Maand: juli 2017

De tijd gaat voorbij, de ene tik na de andere. Onheilspellend soms, oorverdovend in de stilte en altijd vol haast.

Hoe zou het zijn als we niet meer zouden meten in minuten, uren, dagen, maar in gevoel. De tijd als hink-stap-sprong naar mooie en intense momenten. Met streepjes bij omhelzingen en gedroogde tranen. Stilstaan bij schoonheid en verbondenheid, huppelen van lach naar kus. Met aandacht en oog voor elkaar, navigeren door zon, maan en sterren. Weg met die horloges, mobiele telefoons op stil.

En hoe ziet zo’n nieuwe klok er dan uit? Zijn batterijen en stroom overbodig, scheppen we energie door samen te zijn, door interactie? Door de hand van je geliefde vast te houden? Door samen te eten, te praten en te zwijgen? Springt de wijzer achteruit als je het even niet ziet zitten? Als iets onaangenaams gebeurt? Mogen we het dan over doen? Komen er foto’s bij, onuitwisbare beelden?

Een tijdpad van herinneringen als een geschakelde ketting tussen familie en vrienden. Toevallige ontmoetingen die zich als een netwerk uitspreiden, en nieuwe levenspaden scheppen. Nog onbetreden paden die vooruit grijpen in de toekomst, als half geschetste visioenen.

Is zo’n tijdmeting niet veel mooier dan een kil tikkende klok?

Wanneer zet jouw wijzer de volgende stap? Maak je leven mooi, het is het waard.