Als er een hemel is, dan wil ik daar best naar toe, maar nu nog even niet. Eerder deze week dacht ik dat een van mijn laatste uren, zo niet het laatste, had geslagen. En daar word je best even stil van.
Sinds maandag maken mijn hersenen op een vreemde manier verbinding met de buitenwereld. Het draait, het duizelt, het helt naar links. En ik zwaai mee, me vastgrijpend aan bureaus, muren en stoelen. Vooral beeldschermen slagen erin mijn brein te foppen. Regelmatig moet ik de andere kant op kijken om te voorkomen dat ik met mijn hoofd misselijk tegen het bureau smak. De onzekerheid knaagt en vreet, wat is er aan de hand? Echt prettig is het niet.
Maar dit alles valt nog mee in vergelijking met de helse rit van het werk naar huis afgelopen woensdag. Onderweg heb ik mezelf zitten knijpen om alert te blijven. Ik had het gevoel dat ik er helemaal niet bij was, dat ik wegdroomde. En halverwege de rit kreeg ik minder kracht in mijn linkerarm en rechterbeen. Doodeng! Wat was ik opgelucht toen ik bij mijn afslag kwam, om vervolgens in paniek te raken toen daar een file ontstond. Ik voelde me inmiddels zo raar, dat ik bang was ter plekke een attack te krijgen.
Thuis heb ik mijn zoon Nick ingelicht en hem op het hart gedrukt mij regelmatig te controleren, om vervolgens in bed te kruipen met bonkend hart. Het gedeelte van mijn hersenen dat nog enigszins werkte (de rechterkant) haalde inmiddels ieder doemscenario naar boven dat bestond. Na een uurtje bedrust en onrustige dromen strompelde ik weer naar beneden om wat te eten; daar had Nick voor gezorgd. De TV zond signalen uit die ik niet kon verwerken. Het zicht op de achtertuin was veel mooier. En gaf wat rust.
Donderdagochtend naar de huisarts; daar had ik al een afspraak mee om mijn cholesterol te bespreken. De wachtkamer zat vol en zwierde vrolijk mee. Naast mij een man in gesprek met een andere man. Zijn opmerking over Vluchtelingen, die kunnen we in ons dorp niet gebruiken, wekte me enigszins tot leven, maar ik was te beroerd om er tegenin te gaan. De zoemer riep mij de gang in.
Een jonge, mij onbekende arts hoorde mijn geratel aan en greep de bloeddrukmeter. De bovendruk was aardig hoog, maar de onderdruk was goed. De eerste opluchting. Daarna beluisterde hij het kloppen van mijn hart. Zeer regelmatig. Ook de kleppen bleken goed te werken. Tweede opluchting. Bij het verminderen van kracht in mijn arm dacht hij toch aan hyperventilatie. Of een verkeerde houding. Ik vind dat een prima idee. Alles beter dan een potentiële hartaanval! Derde geruststelling.
Hij hield een stemvork tegen mijn hoofd: voor, links en rechts. Of ik een toon hoorde. Gelukkig wel ja, al was het in de verte. Oren gecheckt, ook goed. Toen moest ik zijn vinger volgen, op tien centimeter van mijn ogen. Of ik dubbel zag? Ja natuurlijk, gek! Ik week een stuk achteruit en volgde zijn vinger. Lukte ook al. Toen versnelde hij het tempo, en een vlaag van misselijkheid golfde onmiddellijk door mijn hoofd. Met mijn ogen dicht zei ik dat dat overduidelijk niet lukte.
Na het bedaren van de draaierigheid, vertelde hij me dat ik waarschijnlijk tijdelijk overgevoelig ben voor visuele prikkelingen. Overgevoelig, the story of my life. Het gaat waarschijnlijk vanzelf weg maar kan wel eens een maand duren. Als ik dubbel ga zien of het verschil in kracht tussen mijn linker- en rechterarm groter wordt, moet ik meteen terug. En voor nu rustig aan doen en prikkels vermijden. Welke, dat zou mijn hoofd mij direct melden. En hij heeft gelijk. Gisteren kon ik met moeite op mijn gsm kijken om te reageren op de vele WhatsApp’jes. Mijn baas had me inmiddels verboden om de PC aan te zetten. Bossy hoor, die boss van mij! Vandaag gaat het gelukkig iets beter, en ik heb wat thuis gewerkt.
Een andere verklaring kan de overgang zijn. Op diverse sites herken ik wel het een en ander, en als dat allemaal waar is, staat me nog heel wat te wachten. Wat een onbestemd woord trouwens, overgang. Overgang naar wat? Als je vroeger overging, kreeg je als beloning een sticker. En wat is onze beloning dan? Als jij iets positiefs kunt bedenken, hoor ik het graag. In de tussentijd wil ik een sticker. Een kist vol. Nee, een hele kast vol! Ter compensatie van de ellende. Van mij mag die overgang overgaan.
O ja, vergeet ik bijna het goede nieuws: mijn cholesterol is weer goed! De HDL (goede cholesterol) is gestegen van 1.2 naar 1.6, en de slechte (LDL) met 0.1 punt gezakt. In totaal voldoende om de pillen van mijn lijf te houden. Leve de smoothies!
En willen jullie mij nu excuseren? Ik ga naar het dierenasiel om een hond te halen. En die noem ik Fikkie. Kan ik tenminste mijn portie aan hem geven.
DOLDRIEST 
oh by the way…. heb nog wel een tip….de meest werkzame van al, maar die is nogal rigoreus…
laat de hele bubs verwijderen….. je komt van de hel in de hemel, dat kan ik 100% onderschrijven sinds ik het ruim 11 jaar geleden liet doen!
