pollen spannen saam’
in trosje allergenen
bloeiende onschuld
klik!
De els, de hazelaar en berk
samen sterk
vieren uitbundig
de komst van het voorjaar.
Zij ontroeren mij
tot tranen toe.
Ik snotter en snuif
ik wuif
met ogen vol emotie,
en trotseer
de onschuldige koorts.
—
Wie wil er ook een tissue?
Iedere zaterdag schrijf ik een Japans gedicht. Doe je mee? Klik op de button voor meer informatie.
Onverwachts zwiept de koperen wichelroede mijn kant op. Gevangen in een magnetisch veld tussen de metalen plaat in de rugleuning van mijn stoel en het koperen scherm op het kastje naast me knipper ik van verbazing. Het onvoorspelbare instrument beweegt voornamelijk verticaal, met regelmatig een uitschieter schuin naar mij toe, soms zelfs horizontaal – afhankelijk van de substantie die gemeten wordt. Wonderlijk. Voor mij dan hè, voor Miranda is het dagelijkse kost. Met een geroutineerd gebaar pakt ze het vijandige staafje en dropt het in een glas. Welkom in de alternatieve wereld van de bioresonantie – een nieuwe stap in mijn dagelijkse strijd tegen allergieën.
Na alweer een maand van luchtweginfecties en algehele malaise is de maat vol. Geen inhalers meer, geen codeïne meer, maar met volle vaart het alternatieve circuit in. Via een kennis heb ik deze tip gekregen om mijn overgevoeligheid en astma tegen te gaan. En hier wordt bevestigd wat ik al lang wist: al die symptomen hangen samen. Eindelijk iemand die kijkt naar het totaalbeeld, in plaats van een longarts of een dermatoloog, die alleen naar hun eigen vakgebied kijken.
Miranda Allart-van Harn is natuurgeneeskundig therapeut in haar praktijk Bioresonantie Breda. Een gedeelte van haar folder:
Bioresonantie is gebaseerd op uitvindingen op het gebied van de bio- en quantumfysica. Het lichaam, een orgaan en elke cel straalt energie uit. Via deze energie, oftewel frequentiespectrum, communiceren de cellen met elkaar. Gaat dit goed, dan bent u gezond. Is deze communicatie verstoord, dan ontstaan er ziektesymptomen als pijn, allergie, concentratieverlies, chronische vermoeidheid.
We beginnen met een intake, waarbij ze met die koperen wichelroede de disbalans in mijn lijf meet. Voedsel, dieren, organen, alles wordt doorgemeten – een volledige APK. Als ze hiermee klaar is, zijn drie glazen potjes tot boven de rand gevuld met staafjes met spul waar ik op reageer. Mijn gehoest verstoort regelmatig de weldadige stilte van de behandelkamer.
Daarna volgt een basisbehandeling. Mijn linkerhand op een koperen plaat die op mijn been ligt, mijn rechterhand en neus in de Libelle. De secondes sluiten zich aaneen tot minuten. Dan ineens kippenvel op mijn rechterarm, al snel gevolgd door mijn linkerarm. Vreemde kriebels in mijn benen. Wat het is weet ik niet, maar iets stroomt door mijn lijf. Hmmm.
Het blaffen, dat gestopt was, begint weer volop als Miranda met een plaat mijn longen en bronchiën behandelt. Dan schiet er ineens een golf van een onbeschrijfelijk iets van kruin tot tenen. Ik laat het maar over (en door) me heen komen. Als Miranda de plaat weghaalt, vermindert het hoesten aanzienlijk. Goh.
Anderhalf uur later verlaat ik de praktijk, een chip vlak onder mijn navel geplakt. De komende twee weken kan ik niet meer verdwalen! Ik hoop dat ik maar niet allergisch reageer op die chip. Of op de pleister. Miranda vertelt dat ik rustig aan moet doen, en dat ik waarschijnlijk erg vermoeid zal zijn die dag.
‘s Middags krijg ik de uitslag via e-mail: slechts één schimmel in mijn lijf (blijkbaar uniek), maar wel zeven virussen met flamboyante namen. Die zouden door de behandeling moeten verdwijnen, waarna we ons kunnen focussen op de echte oorzaken. En waarop ik reageer? Houd je vast. Nee, houd mij maar vast, want ik heb het niet meer: rijst (mijn basisvoedsel), gluten, lactose, haver, E621 (een smaakversterker die ze in zowat alle kant-en-klaar producten stoppen), varkens- en rundvlees.
