Nog een VOLWASSEN verhaal in zes woorden:
Ze stampvoette.
Ik ben wél volwassen!
afbeelding: Pexels
<< Wil je ook de andere zeswoordverhalen lezen en/of meedoen? Klik op de button hiernaast! En kijk hier voor het archief van de 6WMB schrijfuitdagingen. 😀
Kleintjes willen zo graag groot zijn… en groten verlangen terug naar kleintje zijn 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Waar zou het kantelpunt liggen… ergens in het midden? Of verlangen we altijd naar iets dat was, of dat nog komen gaat? Gelukkig zijn met wat je hebt, nu, op dit moment, dat is de kunst.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik denk eigenlijk dat op het moment dat we iets niet (meer) hebben, we (terug)verlangen naar het hebben. Als volwassene verlangen we al snel terug naar kind zijn, omdat we beseffen dat het eigenlijk tóch niet zo leuk zijn dan we verwachtten. Als we klein zijn verlangen we naar volwassen zijn omdat we niet weten wat het inhoudt en het allemaal zo spannend en mysterieus en onafhankelijk lijkt. Anderzijds kan het ook positief zijn: je kan ook reikhalzend uitkijken naar een reis, en dat is al de helft van het plezier. De kunst is dan wel om volop te genieten als je op reis bent 🙂
En ja. Gelukkig zijn met wat je hebt, leven in het nu… dat is de kunst, zoals je zegt.
LikeGeliked door 1 persoon
Precies. En ja, voorpret is onmisbaar bij een nieuwe gebeurtenis! 😀
LikeGeliked door 1 persoon
Driftbuien horen bij het opgroeien… helaas weet menig ouder niet dat je ze moet negeren ipv voeden…
LikeGeliked door 1 persoon
Als het hard tegen hard gaat, ontstaan er scheuren.
LikeLike