LikeLike
Dat is de uiterste noodoplossing, Melody. Fijn dat het bij jou zo goed gewerkt heeft. Of niet meer werkt. 😉
LikeLike
😉 Tip:
schrijf ze op post-its en plak ze daar waar je ze vaak ziet
Graag gedaan
LikeLike
😉 Tip:
Maak foto’s van de post-its en bewaar ze in Evernote! Kun je ze altijd en overal vinden.
LikeLike
Ik hoop dat die huisarts gelijk heeft. Het is ook best wel aannemelijk.
Word snel beter !
LikeLike
De huisarts heeft er lang voor gestudeerd, dan mag je toch wel wat vertrouwen in hem hebben hè?
Bedankt, ik koester mijn hoofd tot het zich weer normaal gedraagt.
LikeLike
Vreselijk die duizelingen en hartkloppingen. Dat was een soortgelijke ervaring die ik heb gehad, toen ik net de overgang inging. Ik was op de fiets en kreeg ineens erge hartkloppingen en moest van de fiets afstappen en heel rustig gaan ademhalen. Alles duizelde om me heen en ik dacht, ‘Okay, that’s it!…maar niet nú en NIET HIER midden op straat!’ Het heeft minstens een kwartier geduurd voordat ik weer voorzichtig verder kon fietsen. Overgang/menopauze noemen ze het? Ik vind het nogal zacht uitgedrukt. Gelukkig ben ik er bijna klaar mee, na een kleine 10 jaar 😦 Hier en daar nog een beetje dyslectie (ook van de overgang) en af en toe een warmte-aanval, maar het ergste is gelukkig voorbij. Veel sterkte, Marion. Ik leef met je mee. Liefs, 🙂 ❤
LikeLike
Wat zal dat angstig geweest zijn, Angel! Je vertolkt ook mijn gedachten. Fijn dat je er bijna van af bent, meis.
Veel liefs terug xxx
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een narigheid. Het lijkt ook op een soort draaiduizeligheid. Hou dat in je achterhoofd. Ik ken diverse mensen die daar met oefeningen vanaf zijn gekomen. Sterkte!
LikeLike
Het is inderdaad echt vervelend, bleh. Thanks! En bedankt voor de suggestie.
Die oefeningen, zijn die van het laatjeheelsnelachterovervallenophetbed-soort?
LikeLike
Nee. Hahaha. Je moet ze wel in bed doen en met je nek draaien om de duizeligheid op te wekken. Heel bizar, maar het werkt wel.
LikeLike
Ik zie ze ook online staan, maar mag alleen onder begeleiding van een specialist/fysio. Ik houd het in gedachten, Marja, thanks!
LikeLike
Arme Jommie, gelukkig heb je wel je humor nog en heb je dit grappige stukje kunnen tikken. Doe je wel rustig aan? Knuffel Ietje
LikeLike
Tsss.. Maakt m’n iPad er zomaar Ietsje van in plaats van Ietje.. Tsss… 😉 x
LikeLike
Yes, doe ik, Ietje. Maar ik wil gewoon weer normaal kunnen doen!
Dikke knuffel terug, fijn weekend. En leve de spellingsuggesties. 😉
LikeLike
Love you, I do hope you know even I am not that much online? – If there is something you like me to help you, please let me know? .. Big hug
LikeLike
Your sweet hug is a blessing, dear Mariane. Thank you for this warm gesture. And if I can return that favor, don’t hesitate to ask. Have a nice weekend.
LikeLike
Heel humoristisch geschreven Marion.
Maar ik kan me voorstellen dat je goed geschrokken bent.
Gelukkig verder goed nieuws, geen hartattack en geen pillen voor je cholesterol! 🙂
LikeLike
Ik was echt in paniek in de auto, Truus. En maar proberen mijn ademhaling onder controle te houden. Laten we hopen dat mijn brein iets van deze situatie leert, zodat het zich niet nog eens herhaalt.
Fijn weekend!
LikeLike
LikeLike
Een sticker, jippie! 😀
LikeLike
ach jeetje meis toch….wat een gedoe he? En nu ik dit zo bij je lees besef ik weer hoe gelukkig ik ben sinds ik die hele bups ( overgang enzo dus) achter me heb gelaten….. alweer ruim 10 jaar inmiddels. Voordelen vraag je? Denk eens aan het geld dat je bespaart omdat die je niet-vliegende-dingen-met-vleugels niet meer hoeft te kopen….. geen ongemakkelijke houdingen meer ergens in het openbaar met mensen om je heen omdat dat ding net ff verschoven is en niet meer aangenaam zit…. het idee dat iedereen kan zien/ruiken dat je ‘het’ bent….. geen nachtelijke verschoning meer omwille van vreemde lekkages op je pas verschoond bed…. enige nadeel is dat het ook geen excuus meer kan zijn als ‘hoofdpijn’ weerlegd wordt met een aspirine ;-))
Evengoed is het heel erg vervelend zolang je er nog middenin zit maar als troost…. zolang het ‘maar’ de overgang is, is het niets écht ernstigs.
Ik heb je adres niet dus ik kan niet langskomen om je een kast met stickers te bezorgen, past ook niet in mijn auto overigens….dus hoop dat dit volstaat?
LikeLike
Je montert me helemaal op met die voordelen, Melody! Vooral die houdingen maken me aan het lachen. En het nadeel hahaha. Laten we hopen dat het inderdaad de overgang is en dat het snel voorbij gaat.
Dankjewel, ik vind het een erg leuke sticker. Ik zou niet willen dat je auto overbelast wordt. 😉
Geniet van je weekend.
LikeLike