Geplaatst in Zeswoordverhalen

Spreken na mijn beurt

Mijn verhaal over UITSTELGEDRAG in zes woorden:


SPREEKBEURT! WIE EERST?

ZE VERBLEEKTE.

VERVAAGDE.

170511spreekbeurt

afbeelding: Pixabay

Die spreekbeurten vroeger, ik heb er soms nog nachtmerries van. Ik stelde mijn beurt altijd zo lang mogelijk uit: zakte onderuit achter de rug van iemand anders, maakte vooral geen oogcontact, ging naar het toilet, of werd er letterlijk ziek van. Soms wist ik mijn beurt zo lang uit te stellen dat ik na de termijn een-op-een met de leraar mijn verhaal mocht doen.

Na mijn seizoenswerk als presentatrice van de Roofvogelsafari bij de Beekse Bergen (lang, lang geleden; de show stond toen nog in zijn kinderschoenen) is het makkelijker geworden. Maar toch, als er schijnwerpers aan te pas komen, steekt bij mij de wens tot uitstelgedrag weer de kop op.

Hoe sta jij daarin?


schrijfuitdaging

<<  Wil je ook de andere zeswoordverhalen lezen en/of meedoen? Klik op de button hiernaast! 😀

Auteur:

feelgood writer | avid reader | RPGamer | caretaker of lads and cats | no lady, but all woman

15 gedachten over “Spreken na mijn beurt

  1. Herkenbaar. Mijn remedie: vrijwilligerswerk in een vrouwenbeweging. Ik leerde daar vergaderingen leiden en groepen – welmenende vrouwen – toespreken. Later ook voor een gemengd publiek in het verenigingsleven. Niet alleen ik maar ook mijn werkgever heeft daar de vruchten van geplukt. Een hartelijke groet, viviane

    Geliked door 1 persoon

      1. Is dat niet zo bij de meesten? Het is een kwestie van ervaring. Als ik voor een klas sta, heb ik er geen problemen mee. Dat is natuurlijk ervaring en vertrouwd domein, maar zet me niet voor een zaal vol onbekenden…

        Geliked door 1 persoon

  2. Voor een volle zaal, ben ik ook niet geschikt als spreker, tijdens een kleine vergadering lukt het nog wel. Vorig jaar ben ik nog naar Beekse Bergen geweest, toen de Roofvogelshow begon, zijn we weg geregend.

    Geliked door 1 persoon

Wil je reageren? Graag!