Zeg me wat ik je kan geven
vraag me, en ik schenk het jou
deel met mij een diep verlangen
voel hoeveel ik van je hou
Wil je…
een lieflijke droom
iets met ‘lang en gelukkig’
dansen op een lentedag,
met vriendinnen op stap
een kopje thee, of verse koffie
uitgelaten slappe lach?
Vertel me, mag ook zonder woorden
hoe ik dicht bij jou kan zijn
want de stilte bindt gedachten
maakt de wereld nu heel klein
Mondkapjes voor en daar gaan we, op weg naar de Intratuin. Kletsend over lief en leed vliegen de meters en ook het werk voorbij, en al snel staan we voor de ingang.
Het tuincentrum is prachtig versierd, de pracht en praal kleurrijk geschakeerd. Aandachtig kijken we naar de mini-kerstscenes in Frans, Nederlands en Brits thema. Kerst op de kermis, kerst in de pub. Ook de Efteling ontbreekt niet in verkleind formaat. Mannen met dikke rode buiken en witte baarden en levensgrote rendieren.
We komen ogen te kort, maar we gaan verder. Wij zijn vrouwen met een missie, en een sushi-kerstbal is ons doel. “Een wat, Monique?” Blijkbaar heb ik het toch goed gehoord; het moet niet gekker worden. Gelukkig wordt het dat wel.
Nog nooit zag ik zoveel aparte kerstboomversieringen als vanmiddag. We zien traditionele ballen, maar in alle kleuren van de regenboog. Er zijn eenhoorns, ijsjes, dierenprints, hamburgers, kerstballenslingers, Chinese en Schotse ontwerpen, spikkeltjes en lovers, auto’s en zwanen. Ze zijn gemaakt van pluche of van glas. Er hangen stripfiguren en taartpunten, cupcakes en lippen. Zelfs de lippenstift- en nagellakhangers ontbreken niet. Tegen de tijd dat we de sushi vinden, verbaas ik mij nergens meer over. Monique is net een kind in een speelgoedwinkel. Ze houdt het kerstornament teder tegen haar hart gedrukt. Lichtjes weerkaatsen in haar ogen.
Eensgezind zeilen we een hoek om, waarna ik de pas inhoud en mijn vriendin stop. Heel langzaam wijs ik naar beneden. Bij haar schoenen zit een roodborstje op de grond. Vol vertrouwen kijkt het naar ons op, het kopje scheef. Het hupst wat naar links, dan weer terug naar rechts. We durven haast geen adem te halen. Nog heel even blijft het gezellig bij ons zitten en vliegt dan weer verder. Verrukt en verwonderd kijken we elkaar aan. Het is een teken van boven.
Waar we op de heenweg al diverse obstakels moesten overwinnen, is de terugweg nog uitdagender. De verkeerslichten doemen op. Vrachtwagens en auto’s rijden voorbij en wij wachten geduldig op het groene licht. “Ja, gaan!” gilt Monique enthousiast. Op volle kracht, maar niet vooruit. Wat ik ook doe, we schieten geen decimeter op. “Het is alweer rood. Terug, Drieske!” Slap van de lach sleur ik haar terug, de veilige stoep op. Weer dendert het verkeer langs. Bij het volgende groene licht proberen we het achterstevoren, en dat blijkt de oplossing.
Wat later komen we weer bij haar huis aan, buiten adem van het lachen, van emotie en van inspanning. Zij in haar rolstoel, ik badend in het zweet. Ze is er nog! En leeft en geniet intenser dan wie dan ook. En we hebben de zekerheid dat een klein roodborstig vogeltje ons voor altijd zal verbinden.
Robins appear spiritually, reminding us to uncover happiness. These red-breasted birds are associated with entering a new chapter in life. Therefore, the significance of seeing a robin encourages us to let go of the negative affecting our lives and embrace a new and happier phase. Ultimately, robins, a sign from Heaven, encourage us to move forward with determination and grace.
