Mijn vriendin
draagt koperblonde krullen
als symbool van veerkracht
waar wil wordt werkelijkheid
kwetsbaar, onverzettelijk
spint zij draden van tijd tot
vangnet van overwinningen
ongekend
O zeker, ze valt
schaaf- en blauwe plekken
pijnlijk onbelangrijk
want ze krabbelt altijd op
veegt restjes moed bijeen
tot een berg optimisme
en verlicht met haar kuiltjes
haar en mijn wereld
Mijn vriendin,
stampvol levenslust
in haar getergde lijf,
heeft meer ballen
dan een vent
Voor Mootje. Love you! ❤
DOLDRIEST 
Mooi geschreven ❤️
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel, Sandra! ❤️
LikeLike
ik kan nooit die vriendin zijn
maar vind het schitterend
en ook voor een vriend – of broer 😦
LikeGeliked door 1 persoon
Ik weet zeker dat Mootje het gedicht graag met je wil delen, Karel. Voor een vriend of vriendin, broer of zus, voor iedereen die het nodig heeft. ❤️
LikeGeliked door 1 persoon
ik verloor onlangs ons jongste broer , ook vriend en toeverlaat 🙂
dank voor dit mooie gedicht , ik kopieer het trouwens , opdat je het weet
LikeGeliked door 1 persoon
Alsof een deel van je ziel wordt losgescheurd. Veel sterkte!
LikeLike
ja dat zeg je precies zo het is
dank je wel
LikeGeliked door 1 persoon
Tranen over mijn wangen, maar gelukkig aan t eind die vertrouwde twist en daar is hij weer mijn grote lach om jouw toverpen! Bedankt lieve vriendin❤️
LikeGeliked door 1 persoon
Ook een toverpen heeft inspiratie nodig, en dat ben jij. Mijn muze. Van harte gedaan. ❤️
LikeLike
Wow, precies nu ik t even nodig had! Bedankt lieve vriendin, love you❤️!
xx Mootje
LikeGeliked door 1 persoon
Die woorden zijn van jou, voor altijd. 💕👯♀️ x
LikeLike
❤️🩹
LikeGeliked door 1 persoon
❤️
LikeGeliked door 1 persoon