Buxusmotrupsen zijn echt heel sociale en gezellige dieren. Ze gaan ook graag uit eten.
Net is er eentje speciaal tegen mijn stoelpoot omhoog geklommen om me vanaf de leuning toe te roepen dat ze weer terug zijn, hij en zijn familie. En of ik de paar miezerige buxusstruiken die nog over waren van vorig jaar voor hen wilde reserveren de komende weken.
Lief hè?
klik!
of klik net niet!
Ons het wurms wat net so lyk,
Maar dis ’n vout om hulle aan te ryk!
LikeLiked by 1 persoon
Last year these villains destroyed half of my back yard, but I hoped they would spare the last of my buxus. That was false hope. They have returned and are feasting on my poor plants. I hope there’s a native bird that will learn to like them.
LikeLike
Even the stinging-hair ones seem to be enjoyed by some birds. There is probably a plant they hate which if planted in between would save your garden. The trick is to find that plant and hope it isn’t counted out by being invasive!
LikeLike
Je zou ze de nek omdraaien…
LikeLiked by 1 persoon
Dat zou ik best willen doen, maar ik durf ze niet aan te raken. Ik had nog even de hoop dat ik de buxus zou kunnen redden, maar inmiddels zijn het bijna allemaal troosteloze uitgedroogde struikjes geworden, met die vreetbeesten er feestend in. Yuk.
LikeLike