Lief Mootje, kanjer, we gaan nog veel meer nieuwe herinneringen maken en gekke dingen beleven! ❤
Foto’s: Pixabay
Een stukje van jezelf weerspiegelt
in de ander, een facet
uitgelicht, belicht
maar nooit te licht bevonden
verbonden
ziel tot ziel
gesmeed de band
onzichtbaar, onhoorbaar,
maar altijd daar
wachtend, voor het grijpen
reik ernaar, begrijp
voel en omarm
in zijn ogen blijf je
onveranderd, de tijd reist mee
hecht herinneringen
tot een breiwerk
waarin gevallen steken
moeiteloos worden opgepakt
je bent jezelf in de ander
in zijn hart, herken
erken, woordeloos doch zinnig
je bent en hebt
een vriend
Schrijfuitdaging #9: schrijf een gedicht of verhaal over vriendschap in maximaal 400 woorden, bij Schaap Schrijft
Mijn vriendin is een fervent kattenhater. Als ze er een ziet, verstrakt haar hele lijf en komt er een haast manische blik in haar ogen. Ze komt dan ook bijna nooit bij mij, want ik heb twee enorme katers rondlopen.
Wat deze afkeer, ailurophobie genaamd, veroorzaakt heeft weet ik niet. Een gebeurtenis uit haar jeugd? Ze praat er nooit over. Iedere keer als ik het woord ‘kat’ of ‘poes’ laat vallen, staart ze strak de andere kant op en is er geen discussie mogelijk.
Gisteravond maakten we een ommetje. Dat hadden we misschien beter niet kunnen doen. Het leek wel kattenavond. Er zat er een voor de heg. Een ander onder de auto. Een derde liep net de hoek om. Haastig sleurde ik mijn vriendin verder, zodat zij niet getriggerd zou worden.
Toen we bijna thuis waren, zagen we een affiche op een lantaarnpaal. ‘Kat vermist’, stond erop. Het arme dier –een jong beestje nog– was blijkbaar ontsnapt en nooit meer terug gekomen. Helder blauwe ogen keken me vanuit een crèmekleurige snoet aan, de oren gespitst. Ik smolt weg en kon me het verdriet van haar baasjes goed voorstellen.
“Zielig hè,” zei ik tegen mijn vriendin, “wat zullen ze hem missen. Wat zou er met die kleine gebeurd zijn?” Maar mijn vriendin deed net alsof ze niks hoorde en stapte door, haar staart vrolijk heen en weer zwaaiend. Ik schudde mijn hoofd en besloot haar reactie – of het ontbreken daarvan- te negeren.
Bij de voordeur aangekomen nam ik afscheid. “Volgende week zelfde tijd, zelfde plaats?” Ik keek haar vragend aan. “Woef,” zei ze.
Wijnglazen.
De geur van knoflook.
Welkom!
Etentje in zes woorden.
klik voor details
Voor Martina & Marcel ❤
HAIKU ZATERDAG
Haiku is een vorm van Japanse dichtkunst, geschreven in drie regels. Een goede haiku brengt herinneringen terug aan dingen die je altijd al wist, maar misschien bent vergeten. Het brengt je terug naar jezelf, naar wie je bent en wat het is om mens te zijn. En dit voel je – niet met je hoofd, maar met je hart. Je stopt veel van jezelf in een haiku – ook wel een onafgemaakt gedicht genoemd. En dat gedicht gaat over je persoonlijke ervaringen en gevoelens. Over hoe je de natuur, de seizoenen, de wereld om je heen beleeft via je zintuigen. Je hoeft niets uit te leggen, niets te interpreteren. Beschrijf alleen wat er om je heen gebeurt; een vingerhoed vol emotie.
Lees er hier meer over.
Schrijf een haiku op je blog/website over wat jou vandaag bezighoudt en geef het de titel Haiku zaterdag. Zet je bijdrage met een link naar je eigen post in een reactie hier op Doldriest. Je mag een foto of een tekening gebruiken, maar dat hoeft helemaal niet.
Grijp de badge en doe mee!
Er was eens…
Lees ook: MEMOIRES VAN DR. JAN INGEN HOUSZ
klik voor meer details
Nog steeds komen we twee keer per jaar bij elkaar: de ene keer voor tapas, de andere keer voor asperges. Morgenavond is het tijd voor de hapjes, en als voorbereiding hierop heb ik in de keuken gestaan.
Mijn bijdrage van dit jaar:
cake met vanille en chocolade
gekruide gehaktballetjes
uiteraard met verse knoflooksaus
Maar van de saus zelf geen foto. Die kom je maar een keer live proeven, dan komt hij veel sterker over. Ahum.
