Waarom ben je zo hecht, beste mug?
Heb je zelf geen echte vrienden
om mee te praten?
Kun je op zijn minst proberen
je neus niet voortdurend
in andermans zaken te steken?
Want je haalt me het bloed
onder de nagels
en andere plekken
vandaan.
En toch ben je zo verlegen, mug,
dat je slechts durft te zingen
als het donker is,
soms alleen, soms in koor.
Vertel me, waarom hoor
ik alleen ‘s nachts van jou?
Deed je wellicht iets
dat het daglicht
niet kan
verdragen?
Laat me je gracieuze dans
voortaan aanschouwen
in al haar glorie.
Zet in het voetlicht
je elegante ledematen
en ranke lijf.
Toon je gezicht
en ik zal je
van dichtbij
aanbidden.
Want nu,
lieve mug,
heb ik je,
vrees ik,
in een vloek
en een zucht
vol adoratie
met mijn ovatie
vermoord.
DOLDRIEST 
Hahaha zalig 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Dank voor je glimlach! 😀
LikeGeliked door 1 persoon
In koelen bloede sla je er eerst eentje dood, en daarna (uit schuldgevoel?) schrijf je een requiem voor het slachtoffer. Het moet niet gekker worden 😉 Een jaartje of wat terug maakte ik ook eens een versje over muggen en wat er gebeurt als ze ineens in een olifant veranderen: https://verwoedenoten.wordpress.com/2017/10/05/muggen-uit-de-porseleinkast/
LikeGeliked door 1 persoon
Nou, mijn bloed was op dat moment niet koel hoor. 😉
En je schreef een leuk versje, geweldig!
LikeLike
“That sucks” 😉
Muggenhumor.
Mooi geschreven Marion.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je! Ook voor je inspiratie, want ik heb het nu ook vertaald in het Engels. 😉
LikeLike