De huizen achter mijn tuin groeien als kool. Iedere dag verandert wel iets in hun aangezicht. Al is het de achterkant. Op het moment worden kant-en-klare rode daken geplaatst, die als haviken komen aanzweven aan een grote kraan.
Een pluim op de helmen van de mannen die iedere dag keihard zwoegen, de precisie waarmee zij vanuit het niets iets creëren. Om een thuis te bouwen voor mensen die dat niet hebben. Een eigen stek om met een blije lach iedere dag naar terug te keren.
De keerzijde hiervan is dat het uitzicht vanuit mijn huis, mijn tuin, iedere dag verder geïnfiltreerd wordt door stenen en beton. Waar eerst bomen stonden, grijnzen mij nu de gaten van de nog te plaatsen ramen toe.
Vandaag heb ik een tegenoffensief van gras ingezet: ik heb bamboe gekocht die as. zaterdag geleverd wordt. En het voelt zo goed om deze tegenstap te nemen! De bamboe wordt in de loop der jaren meters hoog, zodat ik in ieder geval een schijn van privacy kan recreëren.
Tegen de nog kale muur van mijn schuur, achter de vlinderstruik, komt een haag van Phyllostachys aurea‘s, gouden bamboe. Een wintergroen visueel scherm van lang en massief gras.
Groei bamboe, groei, ritsel en bescherm ons tegen deze visuele invasie. En vorm een nieuw thuis voor kleine gevederde vrienden.
DOLDRIEST 