Zes Woorden Verhaal-uitdaging van deze week is VRIENDEN.
Vriendschap is een nauwe (over het algemeen niet-seksuele) relatie of verhouding tussen twee of meerdere mensen waarbij het geslacht geen rol speelt. Een vriendschap is dus mogelijk tussen man en vrouw maar ook tussen twee mannen of twee vrouwen. Het belangrijkste waarop een goede vriendschap gebouwd is, is vertrouwen en onvoorwaardelijkheid. Iemand met wie men vriendschap heeft noemt men een ‘vriend’ of ‘vriendin’.
Vriendschappen worden gesloten – met woorden, zoals kinderen dat doen (‘zullen we vriendjes worden?’), of zonder. Vrienden helpen elkaar en aanvaarden meer van elkaar dan andere relaties. Ook dat wat men als vrienden of vriendinnen voor elkaar doet wordt vriendschap genoemd. Bij een belangeloze vriendschap kijkt de één naar wat de ander nodig heeft en plaatst hij zijn eigen belangen/verlangens op de achtergrond.
Schrijf een verhaal over VRIENDEN in slechts zes woorden. Laat je inspireren door een foto of afbeelding en schrijf daar je verhaal bij. Of bedenk eerst zes woorden en maak/zoek dan een foto.
Hier een voorbeeld van een Zes Woorden verhaal, geschreven door Ernest Hemingway.
Wat een impact hebben deze luttele zes woorden.
Publiceer jouw Zes woorden-verhaal met bijpassende foto of afbeelding op je eigen website/blog en plaats de link naar jouw post in een reactie hieronder. Ik vermeld je vervolgens in dit bericht.
Veel plezier bij het schrijven, ik zie uit naar je verhaal.
Marion
LEES DE VERHALEN OVER VRIENDEN VAN:
Wie volgt? 
Klik hier voor meer uitleg over Zes woorden met beeld. Would you rather participate in English, please go to Six Word Story Challenge: Friends.
—
Eerdere thema’s:
130216 – Armoede
130227 – Onderwijs
130313 – Lente
130327 – Schrijven
130410 – Licht
130424 – Muziek
130515 – Vervoer
130529 – Huisdieren
130612 – Spijt
130626 – Inspiratie
130703 – Reclame
130814 – Vakantie
130829 – Geheugen
130911 – Terrorisme
130925 – Jeugd
131011 – Dialect
131030 – Het Weer
131113 – Film
131127 – Kunst
131211 – Eten
131229 – Terugblik
140122 – Puzzel
140205 – Winkelen
140219 – Dilemma
140312 – Waaghals
April en mei zijn echte feestmaanden hier: alle kids zijn jarig, mijn partner is jarig en ikzelf ook. Vandaag. Ik heb de magische grens van vijftig bereikt en hoor er eindelijk bij. Waarbij weet ik niet, maar men zegt het 😉
In die halve eeuw heb ik veel aan- en afgeleerd, maar vooral het belang van familie en vrienden ervaren. In dit bijzondere Sarah-jaar wil ik vriendschap vieren – niet door een groot feest te geven, maar door kleine groepjes vrienden uit te nodigen voor een etentje, een high tea, een borrel of een picknick door het hele jaar heen. En daar verheug ik me enorm op.
Vijftig worden is helemaal zo gek nog niet! Zeker niet als je zo’n prachtige bos rozen van je vriend krijgt 😀
Allemaal een heel fijn en feestelijk weekend,
Marion
x
~
Weet jij wat bidden is?
Weet jij het,
zijn er regels voor?
Mag het alleen tot God
of ook tot de Godin,
zelfs meerdere Goden?
Moet het hardop
of mag het ook stilletjes
voor me uit starend
in mijn gedachten ver van hier?
Doe ik het met de ogen open
of toch liever dicht?
Zal ik mijn handen vouwen
of leg ik ze in mijn schoot?
Zijn de knieën belangrijk
of mag ik blijven zitten,
misschien liggen zelfs?
Moet het vaak
of mag het ook soms
zomaar
als ik niet meer zelf kan helpen
en mijn vertrouwen
in Iemand’s handen moet leggen?
Mag het vrolijk
of alleen maar ernstig?
Voor de zekerheid
doe ik alles maar door elkaar
bid in alle variaties,
als alles maar goed gaat
en jij snel weer beter wordt!
~
