Wild Leven

---

Maandag 24 oktober 2016

Het is nog donker buiten. Verkeer raast al voorbij in een niet-aflatende stroom van snelheidsduivels op de smalle bochtige straat zonder verlichting, omringd door donkere bomen. Na een onrustige en te kruidige nacht verlang ik te zeer naar een mok Engelse thee met een plens melk om nog langer te kunnen blijven liggen in ons lage bed in Japanse stijl. De verwarming in mijn rug, een plaid over mijn benen en een warme sjaal om mijn nek. Het is behaaglijk en schemerlicht. Mijn boek The Witching Hour van Anne Rice boeit me mateloos, verweven met de geschiedenis van hekserij en plantages, van Amsterdam en de Cariben. Het verhaal springt voor- en achteruit in de tijd, maar behoudt iets magisch en sinister.

’s Middags trekken we New Forest National Park in -dit keer met de auto- waar duizenden dieren vrij ronddwalen in een gebied van 566 m². V-man heeft vier routes geprogrammeerd die dwars door het park lopen en we kiezen er een van. In 2011 zijn we hier ook doorheen gereden op weg naar Land’s End, maar dan met de Harley, en ik herinner me dat ik Victor bij ieder paard op zijn helm tikte om hem te laten stoppen. Wat ben ik benieuwd of die beelden nog kloppen.

klik voor details

De tocht voert vandaag langs slingerende groene wegen, helemaal omringd door loofbomen in herfsttooi. Prachtig! En dan spotten we de eerste paarden. Stoppen, stop stop stop, STOP! Ik gil het uit. Uit de auto springen en kiekjes schieten, terwijl de pony’s onverstoorbaar verder eten van de eikenbladeren. Het is zwaarbewolkt en grauw, maar dat mag de pret niet drukken.

Verder weer. Langs een pub, over wildroosters. Al gauw worden die roosters een symbool van onverwachte ontmoetingen, van voorzichtig rijden en speuren. Bruine paarden, witte paarden, kleine en iets grotere. Runderen, een schaap. We zetten de auto aan de kant om een stuk te gaan wandelen en een koe loopt gezellig mee, klaaglijk loeiend naar wie weet wat. Het voetpad loopt echter parallel aan de weg en is niet zo aantrekkelijk. Dag, koe! We draaien weer om. De smalle wegen, Victor achter het stuur aan de linkerkant, terwijl de Engelsen mij rechts voorbij vliegen. Soms weigeren ze aan de kant te gaan en dat maakt het soms spannend. In het park worden jaarlijks ruim tachtig dieren aangereden, en dat zijn er ruim tachtig te veel.

We zien een hertje,

en koeien,

zelfs wat paarden in een wei.

Ezeltjes,

en natuurdetails.

We stoppen midden in het park in Lyndhurst, een aantrekkelijk stadje met leuke winkeltjes, waaronder een Ferrari-dealer. Muscle cars pronken buiten en binnen; een lust voor V-man’s ogen. Dan beginnen de grijze wolken hun last los te laten. Paraplu’s worden opengeklapt, terwijl wij binnen aan de kamillethee nippen en het pub-leven gadeslaan.

Het wordt tijd om naar huis te gaan. Engeland overweldigt me, overspoelt mijn hoofd met mooie beelden en indrukken. Overal waar ik kom, plant ik een stukje van mijn hart.

Welterusten.

---

Lees ook:

1. De lokroep van Engeland
2. Wakker worden in een cottage
3. Wild leven
4. Vintage & Outdoors