename vaart.
Lees ook: Overgang? Dan wil ik een sticker. Een hele kast vol!
DOLDRIEST 