Het is zondag. Door het keukenraam zie ik de auto’s van mijn buurtbewoners geparkeerd staan. Er heerst rust. Een vrouw in een geruite jas komt voorbij wandelen, haar golden retriever losjes bij de kladden. De hond snuffelt, tilt zijn poot op en laat wat territoriumdruppeltjes vallen. Een verleidelijke damp kringelt mijn neus binnen en genietend neem ik een slok. Kruidenmengsel Matin van Dille & Kamille, mijn favoriete thee voor de ochtend. Al zit er dille noch kamille in.
De aanblik van de straat zal morgenvroeg nagenoeg dezelfde zijn. Heel Nederland is immers opgeroepen om thuis te blijven, uitgezonderd de kernberoepen. Onderwijs hoort hier op dit moment nog bij, om zo de werkenden in de kernberoepen de mogelijkheid te geven om hun kinderen weg te brengen naar de basisschool en zelf aan de slag te gaan. Al zal hier vanmiddag misschien verandering in komen. Onze hogeschool is afgelopen vrijdag al gesloten voor studenten en medewerkers, voorlopig tot en met het einde van de maand.
UPDATE: 15 maart 16.40u: alle scholen gaan dicht!
Ik neem mijn pet af en buig diep voor onze real-life actiehelden. De mensen in de zorg, voor de leerkrachten, politie en brandweer en iedereen die dapper deze gezondheidscrisis het hoofd biedt. En ik leef mee met de mensen in isolement, al dan niet verplicht, en natuurlijk ook de zieken. Heel erg veel sterkte en waar nodig beterschap allemaal!
En dan de vraag hoe ik zelf iets kan bieden aan blogland.
- Serieuze informatie geven over het coronavirus?
Ik durf haast geen nieuws meer te lezen, en toch check ik het online nieuws tig keer per dag. Het ene doemscenario na het andere komt langs. Reëel of volksgekte? De media duiken er gretig in. Brabant is in paniek, staat er. Vanmorgen was ik bij de supermarkt. Het was er niet druk, de mensen waren aardig en de schappen waren prima gevuld. Van mijn schoonzusje uit België hoor ik dat er rijen van 50 volgeladen boodschappenwagentjes bij de kassa staan. De term Hollandse nuchterheid heb ik al een aantal keren langs zien komen. De een bagatelliseert, de ander kan alleen het ergste denken. Wat moet je geloven? Iemand stuurde me een artikel waarin staat dat het coronavirus al jaren bekend is. Het werd zelfs onderzocht en door menselijk ingrijpen gemuteerd in de USA. En toen het daar te gevaarlijk werd, besloot China de onderzoeken voort te zetten. En waar ontstond de uitbraak? Juist ja, in China. Klopt het artikel, of is het nep? Wat is waar en wat is verzonnen. Een ding staat vast: ineens is de wereld verbonden door hetzelfde thema. - Flauwe grappen maken over het coronavirus?
Je hebt ze vast zien langs komen. Grapjes over mondmaskers. Over hamsteren van basisartikelen – ik zal je de details besparen. Zolang het COVID-19 niet dichtbij komt, is grappen delen een menselijke manier om de angst om te zetten in humor. De angst weg te lachen. Het verandert echter als iemand in je omgeving ziek wordt. Er zijn voorspellingen dat 60% van ons allen besmet wordt. Met ongemerkte, milde of heftige gevolgen. Soms dodelijk. Zou een lockdown nog helpen of is het virus al te ver verspreid? Als ik het goed begrijp is het het laatste, maar proberen we nu het ziek worden zoveel mogelijk uit te spreiden in de tijd, zodat ziekenhuizen de kans krijgen om de ernstige gevallen te helpen. In ploegendiensten ziek worden, zeg maar. En dat is bloedserieus. - Zorgen delen over het coronavirus?
Mijn ouders, ooms en tantes zijn onlangs samen op bezoek geweest in het ziekenhuis bij een erg zieke oom. Achteraf hoorden zij dat de patiënt met wie mijn oom de kamer deelde, besmet is met het coronavirus. Een zeer ongelukkige samenloop van omstandigheden. Een hele generatie van mijn familie zou zomaar in één keer weggevaagd kunnen worden. Ik heb dagelijks telefonisch contact met mijn ouders, en we videobellen.
Een collega van mij gaat vandaag haar tweede quarantaineweek in. Gelukkig knapt haar man alweer aardig op, maar het was spannend. Zelf is zij, samen met haar kinderen, tot nu toe gespaard gebleven. Je leven wordt van de ene op de andere minuut onwerkelijk. Hoevelen van ons lopen ongemerkt met het virus rond. Dat freakin’ rotvirus, dat met zijn bijtgrage kaken gretig van de een naar de ander overspringt, zich vermenigvuldigt en floreert bij het lijden der mens. Zou de natuur terugslaan, na alles dat we verpest hebben in deze wereld?
Ik ga maar verder met op mini-schaal mooie dingen te scheppen en te delen met jullie. Met lekker eten maken. De slowcooker pruttelt en sputtert met rundvlees en veel verse groenten. Met samen met mijn zonen er het beste van maken. V-man zit bij hem thuis om alle kruisbesmetting te voorkomen. Ik tracht, samen met mijn getalenteerde collega ICT-coaches, onze docenten zoveel mogelijk te helpen, zodat zij het onderwijs van Avans de komende weken digitaal kunnen laten doorgaan. Op afstand.
Maar vandaag is het nog zondag. Even pas op de plaats. Even diep ademhalen en om me heen kijken. Ik merk de kleine dingen op, bekijk ze met aandacht. Wat vind ik er mooi aan, bijzonder aan. Die kleine dingen helpen me om evenwicht te vinden in het gedeelte waar we wel macht over hebben.
Komende week komt de lente ons verwennen. Met zon, warmte en hoop. En hoogstwaarschijnlijk ook met allergieën en hooikoorts. Nep-verkoudheidssymptomen. Dit keer zie ik de jeukende rode ogen met opluchting tegemoet. Gelukkig, het is maar hooikoorts.
Blijf hoop houden,
Blijf gezond,
Blijf bij ons,
Blijf!
—
Graag ook je aandacht voor een indringende blog van Satur9’s World. Ook zij eindigt met ‘Blijf’, maar dan met ‘Blijf thuis’. Lees: Liefde in tijden van Corona.
DOLDRIEST 