Al dat lekkers moet ik de komende weken zien te vermijden. Zonder lactose heb ik het afgelopen jaar leren leven, maar een gluten allergie is nieuw voor mij. Dat wordt opnieuw alles bestuderen in de supermarkt. Naarstig probeer ik te bedenken wat ik nog wel mag eten. Over twee weken de vervolgbehandeling. En ik hoop dat dan het sein voor rijst, gluten en/of rundvlees weer op veilig gaat. Want als dat permanent blijkt te zijn, wordt eten – vooral bij familie, vrienden of uit eten – wel erg moeilijk.
Lees ook: Snap-er-niet-veel-van-maar-goed-nieuws!
Ken je dat? Uitslag rond je navel? Jeukende rode bultjes die zeer irritant zijn? Je krabt, je smeert er wat op, maar het wordt steeds erger, tot ineens tot je doordringt dat de binnenkant van de knoop van je spijkerbroek de boosdoener is. Nikkelallergie! Geen nood, je hebt nog altijd een drietal opties:
Let op: opties 2 en 3 zijn niet permanent: de nagellak slijt en de pleister laat los. Maar als noodoplossing werken ze prima. Tips van een ervaringsdeskundige
Wat later krijg je uitslag op je bovenbenen. Een uitslag die onaangenaam schuurt tegen diezelfde spijkerbroek. Zou het…? Ja hoor, weer is de spijkerbroek de oorzaak: verfstoffen. Heb jij weer! Mijn advies: wassen, meerdere malen, met Neutral. En geen wasverzachter gebruiken.
Om alle ellende te vergeten trakteer je jezelf op een nieuw horlogebandje. Twee dagen later kriebelt het wat aan de binnenkant van je pols, maar dat zal wel inbeelding zijn. De dag erna laat je huid duidelijk weten dat zij niet gediend is van je keuze: in de metalen sluiting zit iets waar je niet tegen kunt. Verdikkeme, nikkel, weg met dat ding! Je koopt een ander bandje, een mooi leren exemplaar, dit keer met een roestvrijstalen sluiting. Jou pakken ze niet nog eens. Na een paar dagen kijk je naar de binnenzijde van je pols en ziet tot je ontzetting dat er weer onrust ontstaat. Geen nood, je transporteert je horloge naar je rechterpols. Gelukkig reageert die precies hetzelfde zodat je het zeker weet. Snel doe je het horloge af, maar het is al te laat: je witte bloedcellen zijn lekker actief en de komende twee weken lijkt het alsof je je polsen hebt doorgesneden. Vurige felrode striemen (ont)sieren je huid. Er is geen ontkomen meer aan: je moet echt naar de huisarts, die naar de cortison-zalf grijpt. Volg gewoon mijn advies op hè, ik heb het meegemaakt. Blijkbaar reageert je gevoelige huid op iets in het leer.
Op gegeven moment gaan ook je voeten meedoen. Je koopt nieuwe teenslippers – die hippe, van leer – en gaat ermee naar Rotterdam. Tegen de avond loop je op blote voeten over het asfalt omdat je voetzolen in brand lijken te staan. Gekheid? Nee hoor, het gebeurt. Weg met die dingen. Lente-mode: met blote benen in je laarzen. Gewoon, één dagje. Gevolg: drie keer terug naar de huisarts, die de zwaarste crème voorschrijft die er is om de rode banden rondom je kuiten weg te krijgen. Heb jij dat wel eens? Nee? Moet je eens proberen, echt lachen.
Dan de oplossing: Think! Een merk schoenen dat gelooid wordt met plantaardige stoffen, speciaal voor mensen die allergisch aangelegd zijn. Je dartelt blij door de stad op je nieuwe schoenen… en voelt het al komen opzetten. Of je rijdt met de motor naar het zuiden – dit keer met dikke sokken tussen jouw huid en het leer – en belandt in een gigantische regenbui waardoor je sopt in je laarzen. Leren laarzen. Met als gevolg twee voeten die je tot waanzin drijven. Ken je dat? Nou, ik wel.
