Waarom ben je zo hecht, beste mug? Heb je zelf geen echte vrienden om mee te praten? Kun je op zijn minst proberen je neus niet voortdurend in andermans zaken te steken? Want je haalt me het bloed onder de nagels en andere plekken vandaan.
En toch ben je zo verlegen, mug, dat je slechts durft te zingen als het donker is, soms alleen, soms in koor. Vertel me, waarom hoor ik alleen ‘s nachts van jou? Deed je wellicht iets dat het daglicht niet kan verdragen?
Laat me je gracieuze dans voortaan aanschouwen in al haar glorie. Zet in het voetlicht je elegante ledematen en ranke lijf. Toon je gezicht en ik zal je van dichtbij aanbidden.
Want nu, lieve mug, heb ik je, vrees ik, in een vloek en een zucht vol adoratie met mijn ovatie vermoord.
Een lippenbeer doezelt in de middagzon van Safaripark Beekse Bergen.
Zie je de overeenkomst met Baloe uit Jungle Boek van Disney? Dat is namelijk ook een lippenbeer. Oorspronkelijk is Baloe (Hindi voor ‘beer’) een personage uit Het jungleboek van Rudyard Kipling.
Op mijn tweede vakantiedag zit ik buiten te chillen met een boek. De zon schijnt en in de schaduw is het heerlijk koel. Geen gejaag, geen gestress. Hoe meer ik de spanning loslaat, hoe spannender het boek wordt. Het einde nadert en ik kijk even de tuin in.
Daar heerst bedrijvigheid: vogels vliegen af en aan en doen zich tegoed aan een zomermix met onder andere gedroogde wormpjes. Een tortelduif loopt over de kiezels en pikt de korrels op die de slordige mussen en meesjes op de grond gooien. Een vogelsymbiose in het klein.
Helaas hebben de vlinders hun weg nog niet gevonden naar de pas aangeschafte bananenhouder. Het nieuws heeft zich blijkbaar nog niet verspreid.
Weer strijkt een musje neer in de voederbol en zit te smullen van het feestmaal. Een idyllisch plaatje. Ik zucht, content in het hier en nu.
Ineens verschijnt vanuit het niets een vrouwelijke sperwer ten tonele! Zij duikt af op de huismus en probeert hem met uitgestrekte klauwen door de tralies te pakken te krijgen. 🦅 Fladder, fladder, vogelpaniek. What the heck?!
Gelukkig slaagt zij hier niet in en met grote ogen kijk ik toe hoe de roofvogel in de sering aan de rechterkant verdwijnt. De mus blijft zitten waar hij zit, roerloos. Ook ik verstijf, bang dat de mus wegvliegt uit zijn veilige haven als ik beweeg. Samen wachten we op wat komen gaat. Zou de sperwer toch zijn doorgevlogen?
Net als ik denk dat het gevaar is geweken volgt een tweede duikvlucht. De mus schrikt en verlaat de betraliede voederbal. Had hij niet moeten doen! De sperwer slaat genadeloos toe. 😩
Ik spring op en ren erheen, probeer de roofvogel te laten schrikken zodat zij de mus loslaat. De sperwer vliegt van me weg, stuit op de schuurdeur en valt terug op de grond, haar vleugels beschermend over haar diner gespreid. En ze laat niet los! Ik klap in mijn handen en weer probeert ze weg te komen. Dit keer wint de vogel wel genoeg hoogte en het lukt haar om over de schutting te vliegen. Ik zie hoe ze in de verte verdwijnt, haar prooi zegevierend in haar vlijmscherpe klauwen geklemd. 😳 Jeetje!
Vanmorgen vroeg Melodyk me of ik afgelopen juni nog foto’s had gemaakt van de Beekse Bergen olifanten. Ja, tuurlijk! En of ik die ter beschikking wilde stellen aan haar vriendin Petra Prager uit Berlijn voor diens website Elefanten-Fotolexikon Ja, tuurlijk!
En die foto’s wil ik jullie natuurlijk niet onthouden.
DOLDRIEST 