Verzorgende gezichtsproducten uit de natuurwinkel, dermatologisch getest, gemaakt met uitsluitend natuurlijke producten. Kan echt geen kwaad. En dan begint het gekriebel. De eerste uitslag kondigt zich met een blije lach aan: Ja hoor, daar ben ik weer! Gezellig! En een week later zit je bij de dermatoloog met een dikke vurige laag op je gezicht. Echt aan te raden als je er niet uit wilt zien. Of onverklaarbare uitslag rondom je mond? Rode vlekken die ineens opkomen, heb je dat wel eens? Nou, probeer dan het volgende: maak stapels kopieën van tentamens en ga ze tellen terwijl je om de vijf setjes aan je vinger likt. Bingo! Je haren laten verven bij de kapper kan trouwens ook onvermoede gevolgen hebben.
Het lijkt steeds erger te worden. Toch maar eens een tweede allergietest doen. Zo’n uitgebreide dat de assistente het onverantwoord vindt maar toch moet uitvoeren. Meer dan zeventig stoffen op je rug, schouders en bovenarmen. Niet douchen, niet wassen, gewoon laten zitten, wat er ook gebeurt, is het bevel. Echt geinig joh, dat gezicht van de verpleegkundige als in het ziekenhuis die grote pleisters eraf gaan. Ronde ogen van ontzetting. Waarom ben je niet eerder teruggekomen?! Maar ja, je denkt dat het wel normaal zal zijn. Niet dus; ik heb er nog steeds een litteken van op mijn schouder.
Uitslag: inmiddels allergisch voor parfumstoffen, conserveermiddelen, nikkel, rubber, verfstoffen, looistoffen, drukinkt, van alles. Hoera, eindelijk bewijs. Eindelijk advies waar je iets mee kunt. Kom maar op met de remedie, beste dermatoloog! Vol verwachting luister je naar de woorden: Tja, gewoon vermijden hè, jij weet beter dan ik hoe je dat moet doen. En met een setje papieren in de hand ga je weer naar huis, een illusie armer.
Maar mensen, lieve mensen, dan kom je ineens op een website die zilveren sieraden met edelstenen verkoopt. Je zoekt eens op je sterrenbeeld en komt uit bij de steensoort aventurijn. He, eens kijken. Ooooooh, het werkt tegen allergieën en migraine. Het is toch fantastisch zeg, die moet je dan gewoon hebben: een mooie hanger en twee ringen van zilver met aventurijn, want je bent niet allergisch voor zilver. Vol verwachting klopt je hart als je een paar dagen later de envelop open maakt en je daar beeldige sieraden ziet. Lichtgroene stenen glanzen in het licht. Omdoen, en wel meteen! Dat zou jij ook doen, toch? Baat het niet, dan schaadt het niet.
Een paar dagen later gaat het kriebelen. Op je kin. Wat vreemd zeg. Hmmm, misschien een lichte reactie op de aventurijn? Het werkt dus! Dan jeuk op je schouder. Huh, hoe kan dat nou? Je wordt zondagochtend wakker en krabt afwezig aan je rechterzijde. Voelt bultjes. Voelt ook de hanger die tegen je huid gevlijd ligt. Vol ontzetting doe je je ketting af en staart ernaar. De dagen erna wordt de reactie steeds heftiger en staan je kin, mond, hals, nek en schouders onder. Geen nood, je bent inmiddels immers ervaringsdeskundige en koopt meteen hooikoortstabletten met anti-histamine werking en crème van A. Vogel tegen huidirritatie. Die twee middelen gebruik je dan het hele weekend, om er op maandag achter te komen dat er parfum in de crème zit van die vreemde Vogel. Je smijt de tube over je bureau heen en gilt van frustratie. Dan pak je de telefoon en belt de huisarts, van wie je een zware kuur tegen allergieën krijgt zodat je niet meer mag autorijden en een week lang zo suf als een beer in winterslaap bent.
Ooit meegemaakt? Heb ik weer!
Inmiddels is het antwoord van A. Vogel op mijn vraag waarom er in vredesnaam parfum zit in een crème tegen huidirritatie, binnen. Ja mevrouw, de crème is op basis van schapenvet en dat ruikt niet lekker, dus stoppen we er parfum in. Een veel betere reactie kreeg ik van de online sieradenwinkel, alle lof voor hun service. Zij kunnen er ook niets aan doen dat ik zo idioot overgevoelig reageer. Edelstenen werken, neem dat van mij aan!
DOLDRIEST 